Verbijstering.

Dat is het woord dat opkomt na de recente ontwikkelingen in het asieldossier van Schilde.

Verbijstering wegens de houding van de lokale politiek.

Verbijstering wegens de houding van de lokale politie.

Verbijstering wegens de houding van de gazetten. Alhoewel dat laatste niet moeilijk te begrijpen valt. Ondingen als Het Laagste Nieuws werken actief mee met de ‘powers that be’ om in ruil voor stromen subsidies de maatschappij te vervormen naar het mank lopend diversiteitsideaal in de hoofden van wereldvreemde politici.

Op 3 november 2025 kwam Geert Smet, de korpschef van Schilde, verslag uitbrengen in de gemeenteraadscommissie van Schilde. In Het Laagste Nieuws lezen we een triomfantelijk artikel over het harde werk van de politiechef, een ode aan zijn scherpzinnigheid, een halleluja aan zijn doortastendheid, een orgasmerende bewondering voor zijn intellectueel vermogen klaar te zien in de asielsoep van Schilde.

Het buurtcomité “Schilde in Evenwicht” verslikte zich in haar koffie toen ze de resultaten van het onderzoek van Geert Smet onder ogen kreeg.

Het meest in het oogspringende resultaat van het politionele onderzoek was de conclusie dat “er slechts een beperkt aantal meldingen zouden zijn over veiligheidsincidenten rond het opvangcentrum.” Daarmee wordt bedoeld het centrum van Deurne dat op het punt staat te verhuizen naar Schilde.

Wat zijn de grootste problemen rond dat centrum? Volgens Geert Smet dan toch?

De meest voorkomende feiten betreffen verdwijningen van minderjarigen.

Maar, zo zegt de korpschef, die verdwijningen, dat is kinderspel, want wij hebben in de politionele regio Voorkempen nu reeds veel meer verdwijningen dan dat er gemeld worden rond het asielcentrum van Deurne.

“Wij zitten in de Voorkempen voor 2025 al aan 14,14 verdwijningen per maand”, zo orakelde de politiechef. “In het asielcentrum van Deurne zat men aan 0,69 verdwijningen per maand. Wij doen het dus op zich met onze blanke bevolking in de Voorkempen veel slechter dan het gemoslimiseerde publiek in een asielcentrum. Geen angst dus”, bezwoor de politiehoofdman.

“Trouwens”, zo zei de wetsdienaar, “dat er maar 0,69 punt verdwijningen zijn mag niet toegeschreven worden aan afgesneden vingertoppen die door gootstenen wegspoelden, afgesneden hoofden die op straatstenen terecht kwamen, overgesneden kelen in bussen rondom het centrum. Nee, dat is allemaal sensatie rond asielcentra in Antwerpen. Eigenlijk zijn asielcentra burchten van vreedzaamheid, modeldorpen in onze ontwrichte samenleving, oases van rust en voorspoedigheid waar wij, autochtonalen, nog veel van kunnen leren!”

“Bovendien”, zei Smet, “in de laatste drie jaar waren er maar 70 ‘meldingen’ vanuit het asielcentrum van Deurne over ‘problemen’. Dat leidde tot 55 interventies. Kattepis dus”, aldus Smet. “Niets dat wij niet aankunnen. De grootste problemen in het asielcentrum van Deurne waren in volgorde van belangrijkheid: loshangende deurtjes aan de voorraadkasten, niet werkende verwarmingen voor de asielzoekers uit Antartica, tegelbreuken in de hal, scheefhangende schilderijen van ‘diverse’ artiesten uit gekoloniseerde landen en pitten in de geserveerde krieken tijdens de halal-maaltijden.”

Smet vroeg dan ook om zijn politiemacht te versterken met drie extra mensen, gewoon ‘om zeker te zijn’, “dat wij de problemen de baas kunnen.”

De moord op 26 mei 2025 van een Eritreese asielzoeker uit het asielcentrum van Deurne op een onschuldige burger in Antwerpen?

Niets van terug te vinden in het omvangrijke verslag van de politieman.