Ach, beste zuinigaards van de burgerij, wat een verfrissend bericht uit de rechtbankzalen vandaag. Solidaris, die socialistische spaarpot met een geweten, holt nu naar het hof van beroep in Antwerpen om de miljoenen terug te graaien die ex-topman Tony Coonen uit de kas meende te mogen pikken. Vier komma drie miljoen euro’s, luidt de claim, vergaard via louche vastgoeddeals, fictieve facturen en etentjes duurder dan een kabinetsontbijt. In Hasselt kreeg de mutualiteit nul op het rekest – de rechter spaarde Coonen het faillissement, want blijkbaar is corruptie een hobby, geen misdrijf met prijs. Maar Solidaris bijt door, via vzw’s en advocaten die hopelijk minder kosten dan ze recupereren. Bravo, kameraden, voor het lef om niet te slikken wat de socialistische traditie voorschrijft: verlies als eerbetoon aan de partijlijn.

En zo komt het dat we, in dit land van eeuwige herhaling, weer staren naar de dans van de dieven en de bedrogenen. Want Tony is geen eenling; hij is de laatste in een lange rij van fraai geklede parasieten die zich tooien met het ambt van politicus of partijbons. Herinnert u zich de Agusta-affaire nog, begin jaren negentig? Helikoptermiljarden voor defensie, doorspekt met smeergeld dat socialistische kopstukken als Willy Claes en Guy Spitaels deed blozen – of liever, deed grijnzen. De SP/PS betaalde de prijs: ministers vielen, maar de schatkist? Die bleef hol. Of neem Publifin, dat Waalse intercommunale-schandaal van 2017, waar managers en politici als Yvan Mayeur zich verrijkten met zitpenningen hoger dan de toren van Babel. Samusocial volgde, met Brusselse socialisten die slapend rijk werden via non-profitstructuren. En Nethys? Een kluwen van fake deals en bonussen, waar de PS weer als spin in het web hing. Zelfs in Vlaanderen ontsnapte niemand: Siegfried Bracke en zijn Telenet-vergoeding, of de cumulerende vergoedingen bij OCMW’s en mutualiteiten, waar het geld van de armen doorsijpelt naar de zakken van de ‘vertegenwoordigers’.

Deze organisaties – mutualiteiten, intercommunales, OCMW’s, zelfs de brave vakbonden – hebben decennia lang toegekeken hoe hun eigen verkozenen de kassa lieten rinkelen. En wat deden ze? Niets, of te laat, of met een schouderklopje voor de dader. Tijd voor bijtende tips, want als Solidaris het kan, waarom zij dan niet? Hier komen ze, kort en giftig, voor elke sukkel die nog gelooft in eerlijke boekhouding.

Eerst en vooral: huur advocaten die bijten, geen knuffelaars. Solidaris doet het via onderliggende vzw’s – slim, want dan kan partijtop doen alsof ze het niet zelf is die de stekker eruit trekt. Zoek specialisten in burgerlijke vorderingen, niet in partijcongressen. Ze kosten een fortuin, maar beter een dure zege dan een gratis verlies.

Ten tweede: documenteer alles, van dag één. Fictieve facturen? Bewaar ze als relikwieën. Vastgoeddeals met ‘bevriende ondernemers’? Noteer de etentjes, de handdrukken, de whiskyflessen. In het Coonen-proces doken 25 valse rekeningen op voor 121.000 euro – bewijs dat goud waard is. Organisaties als de oude De Voorzorg faalden hier: te veel vertrouwen in de baas, te weinig in de archiefkast.

Derde tip: schakel de pers in, vóór de rechter. Publifin barstte open door journalistieke snuffelwerk; Samusocial rolde uit een Le Soir-onderzoek. Laat journalisten de vuile was buiten hangen – politici haten spotlights, en ineens ‘herinneren’ ze zich hun geweten. Maar pas op: kies media die niet bang zijn voor partijdruk, want in België is dat een unicum.

Vierde: eis interne audits, onafhankelijk en met tanden. Geen partijgetrouwe boekhouders, maar externe honden die blaffen en bijten. In Nethys hadden ze dat nodig; in plaats daarvan kregen we bonussen als ‘premie voor innovatie in zakkenvullen’.

En ten vijfde, de bijter: dreig met ontmaskering. Zeg tegen de fraudeur: “Geef terug, of we publiceren je gsm-geschiedenis.” Het werkte bij menig socialistisch schandaal – schroom is hun achilleshiel. Solidaris had dat in Hasselt moeten doen; nu hopen we op Antwerpen.

Kortom, beste slachtoffers: stop met het aanbieden van de andere wang. Fraude is geen pech, maar een patroon in dit politieke circus. Volg Solidaris, klauw terug die miljoenen, en maak van elke dief een waarschuwend voorbeeld. Want als zelfs de socialisten leren bijten, wat excuseert u dan nog? Het geld is van het volk – niet van socialisten met plastron.

**

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door een abonnement te nemen of te vernieuwen via deze link