Bob Van Reeth… de man die zijn naam steevast met een drukfout liet noteren: bOb van Reeth dus, is overleden. Los van alle begrijpelijke treurnis bij de nabestaanden is er de collectieve adoratie van de Regimepers, die in gesloten gelederen een dappere poging onderneemt om bOb onder de groten der aarde (uit de weg, Gaudi!) te plaatsen. Kunnen we daar passief bij blijven? De man is verantwoordelijk voor enkele van de meest lelijke ingrepen ooit gedaan in ons aller Antwerpen.

De Regimepers, die hem altijd boven het paard getild heeft, bleef blijkbaar blind voor al zijn pijnlijke uitschuivers.

Van Groenplaats naar Groenplas

Beginnen we met het mismeesteren van de Groenplaats, medio jaren ’90. Bob vond dat gewone bestrating niet hip genoeg was, echte bomen helemaal niet thuishoorden op een plein en dat er best eens een rommeltje van gemaakt mocht worden. Hij kwam grijnzend met zestien vrachtwagens dolomiet af, los te storten, beetje aantrappelen en dan zouden we een mooie Groenplaats hebben. Het enige plein in dolomiet in Europa, op enkele petanque-pleintjes in de Provence na. Resultaat: bij regenweer één grote modderbrij, bij droog weer één grote stofbende. Bob ontdekte wat laattijdig dat ons klimaat niet geschikt is voor dolomiet, laat staan voor dolomiet zonder onderlaag, onderhevig aan veel voetverkeer. Afvoeren, die handel, en een dosis rommelige beton in de plaats. Dat als voorlopige oplossing, die een permanente ingreep werd.

Dan de verlichting. Dacht u dat het aangewezen is om verlichting op een hoogte te plaatsen? Om dan naar beneden te schijnen? Zoals de mens het al een paar duizend jaar doet? Zodat alles verlicht wordt? Bob wist het beter: in de grond verwerkte spots kwamen er. Gevolg: het plein werd oerdonker, we herleefden WO II, met complete verduistering op enkele naar de hemel gerichte spots na. Om de Luftwaffe uit te schakelen, misschien? Leuk voor de kindjes die Star Trek kwamen naspelen met ‘beam me up, Scotty’. Er moest natuurlijk ook iets liggen om over te struikelen. Ook daar had bOb aan gedacht. Stalen kanonballen werden het. Bob wist tot op het laatst zelf niet wat die moesten voorstellen. En tenslotte, godzijdank, kon men zijn laatste lelijkheid gelukkig verhinderen: een luifel van zestig (!) meter lang en 22 (!) meter breed. Of dit het zicht op de Kathedraal, het grootste Gotische gebouw in de Nederlanden, beschermd erfgoed, niet zou belemmeren? ‘Neen’, wist Bob de Alwetende, ‘het zou juist een meerwaarde betekenen’. Anders gesteld: zijn luifel was beter, mooier dan de Kathedraal… Meer dan 30 jaar na de feiten blijft de Groenplaats een miskleun. Ontworpen door Bob de Beterweter. De Groenplaats, die nu eindelijk aangepakt en heraangelegd wordt. U betaalt toch ook?

De Ark

Andere ramp van deze malloot: de Ark, een tot theaterboot omgebouwd binnenschip. Nadat het ding eerst bijna gezonken was (Bob ontdekte toen pas dat wanneer je een gat maakt in een boot, die dan begint te zinken), ging heel het boeltje, door hem gedirigeerd, failliet. De aannemers (die dus nooit betaald werden) kwamen de voorstellingen blokkeren, het schip werd door de deurwaarders verkocht voor 15 miljoen Belgische Frank, terwijl het 60 miljoen gekost had om het in te richten naar de smaak van Bob van Reeth – sommige mensen hebben hun naam echt niet gestolen – en Bob ontdekte uiteindelijk dat zijn ontwerpen ook economisch niet deugden. Zijn ereloon was uiteraard al uitbetaald. Bob had al lang het belang van snelheid ontdekt bij het innen van een ereloon. Die snelle Bob toch.

Het Jezuïtencollege

Andere miskleun: de vleugel aan het Jezuïetencollege, Rubenslei. Iemand die dat mooi vindt? Iemand? De piepkleine klasjes hebben naar het schijnt tot verschillende enge claustrofobische aanvallen geleid. Drie paters (den Duzze, den Tepel, den Baard) moesten psychologische begeleiding krijgen om nog in deze bezemkamers te kunnen lesgeven. Na een aantal jaren moest men overigens de speelplaats opnieuw aanleggen, den Bob had houtafval laten storten en het zaakje was een tikkeltje ingezakt. Dus zaten de paters met een onappetijtelijke kost, doch bOb was achter de horizon verdwenen.

Huis van Roosmalen

Heeft hij dan echt alleen maar lelijke dingen gemaakt? Natuurlijk niet. Het Huis van Roosmalen, het zogenaamde ‘streepjeshuis’ aan de Scheldekaaien, mag er best zijn, vinden wij. Spijtig dat het na twee jaar al in de steigers moest na een aanval van insijpelend vocht. Maar toch, verfrissend, goed gevonden, die zwart-witte strepen voor een hoekhuis. Ook het torentje lijkt een mooie vondst. Origineel, Bob. Proficiat Bob, denkt U nu. De Bob-fans die van plan waren om het redactielokaal van uw lijfblad te bestormen vanwege onze stoute praat aan het adres van hun lijfheilige kruipen beter terug in de riool. Kleine tip aan de fans van dit bouwwerk: ga eens kijken naar het werk van de Oostenrijkse architect Adolf Loos (1870 – 1933), die een Parijse woning ontwierp voor variétéartieste Josephine Baker. Een woning, ontworpen in 1927, die echter nooit gerealiseerd werd. Het is overduidelijk waar Bob de Bouwer de mosterd is gaan halen, en niet alleen de mosterd. Hij maakte een alleraardigste kopie van dit ontwerp. Plagiaat is natuurlijk geen zonde voor een logebroeder. Kijk HIER (Locating Adolf Loos’s House for Josephine Baker) en HIER (The Architecture Collection of ALBERTINA).

Meteen weet u ook waarom Bob van Reeth in zijn spreekbeurten die hij geregeld hield voor de Rotary, de Lions, de Ronde Tafel, le Club du Golf, Le Chichi de Braskaat, le cercle Philotaxe en De Zilveren Plasser deze Oostenrijkse architect nooit vermeldde. Het zou te gênant hebben kunnen worden. Die Adolf Loos is trouwens ook al lang dood. Eigen schuld wellicht.

Heeft de Regimepers dit ooit ontdekt? Neen, het journaille bleef stil. En wie het Zuiderterras (is de lift eindelijk hersteld? Staat de kelder nog altijd onder water? Waait het nog door de ramen? Is het stabiliteitsprobleem opgelost?) van Van Reeth inderdaad ook geslaagd vindt, moet maar eens naar andere gebouwen van deze Loos gaan kijken. De Aha Erlebnis die u dan zal beleven is minstens zo groot als het ego van wijlen Bob van Reeth. RIP.

**

Illustratie bovenaan artikel: Groenplaats 1903

**

**