Nu de Rooms-Katholieke Kerk met de heiligverklaring van de 15-jarige Carlo Acutis bezig is met een verjonging van haar heiligenbestand – er zijn ten slotte maar een kleine 10.000 van die gevallen – wil ik in het kader van de modernisering een nieuwe heilige voordragen, jawel, en nog een jongen van 10 jaar weliswaar.

En wie is dat dan hoor ik u vragen?

Awel, het is Herman Ludovicus Wijns, geboren op 15/3/1931 en overleden op 26/5/1941 – als dat niet jong is.

Hij was erg godsvruchtig en misdienaar, maar op die ongelukkige 26ste mei 1941 tijdens de oorlogsjaren viel Hermanneke van een dak, verwondde zich en moest met behulp van een Duitse officier naar het hospitaal gebracht worden, waar hij na een operatie aan zijn verwondingen overleed.

Zijn graf is ondertussen een bedevaartplaats geworden en puilt uit van de vele getuigenissen van gebedsverhoringen en genezingen. Maar onze geliefde Kerk heeft nog geen wonderbaarlijke genezing erkend en hij wordt daarom niet zalig of heilig verklaard.

Er moet nu tussen al die bedankingsplaatjes toch één wonder zitten, zeker? Maar ja, nee dus.

Als je meer wilt weten over Heilige Herman, moet je eens kijken op “Vrienden van Herman Wijns”.

Zijn laatste woorden waren “in saecula saeculorum”, of voor eeuwig en altijd.

Nu we het over Vlaamse heiligverklaringen hebben: er zijn de laatste 100 jaar maar twee geweest, in 2000 Amandina van Schakkebroek en in 2009 Pater Damiaan. Dat is toch bitter weinig; daar kan Heilige Herman toch nog bij?

Er zijn ook nog vier zaligverklaringen geweest, waaronder Edward Poppe.

Ik stel voor dat we op elke 26ste mei met ’tScheldt op bedevaart gaan naar het graf van Heilig Hermanneke in Merksem.

Ben El Salami