De annulering van het concert van de Israëlische dirigent Lahav Shani door het Gent Festival van Vlaanderen is geen cultureel incident. Het is een signaal. Een teken dat Vlaanderen onder minister Caroline Gennez opnieuw de weg inslaat van discriminatie en zuivering. De steun die deze woke, extreemlinkse, islamofiele minister van Cultuur openlijk verleent aan dit schandalige besluit, is een politieke en morele catastrofe.

Antisemitisme in woke-verpakking

Wat hier gebeurt, is de zuiverste vorm van antisemitisme, netjes verpakt in progressieve slogans. Van een Joodse dirigent wordt geëist dat hij publiek afstand neemt van zijn land – de enige Joodse staat ter wereld – anders mag hij niet op een Vlaams podium verschijnen. Dat is geen neutraliteit. Dat is geen diversiteit. Dat is dezelfde logica waarmee Joden in de jaren ’30 eerst moesten verklaren dat ze ‘goede Duitsers’ waren, vooraleer ze überhaupt nog mochten bestaan in de publieke ruimte.

Caroline Gennez kiest niet voor cultuur, maar voor zuivering. Ze maakt van onze concertzalen politieke rechtbanken waarin Joden zich moeten verantwoorden voor hun bestaan.

Verdeeldheid als doel

Het is door en door doorzichtig: men verwacht dat de Joodse gemeenschap zich tegen Israël keert, dat men verdeeldheid zaait tussen Joden wereldwijd en hun democratisch verkozen regering. Maar dat plan zal falen. Israël is de enige Joodse staat ter wereld, en de Joodse bevolking – in Israël én in de diaspora – staat in overweldigende meerderheid solidair met elke regering die via democratische verkiezingen aan de macht komt.

Gennez wil die solidariteit breken. Ze wil ons weer in kampen duwen: de ‘goede Jood’ die zijn eigen land veroordeelt mag spelen, de ‘foute Jood’ die loyaal blijft aan Israël wordt gecanceld. Het is niets anders dan een herhaling van het antisemitische draaiboek van de jaren ’30.

Strafrechtelijke vraag

Men moet zich ernstig afvragen of Caroline Gennez met haar steun aan deze boycot niet de grenzen van de wet overschrijdt. Dit is openlijke discriminatie op basis van afkomst en nationaliteit. Het is een precedent dat rechtstreeks ingaat tegen de grondwettelijke principes van gelijkheid en vrijheid van meningsuiting. Kan en moet Gennez hiervoor strafrechtelijk vervolgd worden? Het antwoord lijkt mij duidelijk.

Eis tot ontslag

Een minister van Cultuur die cultuur reduceert tot een instrument van haat en uitsluiting heeft niets meer te zoeken in een democratische regering. Caroline Gennez moet onmiddellijk ontslag nemen. Niet morgen, niet volgende week. Vandaag.

De schande die zij Vlaanderen heeft aangedaan is onherstelbaar. Internationaal worden wij nu gezien als een land waar Joden opnieuw geweerd worden uit concertzalen, niet om wat zij doen of zeggen, maar om wie zij zijn. Het Gent Festival heeft zich belachelijk gemaakt. Caroline Gennez heeft ons land te schande gezet.

Conclusie

De steun van Caroline Gennez aan dit antisemitische festivalbesluit is geen detail. Het is een symptoom. Het toont hoe ver het virus van woke-linkse hypocrisie en islamofilie ons land al heeft aangetast. Het toont hoe antisemitisme opnieuw salonfähig is gemaakt, deze keer in een rood jasje met een progressieve glimlach.

De geschiedenis herhaalt zich niet, zegt men vaak. Maar Caroline Gennez en haar geestesgenoten bewijzen het tegendeel. Wie vandaag wegkijkt, herhaalt de lafheid van de jaren ’30.

De vraag is niet langer of Caroline Gennez kan aanblijven. De vraag is: hoe snel kan ze verdwijnen?

Door Marcel Kierszenbaum
Columnist | Oprichter van Guardians of Zion
© Alle rechten voorbehouden

**

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link