Gisteren had ze een rode pull aan, vandaag een rode broek, afgezet tegen rode nageltjes. Fatma Taspinar zag er uit als een halve kreeft. Er moet daar bij de VRT styling-dienst een soort rood virus woeden. Het decor blijft eruit zien als een circustent, en de broek rond de uitpuilende billen van Taspinar ook.

Een derde van De Afspraak was reclame voor een nieuw VRT-programma. Iets met een blinde BV.

Vervolgens het meest tenenkrommende item de geschiedenis van De Afspraak, de aankondiging van het vaderschap van Prins Laurent. Hij was dan toch de vader van de zoon van Wendy Van Wanten. Een gigantisch non-item dat zorgvuldig geregisseerd werd vanuit VTM en het productiehuis. Van Wanten was het productiehuis gaan opzoeken om een reportage te maken rond haar coming-out. Ja ze had de roede van Prins Laurent in haar schoot ontvangen. Ja hij had er koninklijk zaad gedeponeerd. Ja, hij liet haar als een baksteen vallen. Ja, zij liet hem als een baksteen vallen. Enfin een verhaal vol vallende bakstenen. De Afspraak had een royalty-watcher ingehuurd die zoveel domme dingen en gemeenplaatsen verkocht dat het rode decor opslag van kleur verschoot en er bruin begon uit te zien. De hamvraag die niemand stelde: waarom nu? Simpel La Van Wanten wilde euro’s incasseren. Dus verkocht ze zichzelf en haar zoon aan VTM. Kijkcijfers en inkomsten gegarandeerd. De hele persmeute, het ons-kent-ons BV-landschap in de journalistiek trapte met open ogen in de gespannen Clement-val.