Opnieuw landde er een mergelvlucht van het Rode Kruis op Zaventem. Tientallen uitgemergelde Gazanen werden in allerijl op draagberries, brancards en inderhaast aangesleurde dranghekkens uit het vliegtuig gedragen.
Het zicht was afgrijselijk. Kinderen met uitpuilende buiken van de honger, moeders met loszittende armen van het slaan naar vliegen die als donderwolken zwermden rond hun stervende kroost in UN-tenten in Gaza, nog andere kinderen waarvan men de ribben kon tellen als waren het toetsen op een piano, één woord… verschrikkelijk!
De talloze Rode Kruisverleners stonden huilend, lachend, juichend de bijna afgestorvenen liefdevol te omgeven in het luchthavengebouw van Brussels Airport. Medewerkers van Anneleen Van Bossuyt, de minister die het strengste asielbeleid tot op heden in de Belgische geschiedenis uitrolt, stonden in dubbele rijen van vier klaar om de Gazaanse slachtoffers te begeleiden naar nieuwe huizen, leeflonen, inrichtingsbudgetten, Belgische identiteitspapieren, gratis schoolboeken, gratis abonnementen, gratis rijbewijzen, gratis electriciteitscontracten, gratis gascontracten, gratis wegentaksdocumenten, gratis 10 kappersbeurtkaarten, gratis De Lijn abonnementen, gratis NMBS abonnementen, gratis ziekteverzekeringsaansluitingen, gratis pensioenen, gratis taalcursussen, gratis vertaal-en tolkdiensten, gratis ziekenhuiscontracten, enfin… u begrijpt, de diensten van Anneleen Van Bossuyt draaiden overuren en overuren om alle slachtoffers te voorzien van een nieuwe start in het land van melk en honing, België.
De verrijking van België door de aangelandenen voltrok zich ogenblikkelijke want het luchthavengebouw veranderde spontaan in een zee van licht en spontaan trompetgeschal. Vuurwerk sproot voort uit de muren van het nu Vlaamse luchthavengebouw. Een telegeleid beeld van Bart De Wever, de Premier die het strengste migratiebeleid uit de Belgische geschiedenis uitrolt, verscheen op de muur van de aankomsthal. Met vaste trillende stem verwelkomde Bart De Wever de net niet dode Gazanen perfect in het Arabisch, de nieuwe toekomstige thuistaal van België.
De Gazanen, toch zij die nog armen aan hun lijf hadden hangen, staken deze in de lucht en bejubelden Bart De Wever met een oorverdovend luid “Allahu Akbar!”, “Allahu Akbar!”. God is Groot! God is Groot!, wil dat zeggen. De paar Gazanen die nog tanden in hun mond hadden staan, lispelden luid naar elkaar dat ze kortelings Bart De Wever zouden moeten bezoeken om hem te bedanken met Maamoul, Umm Ali en Basbousa.
