OPINIE

door Marcel Kierszenbaum

Columnist

**

De OCMW-moord in Nieuw Gent is geen “incident”, geen “persoonlijk drama”, en al helemaal geen “tragisch gevolg van psychische problemen”, zoals de mainstream pers het ons inlepelt. Dat is de favoriete afleidingsmanoeuvre: roep “psychiatrie” en iedereen kijkt weg van de échte oorzaak. Want ja — er zijn duizenden Vlamingen met psychische problemen. Die gaan niet met een mes een OCMW-medewerker afslachten. Wat hier speelde, is geen behandelprobleem. Het is een importprobleem. Een islamitisch geweldsprobleem. En een politiek probleem dat rechtstreeks terugleidt naar de groene coalitie in Gent.

Onder het bestuur van Mathias De Clerck (Open VLD, al maanden afwezig) en vooral eerste schepen Hafsa El-Bazioui (Groen) heeft Gent zich ontwikkeld tot een stad die structureel en doelbewust electoraal moslimkapitaal binnenhaalt en onderhoudt. Hoe? Door een smerige quid pro quo die niemand hardop wil benoemen: subsidies, gunsten en politieke voorkeursbehandeling in ruil voor gegarandeerde stemmen.

Kijk naar het patroon. Jarenlang is de stad overspoeld met miljoenen euro’s aan subsidies voor “diversiteitsprojecten”, “culturele bruggen” en “gemeenschapsopbouw” die in de praktijk fungeren als verlengstuk van moskeeën, islamitische verenigingen en cliëntelistische netwerken. Geen kritische audit, geen harde voorwaarden, geen handhaving — zolang de doelgroep maar trouw stemt op de juiste partij. Dat dit bestuurlijk op lange termijn een tikkende tijdbom is, weten ze in het stadhuis allang. Maar zolang het stembuswinst oplevert, gaat het feest door.

En dan Nieuw Gent: een wijk waar parallelle samenlevingen bloeien onder het mom van “superdiversiteit”. Waar politie, hulpverlening en buurtbewoners allang weten dat er zones zijn waar de Vlaamse rechtsstaat alleen nog op papier bestaat. En waar een Syrische nieuwkomer met een achtergrond die men niet wíl controleren — want dat is “discriminerend” — gewoon op de radar van het OCMW blijft als reguliere cliënt. Tot hij een mes pakt.

De reactie van het bestuur? PR-praat over protocollen, rouwmomenten onder de Stadshal, en natuurlijk het obligate “psychische problemen”-sprookje om te vermijden dat iemand de vraag stelt: hoeveel van deze gevallen hebben wij zelf geïmporteerd?

Hafsa El-Bazioui draagt hierin een centrale verantwoordelijkheid. Niet alleen als eerste schepen, maar als boegbeeld van de pamperpolitiek die Gent tot op het bot heeft uitgehold. Zij verkoopt “participatie” en “internationale solidariteit” als kernwaarden, terwijl ze in de praktijk een systeem draaiende houdt dat islamistische structuren subsidieert, kritische controle uit de weg gaat, en veiligheidsrisico’s negeert om geen stemmen te verliezen.

Dit is geen ongeluk. Dit is beleid. Dit is het onvermijdelijke gevolg van een bestuur dat electoraal belang verkiest boven burgerveiligheid. Een bestuur dat liever de waarheid smoort dan toe te geven dat haar migratie- en subsidiepolitiek rechtstreeks bijdraagt aan de import van geweld, extremisme en sociaal verval.

De moord in Nieuw Gent is niet het eerste signaal, en het zal het laatste niet zijn. Zolang Gent bestuurd wordt door mensen die kieslijsten belangrijker vinden dan dodenlijsten, blijft de stad een laboratorium voor het smerigste politieke spel: koop je electoraat, importeer je problemen, en laat de rest van de bevolking het gelag betalen.

Door Marcel Kierszenbaum
Columnist | Oprichter van Guardians of Zion

**

Heeft U ook een opinie?

Bent U ook een stem in het debat?

Stuur Uw vrije tribune naar [email protected]