Echt gebeurd: we genoten afgelopen week van een mosselsouper met familieleden op een uitstap van het rusthuis waar ze verblijven. De sfeer zat erin, zeker omdat onze familie de horeca altijd intens en overtuigd heeft gesteund. Op een gegeven moment was een van de andere oudjes nogal stil tot een verpleegster vaststelde dat de dame in kwestie zachtjes was ingeslapen bij haar aperitief. Wat een manier om te gaan op je 93ste, oordeelden mijn krasse tantes en gelijk hadden ze. Het mosselsouper met veel extra friet én zelfgemaakte mayonaise verliep rimpelloos voor de gerimpelde genodigden. Het dode oudje had men intussen wel zachtjes geparkeerd onder een afdak zonder de levenden te storen. Kijk, dat vonden wij nu eens een paniekvrije aanpak. De overledene reed wel niet mee terug met de autocar, want dat zou er wat over zijn geweest. Zo leert een mens altijd wat bij over menselijke vindingrijkheid.

Wat leerden we de laatste tijd nog zoal bij, zou SOS-Piet vragen. Wel, een kok vond de techniek uit om in een ruimtesonde witloof uit den oven te kunnen nuttigen en een chocolatier verpakte MRI-contraststoffen in een omhulsel van lekkere fondant voor mensen met slik- of kaakproblemen. Allemaal dankzij Vlaams vernuft. Zie je wel dat de vervlaamsing van België volop bezig, moet Brussels PS-topintellectueel Ahmed Laaouej hebben gedacht.

Op het vlak van overlastbestrijding ook alweer vooruitgang: West-Vlaams gouverneur Carl Decaluwé toont zich bereid zijn tanden te exposeren tegenover respectloze allochtone toeristen die de redders op de stranden van de Vlaamse kust uitschelden. Als afschrikking is de gouverneur geen maatregel te verregaand. Opvang voor getraumatiseerde vandalen is uiteraard voorzien in het kader van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Antwerps gouverneur Cathy Berx op haar beurt vernietigde dan weer het verbod op aanstootgevend gedrag dat toenmalig burgemeester De Wever had ingesteld met GAS-boetes voor wie zich onzedig gedraagt in de openbare ruimte. De Wever drinkt niet meer, eet niet meer en geniet louter van zijn huidige status. ‘Burgemeesters zijn geenzedenmeesters’, giechelde de Mini Me-gouverneur. De Wever vreesde dat de sekswerkers in zijn stad zich onder druk gezet zouden voelen om zich in de vitrine maximaal te ontbloten voor de hitsige genotzoeker die het Schipperskwartier aandoet. Ook homoprostitutie in de parken wenste De Wever ingeperkt te zien. En dat met een Pride voor de deur, waar ook dit jaar een pak minder Gazanen zal opduiken dan verhoopt. En wat met de nieuwe trend om okselhaar in het wild te laten groeien? BH-loos en met een joekel van een ecologische berm in de broek gaan moderne ‘Hair don’t harm’-dames de strijd aan tegen toxische bemoeienissen. Laat het een les zijn voor die zeurpiet met zijn azijn pissen, besloot tante nummer 1 kortaf.

Uit de boekskes leren we zoveel bij. Psychiater Iris Sommer schreef in haar Trouw-column dat die schaamlipcorrecties maar eens moeten ophouden. ‘Mannen laten toch ook hun balzak niet inkorten?’, meende ze. Kunstenaar Jamie McCartney maakte een acht meter lange wand met gipsafdrukken van vierhonderd vulva’s om de verscheidenheid van de schede te vieren. ‘The Great Wall of Vulva’ werd het werk gedoopt. Bevrijdend, maar niet zo bevrijdend als de vaststelling dat mannen die zich laten castreren gemiddeld dertien jaar langer leven. Voilà.

Na de term vulva te hebben toegelicht aan de tantes, ging het over winkeldievegges die meestal dingen stelen die bruikbaar zijn, toonde onderzoek aan. Hoe rolbevestigend, die ideologische indoctrinatie, mopperde ene prof Grossey in de krant. Laat die meiden toch stelen zonder daarvoor gestereotypeerd te worden, vond de doorgestudeerde dame. Van stelen gesproken: op de site TEA Dating – enkel voor vrouwen – kunnen ze nare afknappers de grond inboren en de rest van de seksegenoten waarschuwen voor losers in de liefde. Dat over die mannen privé gegevens zoals naam, adres en telefoon publiek worden gedeeld, mag de pret niet drukken. Roddelen is gezond , beschreef hoogleraar psychologie Robin Dunbar al in zijn beroemd boek ‘Vlooien, roddelen en de ontwikkeling van taal’ uit 1996. Maar niet zo.

‘Om het lang te trekken in het leven, moet je je plan trekken en je vooral niet al te veel aantrekken’

En dan ‘latte homes’. Al van gehoord, tantes? Dat is de collectieve spotbenaming voor huizen die ontdaan zijn van enige kleur, want da’s een pietsie vies, zo’n kinderlijke kleurenbrij op je muur. Een woning moet coole modieuze rust uitwasemen. Zo’n nepvredigheid die nerveus maakt; oorlogszuchtig zelfs. Interieurs die gestroomlijnd zijn waardoor je onmogelijk kunt uitmaken in wiens huis van welke trendy vriend je je nu weer bevindt.

Een gekke wereld die tegelijk kan inspireren: in zo’n 26 landen bestaat de Red Hat Society. Daarin zijn intussen meer dan 1 miljoen aangesloten vrouwen van boven de vijftig actief die ‘gek doen’ in het openbaar, daarbij hun leeftijd weglachend. Dat verhaal wisten mijn tantes tijdens het mosselsouper wel te smaken. En hoe zat dat nu weer met die castraten en hun lange leven, informeerde tante nummer 2. Wel, voor de niet-gecastreerde maar eventueel verslappende mannen even dit: Le Figaro maakte gewag van ‘Love Honey’, ofte erectiehoning met zwaar zwellende populariteit. Onder namen als Bio Max, Black Horse of het Thaise Royal Honey nemen vooral onzekere jongeren het zekere voor het onzekere om met dit natuurlijke afrodisiacum de alom bekeken pornoprestaties op het net te evenaren. ‘Pff, voor sommigen is een condoom proberen aandoen bijna even ondoenbaar als een sok over een natte voet te hijsen’, schaterde tante nummer 2 het uit.

Natuurlijk had ze ook al gehoord van de mobiele parenclub ROOD die telkens op wisselende plekken partners laat wisselen. Goedkoper dan een vaste stek en je houdt ambetanteriken buiten het gewip. ‘Ja, aan de Antwerpse St-Michielskaai nog’, wist tante nummer 1 van een dame op haar gang die bijzonder veel bezoek kreeg. Niet aan ‘slutshaming doen’, fluisterde ik. Dat had ik gelezen in het boek ‘The new age of sexism’ van Laura Bates over vrouwen die buiten hun weten om als deep fake-model op het net worden geëtaleerd en verkracht. Op die manier bevordert de AI-evolutie een nieuwe vorm van vrouwenhaat. ‘Om het lang te trekken in het leven, moet je je plan trekken en je vooral niet al te veel aantrekken’, filosofeerde tante nummer 1 met haar ingestudeerde en eeuwig weerkerende uitspraak.

Het mosselsouper liep ten einde, niet zonder dat de dienster zich aan het beklagen was over al die onbeschofteriken die niet opdagen, terwijl ze niet hebben afgezegd. Op het laatste moment afzeggen of zelfs helemaal niets zeggen, wordt in de horeca ‘flaking’ genoemd. Doordat alles zo vlug vol zit en je daarom lang op voorhand moet boeken, kan de goesting tegen het geplande tijdstip bekoeld zijn, verdedigen afzeggers zich. ‘Verwende egoïsten’, zo omschrijft tante nummer 2 deze onverlaten. De goesting van de tantes had ik echter nog nooit weten minderen. Mochten ze met drie zijn, hadden ze misschien wel de ‘oude’ K3 geïmiteerd met een rusthuisoptreden. Tenslotte schelen die ook weer niet zoveel in leeftijd.

Trui De Swaffelaere

**

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link