ADHD, of “Attention Deficit Hyperactivity Disorder”, is een hele mondvol voor aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit.

Alleen al voor die term zou je een pilletje moeten slikken.

Kinderen met ADHD hebben problemen met onoplettendheid, hyperactiviteit en impulsiviteit.

De exacte oorzaak van ADHD is onbekend, net zoals bij de ziekte van Lyme: als ze niet weten wat je hebt, plakken ze er een label op. Gelukkig is er een pilletje voor.

Hoewel ADHD ook bij volwassenen voorkomt, zien we het vooral bij jongeren tussen 6 en 17 jaar. Wereldwijd zou 5% van de kinderen en jongeren ADHD hebben.

Hoe ze dat precies bepalen? Tja, de wetenschap, hè.

Medicatie en gedragstherapie zouden helpen bij ADHD. Ik ben geen arts, maar ik heb zo mijn eigen huis-, tuin- en keukenideeën daarover – daarover later meer.

Hoeveel patiëntjes er zijn is niet helemaal duidelijk daar er geen databank van is maar “DE TIJD” schreef wel dat op basis van de terugbetaling van het “geneesmiddel” Rilatine door het RIZIV, deze stegen van 15 337 gevallen in 2005 naar 36 297 gevallen in 2022, of een verdubbeling.

Novartis, de producent van Rilatine, heeft als hoofdbestanddeel methylfenidaat. Samen met andere ADHD-medicijnen levert dit een jaarlijkse omzet op van 4,5 miljard euro. De farmaceutische industrie heeft hier dus een mooie kluif aan.

Als je de bijwerkingen van deze medicijnen leest, zie je onder andere hoofdpijn, slapeloosheid, nervositeit, rusteloosheid en stemmingswisselingen. Ik schud mijn hoofd: zijn dat niet precies de kenmerken van ADHD? Dat zal ik dan wel weer niet begrijpen.

In mijn jeugd had niemand het over ADHD. Een lastige puber kreeg een reprimande van vader, of in ergere gevallen een corrigerende tik – wat tegenwoordig als mishandeling wordt gezien. Wie kent niet de uitspraak: “Zwijg als de grote mensen spreken”? Niet dat die grote mensen altijd wisten waar ze het over hadden, maar het gezag was tenminste duidelijk.

Sommige deskundigen denken dat ADHD in de genen zit en dat trauma’s van voorouders, zoals angsten uit de Tweede Wereldoorlog, een rol spelen. Tja. Mijn ouders maakten als kind die oorlog mee, maar ik heb er gelukkig geen last van gehad.

Tot slot moet ik de vriend van ons krantje bijtreden, dr. Hoeyberghs, die stelt dat vaderloze gezinnen vaak aan de oorzaak liggen van deze en vele andere problematieken. Een alleenstaande moeder doet haar uiterste best, maar werken, het gezin runnen en een nieuwe relatie onderhouden is slopend. Te vaak worden zoethoudertjes zoals de smartphone, iPad, een zak chips en suikerhoudende drankjes ingezet. Ik hoorde eens over een jonge moeder die naar school werd geroepen omdat haar zoon volgens haar “hoogbegaafd” was. Op school kreeg ze te horen dat haar zoon de lessen amper kon volgen en beter een jaar kon overdoen. Vaderlijk gezag wordt vaak onderschat, en of dat nog bestaat bij de huidige “soja-generatie” betwijfel ik.

Het wordt allemaal te gek voor woorden.

Voilà een goede reden om nog een pilletje door de strot te jagen.

Ben El Salami