Ik zit met een mooie verschijning met goede “genen” op een terrasje.

Ik noem haar voor het gemak Sneeuwwitje. Plots “piep” “piep”, een whatsappje. Kijk hier, zegt ze, nadat ze me heeft overtuigd dat ze zelf geen cocaïnegebruiker is: de prijzen van het spul dalen, van normaal 50 euro per gram naar nu 40 euro. Ik krijg meteen een beursreflex en denk: nu is het moment om in te kopen en lekker te hamsteren voor als de Russen komen.

Het berichtje, zoals je hierboven ziet, geeft aan dat de gewone “neusbakker” aan een opwaardering bezig is. Er wordt nu aandacht besteed aan verkooptechnieken: “snelle service”, “topspul” en een naverkoopdienst met “feedback is welkom”. Samengevat: “Honesty is the best policy”.

We merken dus dat de prijzen onder druk staan. Even een stukje economisch denken. De vraag naar cocaïne wordt groter en groter, dus je zou denken dat de prijzen stijgen. Maar nee, ze dalen juist doordat de internationale prijzen dalen wegens een te groot aanbod. De groothandelsprijzen zijn de laatste maanden gedaald van 30.000 euro per kilo naar 20.000 euro en zelfs 13.000 euro. De productie in Colombia is enorm gestegen en de routes naar Europa verschuiven van de havens van Antwerpen en Rotterdam naar Spanje en Portugal. Bovendien zijn de inbeslagnames in Antwerpen de afgelopen jaren gedaald. De reden zou zijn dat criminele organisaties andere invoerroutes nemen en kleinere zendingen versturen die moeilijker te onderscheppen zijn. De politie en douane doen hun best, maar vechten tegen de bierkaai, zonder dat ik daar iets mee bedoel. (Kleine bijgedachte: wie heeft die “klak” besteld van de douanebaas, zie foto? Ziet die man de drugs wel?)

Wat betreft de vraag: men schat dat 1,8% van de Vlamingen tussen de 15 en 64 jaar wel eens cocaïne gebruikt. Dat zouden over heel Vlaanderen slechts zo’n 111.000 gebruikers zijn; dat lijkt mij bitter weinig. Bij jongeren tussen 25 en 34 jaar zou het gebruik hoger liggen, rond de 8,3%.

Al die marktschommelingen van vraag en aanbod leiden tot spanningen binnen het drugsmilieu, met als gevolg schietpartijen en voordeuraanslagen. Ook deze deeleconomie heeft behoefte aan stabiliteit. Wat ook geinig is, is dat de grote drugsbaronnen in Colombia bemande of onbemande semi-onderzeeërs laten bouwen die de oversteek maken van Brazilië naar de westkust van Afrika. Daar wordt het spul overgeladen op kleine scheepjes en naar Noord-Afrika gebracht, en vervolgens naar Spanje en/of Portugal. Het leven op zo’n zelfgemaakte “narco-onderzeeër”, meestal met drie man, zou onmenselijk zijn, zonder sanitaire voorzieningen of slaapcomfort. Ze leven op een soort astronautenvoeding, maar kunnen natuurlijk altijd wat eigen product in de neus rammen. Mocht het in de drugswereld niet goed meer gaan, dan kunnen ze in Colombia altijd nog wegwerponderzeeërs bouwen voor de NAVO; ze hebben nu toch de knowhow.

Goed nieuws: gezien de behoefte aan verbeterde verkooptechnieken van de doorsnee dealer, is er plaats voor een nieuwe leerstoel aan de Antwerpse Universiteit, namelijk “Onderwereldeconomie”, per adres Begijnenstraat 42.

Ben El Salami

**

Illustratie: Kristian Vanderwaeren, “Administrateur-generaal van de Algemene Administratie van Douane en Accijnzen” binnen het Ministerie van Financiën

**