We schetsen nog even waar het over gaat.

We schrijven mei 2020.

Lachaert de Leugenaar, Egbert voor de Vrienden, voorzitter van de liberale okkernootpartij Open Vld, kiest een nieuwe woordvoerder voor hemzelf. Dat werd Zelfa Madhloum. Even later werd Zelfa Madhloum ook woordvoerder van de partij.

Zelfa Madhloum ziet zichzelf erg graag en schreeuwde haar nieuwe functie uit van de daken. In de haar bevriende regimepers bewierookte ze zichzelf en schoffeerde ze oude Open Vld-politici zoals Karel de Gucht. Ze kwetterde, kwispelde en bejubelde zichzelf dat het een lieve lust was. Ze portretteerde zich net zoals Sihame El Kaouakibi als ‘serial entrepreneur’.

Tussen haakjes: in 2013 had Madhloum budget gekregen van de VRT om een documentaire te maken over zichzelf en haar thuisland Irak. Ze reisde naar Irak en nam vele foto’s van zichzelf, onder andere gekleed in chador, een zwaar zwart islamitisch gewaad dat over het hoofd wordt gelegd.

Een oudere medewerker van ‘tScheldt die niets liever doet dan grasduinen op het internet besloot om alle uitlatingen van Zelfa Madhloum eens nader te bekijken, vooral haar ‘serial entrepreneurschap’ had zijn aandacht getrokken. De ‘tScheldt-auteur vond uit dat Madhloum helemaal geen serial entrepreneur was. Ze was gelinkt aan 1 bedrijfje dat net niet genoeg omzet haalde om er een kuisvrouw van te betalen. De website van het bedrijf was een jubelwebsite. Vijf getuigen vertelden trots hoe fantastisch het was om met het bedrijf van Zelfa Madhloum en haar man samen te werken. Er was echter een probleempje. De ‘tScheldt-auteur vond uit dat de getuigen allemaal.. fake waren. Niet alleen de getuigen waren fake, de website zelf stond nog voor de helft in het Latijn. Bijzonder, voor de communicatie-expert die Madhloum beweerde dat ze was. Bovendien vond de ‘tScheldt-auteur opvallend weinig info in de officiële databanken van de overheid over het bedrijf. Hij noemde het bedrijf daardoor een ‘spookbedrijf’. De illustratie bij het artikel was een bewerkte foto die Zelfa Madhloum van zichzelf had genomen in Irak in 2013, een foto waarin ze poseert in een chador. Omdat er rond Madhloum plots tal van verhalen uit het zwerk vielen publiceerde ‘Scheldt nog enkele artikels, onder andere over vreemd gedrag dat Madhloum tentoonspreidde in de voetbalwereld waar ze scheidsrechter was.

Het verschil tussen burgerrechtelijk en strafrechtelijk

Op 30 mei 2020 publiceerde ‘tScheldt een satirisch artikel over Zelfa Madhloum.

Dan gebeurden er twee dingen.

1. Burgerrechtelijk

Aan de ene kant startte Zelfa Madhloum tal van procedures om de artikels over haar verwijderd te zien. Via kortgedingen en éénzijdige verzoekschriften werd de zogenaamde eigenaar van ‘tScheldt Gert Van Mol veroordeeld om de artikels te verwijderen op straffe van huizenhoge dwangsommen. Madhloum werd in haar processen bijgestaan door Simon Bekaert, een nijdig advocaat die een grote brok persoonlijke frustraties (zie verder) in de zaken tegen Van Mol botvierde. In elke rechtszaak tegen ‘tScheldt en Van Mol kon hij niet zwijgen over… het Vlaams Belang. Simon Bekaert lanceerde de leugen dat ‘tScheldt gefinancierd en gestuurd werd door het… Vlaams Belang. Het was lang onduidelijk waarom een advocaat dergelijke leugens bleef opdissen, tot het duidelijk werd dat Simon Bekaert zelf politicus is voor… Vooruit!

De reeks van procedures opgestart door Zelfa Madhoum tegen ‘tScheldt en Gert Van Mol waren allemaal burgerrechtelijk (dit leidt niet tot gevangenisstraf wel tot schadevergoedingen).

2. Strafrechtelijk

Aan de andere kant contacteerden duistere krachten van de Open Vld een bevriend onderzoeksrechter in Mechelen, een zekere Theo Byl. Zonder dat er een klacht was ingediend tegen ‘tScheldt of Gert Van Mol besliste deze onderzoeksrechter om drie huiszoekingen te doen in de zaak Zelfa Madhloum. Op 23 mei 2021 vielen gewapende politiemensen binnen bij Gert Van Mol thuis en op twee adressen waar een bedrijf van hem is gevestigd. De kinderen van Van Mol werden uit bed gezet en moesten op een sofa gaan zitten onder bewaking van een gewapende agente. Alles wat niet te heet of te zwaar was werd in beslag genomen. Van Mol werd gearresteerd op verdenking van aanzetten tot haat op basis van racisme. Hij werd meegenomen en in een politiecel gegooid alsof Vlaanderen Rusland is.

De procedure die door de Staat (u dus) werd opgestart tegen ‘tScheldt en Van Mol was strafrechtelijk (dit leidt tot gevangenisstraf).

Van Mol werd in de strafrechtelijke procedure in Eerste Aanleg veroordeeld tot 6 maanden gevangenis met uitstel en duizenden euro’s aan boetes. ‘tScheldt en Gert Van Mol werden de grond ingeschreven door de regimepers die haar frustratie over het steeds groeiende ‘tScheldt eindelijk kwijt kon. ‘tScheldt en Van Mol werden gedemoniseerd. Niet in het minst doordat justitie al het inbeslaggenomen materiaal uit het huis van Van Mol liet lekken naar Humo en De Morgen. Humo en De Morgen publiceerden niet minder dan 110 privé-sms’en en Whatsapp-berichten uit de telefoon van Van Mol. Een grotere inbreuk op de privacy bestaat er niet in de Vlaamse mediageschiedenis. De berichten van Van Mol aan vrienden en kennissen werden uit verband getrokken en valselijk gelinkt aan niet-bestaande feiten. Zo werd de vrouw van Van Mol betrokken in de artikels van Humo en werd zij als leerkracht geplaatst in een school waar zij nooit les gaf om te kunnen stellen dat zij in deze school een dossier bekwam om een assistente van Bart De Wever in diskrediet te brengen die daar ooit directrice was geweest. De vrouw van Van Mol zou dat gedaan hebben om wraak te nemen op ‘haar’ directrice. Dit verhaal bewijst de totale kwaadaardigheid van Humo en De Morgen. De vrouw van Van Mol gaf nooit les op de school die Humo opgaf en had nooit de assistente van Bart De Wever als directrice. Beide vrouwen werkten in verschillende onderwijsnetten, hadden nooit contact met elkaar en kennen elkaar tot op vandaag niet. We brengen even in herinnering dat Humo het blad is dat jarenlang feiten fabriceerde om Notaris X aan de galg te praten. Humo fabriceert nog steeds feiten.

Van Mol ging in beroep tegen het vonnis.

Op 6 december 2024 werd Van Mol in Hoger Beroep over de hele lijn vrijgesproken.

Daar waar het vonnis in Eerste Aanleg in alle regimegazetten uitvoerig werd uit de doeken gedaan, werd het nieuws over de vrijspraak slechts mondjesmaat gepubliceerd. De VRT speelde een ellendig spelletje. Ze rapporteerden over het vonnis van Eerste Aanleg met vermelding van de naam Gert Van Mol. Na de vrijspraak schreef de VRT over de vrijspraak van Van Mol, maar ze ‘vergaten’ zijn naam te vermelden. Ze schreven plots over de vrijspraak van een ‘websiteverantwoordelijke van ‘tScheldt’. Dat is uiteraard een vieze vuile truc om ‘Gert Van Mol’ als ‘veroordeeld’ te houden in Google. Uitgelegd: wie ‘Gert Van Mol’ googelde zou in VRT-artikels alleen over zijn veroordeling iets vinden en niets over zijn vrijspraak omdat daar zijn naam was weggehouden. Na een klacht bij de VRT veranderde de VRT met lange tanden haar kwestieuze artikel.

Op Wikipedia was de veroordeling van ‘tScheldt en Van Mol in het lang en in het breed uitgesmeerd. Wanneer Wikipedianen (medewerkers van Wikipedia) de vrijspraak wilden vermelden op de pagina van ‘tScheldt werd deze pagina ‘bevroren’ door Wikipedia waardoor de vrijspraak niet kon worden aangebracht in het bestaande artikel. Twee Wikipedianen die protest indienden werden voor het leven door Wikipedia geschorst. Zij kunnen nooit meer meewerken aan Wikipedia. Na een artikel op ‘tScheldt over de ‘17 leugens bij Wikipedia over ‘tScheldt‘ werd de pagina ‘ontvroren’ en schreef een moderator schoorvoetend een kleine alinea over de vrijspraak.

Theo Byl?

Theo Byl was voorzitter van de Onrechtbank te Mechelen op het moment van de huiszoekingen bij ‘tScheldt. Zijn acties tegen ‘tScheldt en Van Mol waren politiek geïnspireerd. Door een gelukkig toeval ontving ‘tScheldt een ontluisterend filmpje waarin Theo Byl ladderzat met blote bierbuik op straat rondliep met een andere magistraat hangend aan zijn schouder. ‘tScheldt publiceerde de video met de zatte Byl. De venijnige obsessieve acties van Theo Byl richting ‘tScheldt én de video zorgden ervoor dat Theo Byl op het matje werd geroepen. Hij diende zijn functie als Voorzitter van de Onrechtbank neer te leggen. Helaas werd hij opgevist en is hij nu verbonden aan het Hoger Beroep in Antwerpen. Dat noopte ‘tScheldt een Open Brief aan de Koning te schrijven met de vraag dit soort van onderzoeksrechter NIET aan te stellen in een rechtbank waar nog rechters aanwezig zijn met Gezond Verstand. U vindt de video van Theo Byl HIER. U leest de Open Brief HIER.

Burgerrechtelijk

De processen van Zelfa Madhloum tegen ‘tScheldt en Gert Van Mol leidden in Eerste Aanleg tot een veroordeling van Gert Van Mol. Hij werd veroordeeld tot de kosten van het proces én een schadevergoeding van 1500 euro. Normaal is het zo dat als men in beroep gaat de schadevergoeding nog niet moet worden betaald omdat partijen wachten op de uitspraak in beroep. Niet zo bij Zelfa Madhloum en haar Vooruit-advocaat Simon Bekaert. Zij lanceerden een giftige actie om de schadevergoeding asap uitbetaald te krijgen.

Van Mol ging in beroep tegen de uitspraak in Eerste Aanleg.

Op 28 juli 2025 viel het Arrest. (Een beslissing in Eerste Aanleg noemt men een ‘Vonnis’, een beslissing in Hoger Beroep noemt men een ‘Arrest’).

Het Arrest is glashelder.

Het spreekt Gert Van Mol vrij over de hele lijn. Zelfa Madhloum werd veroordeeld tot betaling van de kosten en terugbetaling van alle reeds door Van Mol betaalde gelden + interest.

Zelfa Madhloum?

Zelfa Madhloum was nog geen anderhalf jaar woordvoerster van de Open Vld tot ze er de brui aan gaf. Madhloum mocht in alle regimekranten gaan huilen dat ze haar functie neerlegde wegens ‘haatberichten’. De waarheid is dat Zelfa Madhloum al heel haar leven de rol van racisme-slachtoffer speelt. Het minste commentaartje op haar functioneren wordt door haar weggezet als ‘racisme’. Echter, vanaf haar woordvoerderschap bij de Open Vld, sprak Madhloum zich laatdunkend uit over een aantal krokodillen van de Open Vld, niet in het minst Karel De Gucht. Madhloum zou hebben moeten weten dat krokodillen niet voor niets krokodillen werden. Ze zijn geoefend in taai zijn en hun beet is zo mogelijk met de jaren verscherpt. Wij weten uit betrouwbare bron dat Madhloum haar doodvonnis bij de partij tekende toen zij deze oudgedienden één voor één bij haar vriendjes van De Morgen en Het Laatste Nieuws op de korrel nam. Ook haar strijd tegen ‘tScheldt deed haar binnen de partij geen deugd. De Open Vld had gezien hoe ‘tScheldt het dossier van Sihame El Kaouakibi had gelanceerd, een dossier dat uiteindelijk zou leiden tot een groot verlies in stemmen voor de partij. Nee, Madhloum verliet de Open Vld niet wegens ‘haatberichten’. Ze werd vriendelijk maar met aandrang gevraagd de partij te verlaten. En dat deed ze ook. Uit rancune en wraak, beiden onderdeel van het DNA van Zelfa Madhloum, ging ze bij de laatste verkiezingen op de lijst staan van… Vooruit, de partij van haar advocaat Simon Bekaert.

Het Arrest

In het Arrest staan een aantal zeer duidelijke uitspraken van de rechter. We vermelden ze hier expliciet omdat deze uitspraken bindend zijn in eventuele volgende processen die men wil opstarten tegen ‘tScheldt.

Zo schreef de rechter:

‘tScheldt is een satirisch tijdschrift dat uitgesproken en vaak op bijtende wijze het establishment op de korrel neemt en dat zich wentelt in het misprijzen van de gevestigde orde. Meer dan onderzoeksjournalistiek brengt het blad waardeoordelen en de redelijke lezer leest het blad ook op die manier. De redelijke lezer wil via het blad niet vernemen of het wenselijk is om met het bedrijf van Zelfa Madhloum te contracteren en wil evenmin zakelijk over het wereldgebeuren worden geïnformeerd. Hij leest het blad omdat hij een bepaalde groep mensen – de gevestigde politieke orde – op de hak wil zien nemen. De lezer heeft zelf al een mening over deze gevestigde orde en wil die in de artikelen bevestigd zien.

Het uitlachen en op de korrel nemen van figuren met macht – dat is satire – heeft in een politiek bestel een enorme meerwaarde omdat het zichzelf aanmeten van een onkreukbaar imago corrumperend werkt. Tegenover deze meerwaarde staat de te voorziene schade die beperkt is omdat de mening die de lezer doorgaans al had, in de satire bevestigd wordt terwijl de figuur die op de korrel wordt genomen vaak zal kunnen rekenen op de sympathie van de eigen achterban, op die manier zijn eigen imago kan profileren en doorgaans over de middelen beschikt om te reageren. Zelfs als er van schade sprake is, dan nog biedt satire een meerwaarde en is er niet ipso facto sprake van een fout (vgl.art.6.6.2 B.W. – temporeel niet van toepassing). Dit noopt tot het besluit dat journalistiek die satire brengt over een zeer ruime marge beschikt en dat de lat om tot onzorgvuldigheid te besluiten hoog moet worden gelegd. Wanneer satire een publiek figuur op de korrel neemt met betrekking tot een imago dat hij zelf publiek heeft gemaakt, moet tot nagenoeg onbeperkte marge worden besloten.

Voor de beoordeling van de vraag naar de zorgvuldigheid is de context van belang. De artikelen die het voorwerp van het geschil uitmaken viseren niet Zelfa Madhloum, maar zijn in de eerste plaats gericht tegen de politieke partij Open VLD en strekken ertoe het imago van degelijkheid en onkreukbaarheid dat de partij zich aanmeet onderuit te halen. ln de artikelen is er ook sprake van “Lachaert de Leugenaar” en van “sjoemelpoedel Sihame El Kaouakibi”. ln de artikelen wordt gesteld dat het ‘serial’ ondernemerschap waarvan Zelfa Madhloum op haar website zelf gewag maakt, in werkelijkheid niet bestaat, dat Zelfa Madhloum hooguit in verband kan worden gebracht met één onderneming, de Belgian Food Company, waarover op het internet nauwelijks gegevens terug te vinden zijn. Ook de activiteit van het bedrijf wordt niet aangegeven, wat de journalist ertoe brengt het door Zelfa Madhloum op haar website voorgestelde bedrijf, als een “spookbedrijf ” aan te duiden. De context van de artikelen is dat Zelfa Madhloum helermaal niet ‘serial entrepreneurt’ zoals zij zelf beweert en het verhaal over de woordvoerder van de partij die zelf ook ondernemer is, wordt in de artikelen als de zoveelste hypocrisie van Open Vld weggezet.

De geviseerde artikelen geven blijk van goed vakmanschap, in die zin dat bronnen geconsulteerd werden (website Kruispuntbank, balanscentrale, BS) m.b.t. de onderneming die Zelfa Madhloum op haar website voorstelt en men bovendien een slag om de arm houdt (“Op het wereldwijde internet, en dat is ondertussen duizenden bibliotheken samen, vonden we slechts één verwijzing naar een bedrijf van Zelfa, en dat was op Zelfa’s eigen website”). Zelfa Madhloum toont niet aan dat de journalist zijn onderzoeksplicht niet naar behoren is nagekomen en dat gegevens die volgens de artikelenreeks op het net niet konden worden teruggevonden, wel beschikbaar waren. Zelfa Madhloum geeft in conclusie aan dat haar eigen website in die periode in opbouw was en onvolledige informatie verstrekte, wat strookt met de inhoud van de artikelen omtrent de beschikbaarheid van informatie over de Belgian Food Company. De artikelen maken melding van een ‘spookbedrijf’ zonder dit begrip te definiëren, maar uit de context blijkt voldoende dat een bedrijf wordt bedoeld waarover nauwelijks iets terug te vinden is, waarover weinig is geweten en waarvan de activiteit niet duidelijk is. Anders dan Zelfa Madhloum in conclusie poneert, wordt het bedrijf geen illegale activiteiten verweten.

…

Zelfa Madhloum poneert een enkel door haarzelf gehanteerde definitie van een ‘spookbedrijf’, maar deze definitie strookt niet met de context waarin het begrip in de
artikelen wordt gebruikt. Het privéadres van Zelfa Madhloum wordt niet vermeld in de artikelen, wel het adres van haar bedrijf, De aanduiding “sjoemelaar” volgt uit het imago “serial entrepreneur” dat zíj zichzelf aanmeet op haar website, maar dat volgens de artikelen niet met de werkelijkheid strookt. De lezing van Zelfa Madhloum van wat werd geschreven strookt vaak niet met wat er werkelijk in de artikelen staat en zij gaat alleszins voorbij aan de context waarin de artikelen zijn geschreven.

Ook de voorzienbaarheid van de schade bepaalt mee of er sprake is van onzorgvuldigheid. ‘tScheldt dient – zoals gezegd – geen schade te voorzien nu de lezers van haar artikelen de mening van het blad m.b.t. Open Vld al delen, terwijl Zelfa Madhloum zich door de artikelenreeks bijzonder kan profileren en op grote sympathie
kan rekenen van diegenen die ‘tScheldt verwerpelijk vinden.

Het besluit is dat in het licht van de omstandigheden aan de zijde van Gert Van Mol geen onzorgvuldigheid is aangetoond. Bijkomend bewijst Zelfa Madhloum niet schade te hebben geleden.

BESLISSING

Het hof,

Rechtdoende op tegenspraak.

De rechtspleging verliep in overeenstemming met de Wet van 15 junl 1935 op het gebruik van de taal in gerechtszaken.

Verklaart het hoger beroep gegrond.

Hervormt het vonnis.

Wijst de eis tot schadevergoeding van Zelfa Madhloum af.

Verwijst Zelfa Madhloum in de gerechtskosten van de beide aanleggen, aan de zijde van Gert Van Mol vereffend op: rechtsplegingsvergoeding voor de beide aanleggen, per aanleg vereffend op € 627,91.
Verklaart dat de volgende kosten van het hoger beroep eveneens ten laste vallen van Zelfa Madhloum: Rolrecht hoger beroep: € 400,00

Gelast de griffier om de bevoegde ontvanger van de administratie van de FOD Financiën, belast met de inning en de invordering van de niet-fiscale schuldvorderingen, van het verschuldigd zijn van dit rolrecht ter kennis te brengen conform art. 3 van het K.B. van 28 januari 2019 betreffende de uitvoering van het Wetboek der Registratie-, Hypotheek- en Griffierechten en het houden van de registers in de griffies van de hoven en rechtbanken.

Dit arrest werd uitgesproken in de openbare zitting van 28 juli 2025 door:
G. BRESSELEERS, Voorzitter
N. SCHUEREMANS, Griffier

Advocaten

Zelfa Madhloum werd verdedigd door vader en zoon Bekaert. Vader Paul Bekaert is tijdens de jarenlange procedures van Zelfa Madhloum afgehaakt. Bevend stond hij in de rechtbank tegenover ‘tScheldt met handgeschreven briefjes in de hand waarop hij artikels uit het wetboek had gekriebeld die het zogenaamde bewijs vormden dat ‘tScheldt aanzette tot haat. Misschien was Paul Bekaert ooit een goed advocaat, de laatste jaren was hij een in elkaar stuikend toonbeeld van legaal verval met een specifieke dementie als het aankwam op persvrijheid. Want Paul en Simon Bekaert profileerden zich ooit als specialisten in Vrijheid van Meningsuiting. Ondertussen weten we dat Simon Bekaert een verlengstuk is van de politieke partij Vooruit. Hij misbruikt zijn functie als advocaat om in de rechtbank aan politiek te doen en stukken te genereren die mensen doelbewust beschadigen door hen te linken aan politieke partijen waar Bekaert het moeilijk mee heeft. We weten nu dat Vooruit bij monde van haar voorzitter Conner Rousseau een racistische partij is. We weten nu bij monde van de rechtbanken in Vlaanderen dat ‘tScheldt geen racistisch medium is, niet aanzet tot haat en dat haar artikels met ‘vakmanschap’ zijn geschreven.

Aan de kant van ‘tScheldt stond en staat een dreamteam van advocaten. Het team werd bij elkaar gebracht door advocaat Piet Noë. Samen met Luc Deceuninck, Pieterjan Van Muysen en Frank Scheerlinck startten zij jaren geleden met de legale verdediging van ‘tScheldt. In het begin leek het alsof ‘tScheldt alle rechtszaken verloor. Het was Frank Scheerlinck die zei dat de strijd om ‘tScheldt op lange termijn zou gewonnen worden. En hij had gelijk, het laatste jaar wint ‘tScheldt al haar rechtszaken. Alle veroordelingen worden één voor één rechtgezet in Hoger Beroep. Dat geeft te denken over de kwaliteit van de rechters in Eerste Aanleg.

Wij, de vrijwilligers van ‘tScheldt, zijn onze advocaten dankbaar voor al het werk en alle tijd en energie die zij in een klein satirisch blad staken. Luc Deceuninck is ondertussen op pensioen. Het grote werk wordt gedaan door Frank Scheerlinck en Pieterjan Van Muysen met ondersteuning van de mensen op hun kantoor, het kantoor PIET VAN EECKHAUT te Gent. Frank Scheerlinck is de man die in een perfect zittende toga wijdarms in de rechtbank oreert. Hij is de meester die verhalend de rol van ‘tScheldt en het belang van satire kleurrijk tot leven brengt. Pieterjan Van Muysen is de chirurg die messscherp met het wetboek aan zijn zij artikel per artikel van de tegenpartij onderuit haalt.

Zoals gezegd, wij zijn dankbaar, uitzonderlijk dankbaar, dat deze advocaten de klappen van onze talrijke tegenpartijen opvangen en dat zij op de tatami van Vrouwe Justitia, op onuitgegeven wijze de aanvallende kracht van de tegenpartij omzetten in legale acties die de tegenpartij uiteindelijk in het zand doet bijten.

U vindt HIER een kopie van het Arrest

**

STEUN

‘tScheldt is geen ‘normale’ nieuwsorganisatie. ‘tScheldt wordt al 30 jaar gemaakt door vrijwilligers. Ondanks onze eenvoudige structuur kost ‘tScheldt meer en meer geld, vooral kosten gekoppeld aan onze bescherming, zoals software, servers in het buitenland, advocaten, rolrechten, rechtplegingsvergoedingen (die we gelukkig langzaam terug winnen), camera’s, waakhond, huur van geheime pleisterplaatsen enz… ‘tScheldt ontvangt geen en wil geen subsidies. Alles wordt gefinancierd met abonnementen en steunacties.

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link

**

DANK

aan iedereen die ons reeds steunde, op eender welke wijze!