Vrienden, Vijanden en de rest. Begin maar al te grimassen en te watertanden. ‘tScheldt zal de komende tijd op regelmatige basis een nieuwe opiniemaker aan het woord laten. Wie? Niemand minder dan Marcel Kierszenbaum.

Wie is Marcel Kierszenbaum?

We vroegen aan Marcel Kierszenbaum om zichzelf in twee lijnen te portretteren.

Marcel Kierszenbaum: “Geboren en getogen in Antwerpen, zie ik mijn stad in 2025 onherkenbaar veranderen. Wat ooit een Westerse parel was, is nu een frontlijn geworden van islamofiele lafheid, linkse hersenspoeling en wokewaarden die onze samenleving van binnenuit uithollen.

In een tijd waarin waarheid wordt gecanceld en lafheid wordt beloond, kies ik voor confrontatie. Ik zwijg niet, ik benoem. Want onze vrijheid, onze cultuur en ons gezond verstand staan op het spel.”

U leest het, u voelt het. De toon en stukken van Marcel Kierszenbaum zullen niet onopgemerkt passeren. Waarom? Misschien omdat zijn stukken zo duidelijk de vinger op pijnlijke wonden leggen?

**

Opiniestuk

Hafsa El-Bazioui: de schepen die liever Israël boycot dan Gent bestuurt

Op 17 juli 2025 kregen we op de VRT nog eens een glimp van Hafsa El-Bazioui’s prioriteiten te zien. Spoiler: Gent staat er niet tussen. Terwijl de stad die haar royaal betaalt richting financiële afgrond dondert, staat de eerste schepen zelfgenoegzaam in de camera te preken over Israël, Palestina en “morele verantwoordelijkheid”. De zoveelste poging tot moreel opbod, geserveerd met de gebruikelijke selectieve verontwaardiging — alsof haar bevoegdheden niet in Gent liggen, maar in Ramallah.

Het is ronduit hallucinant. De stad Gent kreunt onder een gigantisch tekort, openbare diensten stagneren, het sociaal beleid wankelt en basisinfrastructuur brokkelt af onder het gewicht van haar partij’s ideologische experimenten. En wat doet El-Bazioui? Ze roept op tot een boycot van Israël. U weet wel, dat land dat op 7 oktober 2023 overspoeld werd door Hamas-terroristen die baby’s onthoofdden, vrouwen verkrachtten en honderden burgers afslachtten. Daar geen woord over. Geen veroordeling. Geen greintje empathie.

Wat krijgen we wél? Grote woorden over ‘solidariteit’ en ‘internationale rechtvaardigheid’. Alsof het stadsbestuur van Gent plots VN-resoluties mag stemmen. Alsof haar mandaat zich uitstrekt tot het Midden-Oosten. Alsof de Gentenaars niet liever hadden dat hun vuilnis wél werd opgehaald, hun loket wél bereikbaar was en hun stad wél bestuurd werd met gezond verstand.

Maar gezond verstand is bij El-Bazioui al lang vervangen door een ondoordringbare waas van ideologische superioriteit. Alles draait om het juiste dogma, de juiste woketaal, de juiste morele houding. Of in haar geval: de juiste vijand. En die vijand heet Israël. Niet Hamas. Niet extremisme. Niet de daders van het bloedbad op 7 oktober. Neen, Israël. Want dat past beter in het script van slachtofferschap en morele zelfverheerlijking dat ze al jaren opvoert.

Ondertussen raakt Gent steeds dieper in de problemen. Het schuldenputje van het woke beleid, waarin symboliek belangrijker is dan resultaat, groeit elke dag. En het is geen toeval. Want bestuur interesseert El-Bazioui amper. Ze is niet in de politiek gestapt om Gent te dienen, maar om haar activisme te institutionaliseren — en dat lukt haar, met een verbijsterend gebrek aan scrupules.

Deze schepen bedrijft geen politiek. Ze bedrijft ideologie met een ambtsvergoeding.

In een normale wereld zou dit optreden haar politieke einde betekenen. In een stad met zelfrespect zouden de burgers haar al lang naar huis hebben gestuurd. Maar in woke-Wonderland Gent, waar de realiteit moet wijken voor symbolisch gezwaai met vlaggen, blijft El-Bazioui overeind. Moreel onaantastbaar in haar eigen bubbel.

Maar laat het duidelijk zijn: deze dame is geen slachtoffer van kritiek. Ze is het gevolg van een systeem waarin identiteit en ideologie belangrijker zijn geworden dan competentie en verantwoordelijkheid. Ze is het symptoom van een moreel failliete bestuurscultuur die Gent langzaam maar zeker doet wegzinken in structurele chaos.

Laat haar oproepen tot boycots. Laat haar de buitenlandse politiek regisseren in haar hoofd. Maar spaar Gent van nog één legislatuur van deze schaamteloze theatrale hypocrisie.

Schepen El-Bazioui, uw show is gedaan.

Exit stage left.

En laat Gent eindelijk weer aan de Gentenaars.

Door Marcel Kierszenbaum
Columnist | Oprichter van Guardians of Zion