We schrijven ons blaadje hier vol met commentaren over allerhande zwakke en corrupte figuren, maar hoe komt het dat we er heden ten dage zoveel van hebben? Al onze leiders uit het politieke, sociale en het bedrijfsleven zijn quasi allemaal opgetrokken uit hetzelfde slappe hout. Er zit geen daadkracht in, ze zijn niet visionair noch inspirerend. John Wayne, de iconische Hollywoodacteur, heeft al lang de scene verlaten uit de klassieke westerns waarin hij opkwam voor vrouwen in nood of een snode paardendief omlegde. Nog tijdens zijn leven ondervond Wayne als voorstander van ‘law and order’ bakken kritiek door de watjes. Hij trok het zich niet aan en bleef zijn idealen verdedigen.

Corrupte figuren zijn van alle tijden. We denken daarbij bijvoorbeeld aan oud-premier Paul Vanden Boeynants. Iedereen wist dat hij met zijn dikke beenhouwersvingertjes in de staatskas zat, maar toch bezat hij een charisma dat we vandaag niet meer terugvinden. Politiekers zijn misschien niet meer rechtstreeks corrupt in het spekken van de eigen zak, maar ze ondersteunen met z’n allen elkaar wanneer het om postjes en status gaat.

Politiekers zijn gespecialiseerd in het afschuiven van verantwoordelijkheid, in de schuld elders leggen en in het behoud van hun postje.

Denk aan de stemming om haarlakprinses Von der Leyen op haar plaats te houden, want anders moest heel de EU-commissie aftreden met alle lucratieve postjes van dien. Een stinkend dossiertje over geheimzinnige sms’en met een pharma-bons werd mooi toegedekt, temeer omdat het blootleggen ervan uit radicaal-rechtse hoek ter tafel kwam.

Politiekers zijn gespecialiseerd in het afschuiven van verantwoordelijkheid, in de schuld elders leggen en in het behoud van hun postje. Heb je ooit gehoord van een politieker die de eer aan zichzelf hield en aftrad? Vroeger deed zich dat af en toe eens voor, zij het meestal onder zachte dwang. Kan er nu nog iemand een politieker opnoemen die charisma heeft met een visie op de toekomst? Maar neen, gij. Enkel een korte termijnbeleid telkens verpakt in krek dezelfde correcte uitleg. De sprekende kostuums zie je dan ook al van ver aankomen. Er moet toch nog iemand bestaan die over een basispakket correctheid en integriteit beschikt? Of is dat utopisch wensdenken?

Zwakkelingen produceren enkel een burn-out tegenwoordig.

Komt het door ons doorgeslagen gelijkheidsidee dat iedereen die zijn kop boven het maaiveld steekt eraan moet? Een sterke M/V wordt al snel dominant, autoritair of arrogant bevonden en moet sneuvelen. Denk aan de recente ophef over Jaap van Zweden, de Nederlandse topdirigent die beschuldigd werd van grensoverschrijdend gedrag omdat hij musici aanporde het beste uit zichzelf te halen. Je zou verwachten dat professionele musici toch een subliem concert voor het publiek ambiëren? Mensen die iets creëren zijn meestal niet de eenvoudigste en verlangen nu eenmaal een volledige inzet van hun medewerkers. Zwakkelingen produceren enkel een burn-out tegenwoordig. Ik wil zeker niet de vele verhalen van seksueel overschrijdend gedrag goedpraten, want de plegers hiervan zijn meestal zelf onderhuids zwak en profiteren louter van hun machtspositie.

Niettegenstaande heel mijn betoog weten we nog niet wat aan de basis ligt van al die zwakte. We moeten hiervoor teruggaan naar de eerste keizer van India, U kent hem zeker nog: AKBAR de Grote, die zou het volgende gesteld hebben :

Barre tijden maken sterke mensen, sterke mensen maken goede tijden, goede tijden maken zwakke mensen en zwakke mensen maken barre tijden.

Mooi hé, maar rest ons de vraag in welke periode we vandaag zitten. Ikzelf denk dat we in de periode van de goede tijden leven met als resultaat veel zwakke mensen. Komen hierna de echt barre tijden eraan? Ik durf het haast niet te voorspellen.

**

Illustratie: drie beroemde acteurs die allemaal Akbar De Grote speelden in een Indische film

**