In het Marc Van Ranst luizenuniversum speelt de Nederlander Chris Klomp de eerste viool. Klomp is een zelfverklaard Nederlands journalist die hetzelfde doet op sociale media als wat Marc Van Ranst doet: god spelen, polariseren, mensen aanvallen, mensen belachelijk maken, leugens verkondigen en het slachtoffer uithangen. Marc en Chris kennen elkaar zeer goed, zijn twee handen op dezelfde moddervette buik en hebben allebei iets met porno. Marc Van Ranst is geobsedeerd door de niet bestaande pornowebsite Godelina en Chis Klomp is een fervent verdediger van pedofielen. Een man die een kind verkracht is volgens Chris Klomp geen pedofiel.

Chris Klomp vuurde een tijd lang zijn giftige pijlen naar ‘tScheldt omdat we grapjes durfden maken over vetkwab Marc Van Ranst.

Deze week verscheen een heerlijke allesomvattende alleszeggende OPEN BRIEF aan Chris Klomp van de hand van de Nederlandse columnist Max von Kreyfelt.

Omdat we behoren tot de groep die door Chris Klomp geviseerd wordt plaatsen we hier de column zodat iedereen goed weet wat voor soort onhebbelijk creatuur Chris Klomp is.

Wij kennen Max von Kreyfelt niet, ttz. we kennen hem van zijn vaak briljante schrijfsels op X. Het is de moeite zijn account eens te bezoeken. Onderaan zijn Open Brief vind je een link naar een steunpagina.

**

Openbrief voor Chris Klomp

van Max von Kreyfelt
@MaxVonKreyfelt

Ach, Chris.

Ik heb het weer eens gelezen, jouw epistel vol zelfverheffing, slachtofferschap en verbale trappen naar beneden, verpakt in de retoriek van zogenaamd feitelijke journalistiek. Jij, de held van je eigen narratief. Een rots in de branding van het redelijke woord. Een eenzame ridder tegen het kwaad der ‘wappies’, dat domme, gekwetste volk dat niet mee wil marcheren met jouw heilige feitenorde.

Laat mij je iets uitleggen, jongen.

Journalistiek is geen sport waarbij je de bal telkens tegen de hoofden van je tegenstanders ramt en daarna verbaasd kijkt waarom ze niet met je willen spelen. Journalistiek, ware journalistiek, is het vermogen om te luisteren naar wat onder de oppervlakte borrelt. Niet alleen naar de nette woorden van instituties en persberichten, maar naar het ongemak, de angst, de ongerijmdheden waar mensen intuïtief op reageren. Dáár begint het werk. Dáár begint twijfel. Dáár begint waarheid.

Maar jij? Jij kiest de makkelijke weg. Je schrijft geen stukken, je paradeert je gelijk. Je onderzoekt niet, je bestempelt. Je bent geen observator van macht, je bent de loopjongen ervan, onbetaald, zoals je trots meldt, wat het eerder tragisch dan integer maakt.

En dan dat ironische orakelgedrag: je doet alsof je boven de partijen staat, maar ondertussen sta je met beide voeten diep in het moddergevecht. Je hanteert spot als schild, sarcasme als zwaard, en als het je te heet onder de voeten wordt, roep je “rechtsstaat!” en ren je naar de digitale politiepost met je aangifteformuliertjes.

Weet je, Chris, je denkt dat je de wappies bestrijdt. Maar wat je werkelijk doet, is hun spiegel worden. Even hysterisch. Even absolutistisch. Even overtuigd van je eigen superioriteit. Alleen jouw woorden zijn verpakt in NRC-zinnen en Jinek-aansluiting. Maar het dogma blijft: wie niet in jouw werkelijkheid gelooft, is gek, gevaarlijk of verwerpelijk.

Ik heb vele leerlingen gezien in de schaduwkant van de publieke arena, en velen van hen maakten dezelfde fout: ze verwarden vijandigheid met moed, en zelfverdediging met integriteit. Jij bent een man die denkt dat hij het vuur beheerst, maar niet ziet dat zijn handen al lang zijn verschroeid. Je hunkert naar erkenning van mensen die je minacht, en als je die niet krijgt, noem je ze dom.

Dus hier is mijn les voor vandaag, Chris. Luister goed, je bent een kind van het systeem, geboren met de pen van het narratief, maar je mist de ziel van de twijfel. En zonder die ziel? Geen journalistiek. Alleen echo.

Het ga je goed man.

Max von Kreyfelt

📌
Steun mij: http://max1909.backme.org Woorden zijn krachtiger dan 1000 paarden

**

Illustratie: het misselijkmakende portret van Chris Klomp

**