Lezers van ‘tScheldt weten ondertussen dat ‘tScheldt een fonds heeft “ter ontsmetting van justitie”. Met de gelden van dit fonds verschaffen we ons toegang tot de krochten van Justitie. Door het plaatsen van afluisterapparatuur van Russische makelij, het inzetten van raptordrones waar de Oekraïense overheid een contingent van wil bestellen bij ‘tScheldt, het onschuldig tafelen in restaurants waar rechters, curatoren en bewindvoerders hun geheime afspraken bezegelen met dure wijnen betaald uit faillissementen die geen faillissementen zouden mogen zijn, bekwam het vermaledijde ‘tScheldt informatie waar bepaalde rechters lijkbleek van werden.
Een van die rechters is Guido De Croock uit Dendermonde. Deze rechter doet iets wat anderen ogenschijnlijk niet kunnen of niet doen. In zijn entourage worden op bizarre wijze curatoren en bewindvoerders schatrijk van… faillissementen. Doorgaans gaan bedrijven failliet omdat het gewoon niet goed met hen gaat. Slimme curatoren en bewindvoerders rond rechter De Croock hebben het ei van Columbus gevonden en in plaats van de schuldeisers van deze bedrijven treffelijk te vergoeden blijven alle partijen achter met zo goed als niets, tenzij miserie. Er is één partij echter die altijd wint, de partij van het koppel curatoren en bewindvoerders in deze zaken. ‘tScheldt beschikt over verschillende dossiers die allemaal door de handen van rechter De Croock zijn gegaan. Gemeenschappelijk in al deze dossiers is de levensellende die achterblijft nadat De Croock en zijn curatoren en bewindvoerders de bedrijven afhandig maakten (Boek XX, zie verder) en er zelf mee begonnen te handelen.
Dankzij het “Fonds ter ontsmetting van Justitie” van ‘tScheldt en onze technologische investeringen kon het zomaar gebeuren dat een bewindvoerder uit het theekransje van Guido De Croock nietsvermoedend de manier van werken van De Croock uit de doeken deed. Op tape. Deze tape zorgde ervoor dat er deining ontstond rond de rechtbank van Dendermonde. Rechter De Croock schakelde advocaten in tegen ‘tScheldt wegens de ene onthulling na de andere en verplichtte ‘tScheldt verschillende artikels te verwijderen.
Het Gentse Parket-Generaal begon een onderzoek naar De Croock. Dat is alsof de maffia onder de oksels van haar eigen rabauwen gaat snuffelen om te ruiken of ze niet hier of daar een zoetwaterkabeljauw uit de vijvers van de vorst hebben gestroopt. Het Gentse Parket-Generaal besloot in al haar op vriendschappen gebaseerde legale wijsheid dat er geen sporen waren te vinden van enigerlei misdrijven rond rechter De Croock.
Omdat De Croock de zeventig al was gepasseerd werd hem wel aangeraden zijn mandaten neer te leggen en op rust te gaan. De Croock verdween daarop van het toneel. Zogezegd. De vraag zich te verwijderen als bejaarde rechter werd tot grote woede van zijn slachtoffers enkele weken geleden opgeheven. De Croock mocht terug aan het werk! De Croock die er om bekend staat dossiers te vreten zoals vossen kippen in kippenrennen decimeren, liet volgens de rechtbank zo’n groot gat achter dat men niet anders kon dan hem terugvragen omdat er niemand anders zoveel dossiers kan verzetten als De Croock. Dat is te begrijpen. De Croock was het hoofd van een al tientallen jaren goed geoliede machine van specifiek geselecteerde curatoren en bewindvoerders die allemaal deelden in de koek.
Dat was buiten de tape van ‘tScheldt gerekend die voorzichtig zijn ronde begon te doen bij een aantal onkreukbaren die zich de haren uit het hoofd krabden bij het aanhoren van de biecht van de bewindvoerder.
Centraal in het haargekrab staat “Boek XX: Insolventie van ondernemingen (wet 11.8.2017)”. Dat boek is een soort vrijgeleide voor voorzitters van ondernemingsrechtbanken om als zonnekoningen op te treden in zaken die men op basis van wat cijferwerk in faling kan brengen. En wie was er zo’n voorzitter? Guido de Croock! Boek XX werd de bijbel van De Croock.
Terwijl het Gentse Parket-Generaal deed of haar neus bloedde in de zaak De Croock, besliste de Hoge Raad voor de Justitie om op eigen kracht een audit op te starten naar, hou u vast, ALLE ondernemingsrechtbanken in Vlaanderen. Blijkbaar is Dendermonde niet de enige rabauwenstal binnen justitie. Blijkbaar is De Croock niet de enige die de geneugtes van Boek XX door de aderen heeft lopen.
Gisteren verscheen er een artikeltje in De Tijd over deze démarche van de Hoge Raad voor de Justitie. De Tijd verwees expliciet naar het dossier Guido De Croock maar vergat als bij wonder te vermelden dat het hele dossier in de kring werd gegooid door… ‘tScheldt. De Tijd is dan ook een gesubsidieerde vod onder leiding van Isabel Albers die ‘tScheldt op Twitter geblokkeerd heeft omdat ze er niet meer tegen kan dat de vrijwillige snoodaards van ‘tScheldt meer economische scoops publiceren dan de aan de uier van de overheid hangende pennenlikkers van De Tijd.
**
Illustratie: Rechter Guido De Croock, vernietiger van bedrijven en levens
**
