“To be or not to be?” Zijn of niet zijn? Het zijn niet alleen de iconische woorden die Shakespeare in de mond van antiheld Hamlet legde, het is evenzeer de filosofische vraag bij uitstek die wijsgeren van over heel Europa en in haast alle tijden heeft beziggehouden en uitgedaagd. Beetje banaal, zult U zeggen. Wie al shoppend en met de neus in de wind frontaal tegen de laatste boom aan knalt die districtsburgemeester-boomchirurg Paul Cordy nog niet heeft laten kappen, zal wel weten dat die ene boom er nog ‘is’. Wie daarentegen, na betaling van alle belastingen en accijnzen van de federale, Vlaamse, provinciale, gemeentelijke en andere overheden, het saldo op zijn rekening controleert, zal merken dat het er ‘niet (meer) is’. Klaar af.

Interessanter wordt het echter wanneer het zaken betreft die er behoren te zijn, maar nergens meer gezien kunnen worden en er dus de facto niet meer zijn. De Heilige Graal of de Rechtvaardige Rechters uit het veelluik “Het Lam Gods” van de gebroeders Van Eyck, bijvoorbeeld. Ze moeten ergens zijn, maar geen hond die precies weet waar. Dat ‘niet zijn’ heeft de mens altijd geprikkeld. Het leven is nu eenmaal één grote zoektocht, met gissingen en theorievorming tot gevolg, soms zelfs tegen beter weten in. Sinds kort is daar een zaak van grote orde bijgekomen: de politieke logica. Ergens zal die er wel zijn, maar geen olifant die nog weet waar.

In Ninove heeft de opportunistische N-VA kameleon Joost Arents zich nog niet volledig omgebouwd tot onafhankelijk raadslid – en zo 40% van de Ninovieters buiten spel gezet – of Gwendolyn Rutten schreeuwt al van de daken dat zij de democratie gered heeft. En dat terwijl democratie finaal neerkomt op ‘meedoen’, toch? Voor Rutten is democratie ‘niet meedoen’. Islamitisch onderwijs heeft ze bij mijn weten nochtans niet gevolgd. Nu is er met Rutten altijd al wel wat misgelopen, vanaf haar prille jeugd al! Volledig gedeukt en in stukken uit het geboortekanaal geperst, moest zij – toen reeds – gehecht en samengelijmd worden met de clichés en oneliners die, speciaal voor haar, in de diepste krochten van de OpenVLD werden bedacht. Is trouwens nooit gebeterd: “frailty, thy name is woman”, zou Shakespeare gezegd hebben. Het leidt nog steeds tot hilarische misverstanden binnen haar partij.

Toen zij alle liberale partijsoldaten, bij gebrek aan een coherent partijprogramma, opdracht gaf “out of the box” te denken, begreep de intellectueel hardhorige Bart Tommelein dat als “out of the juke-box” denken, wat deze karaoke-ster van het ordinairste uitzuipkot nog letterlijk nam ook! Ook zijn politieke logica blijft trouwens voor velen een verstandelijke ‘terrain vague’. Ging zeker minister blijven tot de verkiezingen en wordt daarom al in januari burgemeester van Oostende. Ook andere partijen krijgen van datzelfde politiek-logische laken een pak: Bart De Wever werd verkozen door communautaire scherpslijperij, maar borg, omwille van een vetbetaalde regeringsdeelname, zijn existentiële principes snel op. Dan maar een blik ‘nooit meer sossen’ opengetrokken, zoals ooit ook het ‘nooit meer oorlog’ over de met bloed besmeurde loopgraven weerklonk. Sindsdien werd er nog nooit zoveel oorlog gevoerd … en hebben de ‘sossen’, o zo klein, nog nooit zo sterk gestaan. De Bengaalse Jinnih Beels uit Calcutta, politiecommissaris in een tijd waarin het lemma ‘arrestatie’ uit het politionele woordenboek werd gegomd, ging als sp.a-coryfee van het laatste uur, zeker niet zetelen als schepen. En daarom gaat ze, als het nieuwe jaar nog fris en monter is, zetelen als … schepen.

Politieke logica. Ze bestaat! Maar dan als Copernicaanse omwenteling. Draai alles wat politici zeggen 180 graden om en je weet perfect wat ze écht willen zeggen. Op deze regel bestaat slechts één uitzondering: wanneer politici zo schaamteloos in hun ego geraakt worden dat een promotie naar een hoger niveau zich acuut opdringt. Als Kris Peeters zegt dat hij niet gaat zetelen in de Antwerpse gemeenteraad … geloof hem dan maar!