Wat is dat toch met die plaag van “mestkevers” in de staatskas?
Terwijl U zich moet krom werken tot ongeveer uw tachtigste, schijnen anderen er dan weer geen graten in te zien alle extra’s in de schatkist deskundig af te romen naar de eigen beurs.
Opper-mestkever in dit verhaal is Karel De Gucht, de boerenzoon die zich in de Europese en Belgische politiek op uw kosten rijk lulde en ondertussen alle Gentse hoven en rechtbanken, één voor één, ook al in zijn zak lijkt te hebben.
Dit laatste is natuurlijk een direct gevolg van zijn lidmaatschap van “Ontwaken”, de Aalsterse loge van het Grootoosten van België. Zonder de steun van die “kruiskakkers” zou de Open Vld trouwens al lang niet meer bestaan! Zelfs het “mollige meisje met de duikbril”, Gwendolyn Rutten, wist het via de loge, ditmaal van de schoonpapa, tot voorzitster van de partij te brengen, alwaar ze zich vervolgens, wegens onkunde, “politiek morsdood” regeerde: dixit althans Noël Slangen, die het als gewezen partijsoldaat kan weten!
Op 1 februari jl. kregen we in de kranten te lezen dat ons “Toscaans Kareltje” definitief werd vrijgesproken van belastingfraude. In het Nieuwsblad mocht de aloude azijnpisser, ondertussen omgeschoold tot “wijnboer” (als dat maar goed komt!), nog maar eens klagen over het feit dat de zaak geen democratisch verloop kende. Toch altijd vermakelijk als een feodale loge-baron zich beklaagt over een gebrek aan democratie. “Zonder dure advocaten win ik nooit. Eigenlijk is dat niet democratisch”, oreerde hij in onvervalste Calimero-stijl. Wat de regimepers er echter niet bij vermeldde, is het feit dat dit arrest van het Gentse Hof van Beroep voor Kareltje en zijn vrouw, Mireille Schreurs, gepensioneerde politierechter te Aalst, wel een goudhaantje lijkt te zijn!
Dat zit zo.
Karel en Mireille werden vervolgd voor belastingfraude en handel met voorkennis. Merk trouwens allereerst op dat het “gezin” De Gucht (beiden dus!) werd gedagvaard! Voor mindere loge-protegés zou een politierechter zoals mevrouw Schreurs, die boven alle verdenking moet staan, al lang geschorst zijn geworden, maar omdat de uitkomst van de rechtszaak “op voorhand” al vaststond, hebben de korpsoversten zich niet eens de moeite getroost. Indien vrijgesproken, zoals in casu, heeft het koppel recht op een rechtsplegingsvergoeding, de zgn. RPV. Dit is een forfaitaire tegemoetkoming voor de kosten en erelonen van peperdure advocaten, toegekend aan de in het gelijk gestelde partij.
Normaal bedraagt zo’n tegemoetkoming 12.000 €. Maar omdat elke zaak toch anders is, kan de rechter het bedrag verlagen tot 1.200 € of verhogen tot 36.000 €. Criteria om tot verhoging, dan wel verlaging over te gaan zijn: de draagkracht van de verliezende partij (in casu de fiscus, dus wij), de complexiteit van de zaak of het kennelijk onredelijk karakter van de situatie. Kennelijk onredelijk was de situatie niet. Lopende de zaak werd de fiscus door het Hof van Cassatie nog in het gelijk gesteld in een procedurele aangelegenheid. Complex was de zaak ten gronde ook al niet, eerder zonneklaar! Alleen de batterij advocaten van De Gucht zelf hebben het proces gecompliceerd gemaakt. En bij de financiële draagkracht van de verliezer (wij dus!) mag, naar mijn oordeel, het openbaar belang toch zeker wel in rekening gebracht worden.
Maar wat zegt de rechter? Meneer De Gucht, door uw halsstarrige procedurezucht heeft U de zaak toch wel heel lang getrokken. U heeft zich tot het uiterste verdedigd in een voor de fiscus poepsimpele zaak. Dus, zoals afgesproken op de vorige loge-bijeenkomst, geef ik U in plaats van de gebruikelijke 12.000 €, het winnend lot van – hou U vast! – 30.000 €, netjes betaald door dat achterlijke volk dat weer maar eens voor U mag opdraaien! Case closed.
Mag ik U allen, beste lezers, een aangename verderzetting van jullie noeste werkdag toewensen!
En de mestkever? Hij zag dat het goed was!
Spietse De Vleeschouwer
Bijkomend: Het blijkt dat het dossier De Gucht gespreid werd over twee zaken, waardoor hij niet 30.000 euro maar wel 60.000 euro casht.
***
