Er bereikte ons weer een straf verhaal vanuit het OCMW van Antwerpen. Zelfs het gedoodverfde deugpersoneel van de instelling begint het nu stilaan op de heupen te krijgen.

**

Eindelijk, willen we uitroepen! Wat is er gebeurd? Het OCMW van de Scheldestad, dat ondertussen is uitgegroeid tot het OCMW van de hele wereld, maakt al geruime tijd gebruik van computers. State of the art natuurlijk: met het discriminatoire Latijns alfabet alleen loop je tegenwoordig in die politiek correcte middens niet ver meer. Na drie jaar zijn die dingen weliswaar verre van versleten, maar wel boekhoudkundig afgeschreven. Volgens de budgettaire logica zijn ze dus niks meer waard, hoe goed ze in werkelijkheid ook nog mogen functioneren.

Daarom kwamen de naar het OCMW weggepromoveerde politici van tweede garnituur op het lumineuze idee al die afgeschreven computers voor 60 € door te verkopen aan hun maatschappelijk zwak cliënteel. Kwestie van een dubbelslag te slaan door ook hen de kans te gunnen om uit te pakken met computers waar ze niet eens het alfa, laat staan het omega, van kennen en wellicht ook om hun omvangrijke kroost te stimuleren voor het afstandsonderwijs in een lockdown, waar ze zich toch niet aan houden.

Zestig euro, dat is een peulschil voor wat men ervoor in de plaats krijgt! Zeker wanneer men weet dat elke computer die de deur uitging op voorhand van A tot Z werd gecontroleerd op mankementen en in voorkomend geval werd gerepareerd. De zestig euro diende niet eens cash of anderszins betaald te worden, maar werd gewoon afgehouden van de volgende royale onderhoudsbetaling. Er zijn slechtere deals gesloten in dit apenland. Vooral dan met de blanke minderheid!

Dan denkt een normaal functionerend mens die moet werken voor de kost toch overspoeld te worden met een of andere uitheemse vorm van dankbaarheid, een milde buiging, een verlegen glimlach, een lichte voorhoofdsknik … Knielen moesten ze begot voor het OCMW-personeel dat, bovenop hun puin, afgunst en kritiek trotserende taak, de transactie in goede banen moest leiden! Op de knieën, verdorie, voor het Vlaamse volk dat dociel zijn belastingen blijft betalen en de herverdeling ervan rijkelijk laat afromen voor goudzoekers en andere avonturiers! Bukken, allemachtig, voor de stad die alles opoffert wat haar lief is en verwoestingen gedoogt om een wel heel wrang gevoel van thuis te creëren voor die lui … Niets echter van dit alles! Roodgloeiende telefoons van razende computerbezitters, geweeklaag van staatsafhankelijken, scheldtirades van beroepsslachtoffers, hier en daar zelfs een assertieve maar misplaatste doodsbedreiging kregen ze naar het hoofd geslingerd! Zestig euro voor een computer vragen, hoe durven ze! Ondank is meer dan ooit ’s werelds loon.

De briljante historicus Christopher Clark verhaalde in zijn boek Slaapwandelaars op geniale wijze hoe Europa, door de gewiekste manoeuvres van de toenmalige staten (zeker niet alleen Duitsland), naar de Eerste Wereldoorlog marcheerde, zonder het in de gaten te hebben. Een eeuw later is het aan de zich vrij wanende maar slaapwandelende westerling zelf om, beroofd van zijn identiteit en klein gehouden door zichzelf moreel superieur achtende en oikofobe linkiewinkies, de zwanenzang van zijn eigen beschaving te zingen, zonder het in diezelfde gaten te hebben. Dit somnambulisme zou wel eens fataal kunnen zijn. BLM en klimaatvrees zijn slechts schoten voor de boeg, afleidingsmanoeuvres; de échte verwoestende, demografische en nu ook financiële oorlog wordt elders uitgevochten!

***