Regelbrij

Hoe de democratische besluitvorming in ons land tot stand komt, moet ondertussen ook voor doorwinterde professoren staatsrecht een raadsel zijn. Beginnen doet het – als ik het goed heb – bij een hoopje “viro-fobische” virologen die een advies uitbrengen. Dat advies wordt dan aangevallen door virologen die wel van wanten weten, maar nooit naar hun mening gevraagd worden. Die geven ze toch, meestal op de sociale media. Daar stuurt de pers dan een “feitenfluisteraar” op af, die zonder kennis van zaken de virofobische virologen gelijk geeft: een zinloze stap in de besluitvorming, mij gedacht!

Maar dan heb je nog altijd geen beslissing want ook het stagnerend middenveld en de overbetaalde lobbyisten moeten hun zeg krijgen. Uit een draaikolk van ideeën die zich slingert tussen platte belangenbehartiging en de verheven zorg voor de volksgezondheid wordt dan warm en koud geblazen en, voor de goede verstaander, gepleit voor verzachting van de maatregelen. De regering belooft er rekening mee te houden en beslist vervolgens om dat niet te doen, waarna Annelies Verlinden haar diensten opdracht geeft de “regelbrij” in een compleet ontoereikend ministerieel besluit te gieten dat de doortastendheid van de regering moet aantonen, maar zelfs dat niet doet.

Ministerieel Besluit (MB)

De tijd die nodig is om als regering “kort op de bal te spelen” houdt op die manier min of meer gelijke tred met de tijd die een normaal virus nodig heeft om te muteren. Corona doet het meestal nog sneller! Bovendien krijgt de achteloze toeschouwer meer de indruk dat niet Corona wordt bevochten – dat tonen de cijfers onmiskenbaar aan – maar onze grondrechten. Wie, echter, durft daar om malen? We zijn immers de “ploeg van 11 miljoen”, toch? Maar net daarin schuilt het probleem. Volgens Wikipedia zijn we ondertussen met 11.720.716 “Belgen”. Wie wil weten wie die andere 720.716 dan wel mogen zijn, moet de MB’tjes van Verlinden maar eens lezen …

Het laatste besluit verbiedt verplaatsingen voor recreatief-toeristische doeleinden van en naar België van 27 januari tot 1 maart 2021, uitgezonderd voor reizen om professionele redenen, om dwingende familiale redenen, om zorg te dragen voor dieren (Sic! Ook vleermuizen?), reizen in het kader van verhuizingen … en reizen van ministers, diplomaten en gelijkgestelden. Vreemd toch, dat alle toegestane uitzonderingen de finaliteit van de reis (professionele reizen, familiale reizen, verhuizingen, zorg voor de dieren) betreft, behalve dan waar het gaat om ministers, diplomaten en gelijkgestelden: daar wordt het plots persoonlijk!

Voorzetsels

De voorzetsels van Verlinden blijken inderdaad zeer verraderlijk! Gelden de uitzonderingen voor de “ploeg van 11 miljoen” ratione materiae (voor het type reis), dan gelden de uitzonderingen voor de zelfverklaarde elite ratione personae (wie de reis mag maken). Wie dus het MB’tje van Verlinden, zoals het hoort, juridisch leest, komt tot de verbluffende vaststelling dat de elite zichzelf de toelating geeft om weldegelijk recreatief-toeristische reizen te maken. Het algemene verbod op snoepreisjes geldt immers niet voor hen persoonlijk. U dient het doel van uw reis in rekening te brengen, zij dienen slechts te bewijzen dat ze minister, diplomaat of een gelijkgestelde zijn …

Er zit trouwens nog een ander “pluspunt” verdisconteerd in het MB’tje van de Verlinden: het besluit bewijst naadloos dat die zelfverklaarde elite uit een bende amateurs bestaat, wat we overigens al langer wisten. Waarom anders een uitzondering toestaan voor ministers wanneer er al een uitzondering werd gegeven voor “professionele” reizen. Toch alleen maar, zo is het vermoeden, om voor hen ook skireizen mogelijk te maken?

***