Wat was het toch een tijdje verdacht stil rond Jinnih Beels, de Indische maharani uit het Antwerpse schepencollege! Toen de Kaouakibi-dijk rond het stadsbestuur brak en de multiculturele zondvloed de Vlaamse politieke laaglanden overspoelde, was het voor Jinnih vooral zaak het overtollig kolkende water verdoken naar de kroes van Nabila Ait-Daoud te loodsen om de wat naïeve moslimkwezel rijkelijk te laten soppen in het vergiftigde vocht. Kelk na kelk had ze te zwelgen! De schepen van Cultuur (welke is niet meteen duidelijk), van nature sowieso al meer geoutilleerd voor de zanderige gewesten van onze planeet, had in heel haar leven nog nooit zoveel water gezien!

De deugddoende stilte ging Jinnih trouwens goed af! Ze migreerde gewillig naar de politieke achtergrond waar ze zich wonderwel van haar taak kweet! Futiele interviews geven met als gebruikelijke boodschap “Het is de fout van de anderen” is trouwens al jaren waarmerk en klokhuis van de socialistische verboden appel! Dat neemt echter niet weg dat iedereen uiteraard zeer goed weet dat de schuld voor de sjoemelpoedel-affaire enkel ten laste kan gelegd worden van het complete stadsbestuur dat zich ranzig rijp rukte op zoveel “uitheemse verbinding” door de LGU-clan. Het door ’tScheldt uitgebrachte en door andere media gretig en zonder bronvermelding overgenomen schandaal hakte niettemin deerlijk in op de linkse strategie. Geen socialist immers die het zich, na de bizarre Weveriaanse bestuurlijke rehabilitatie, kon veroorloven alweer opnieuw bij een schandaal betrokken te geraken. Althans toch niet de socialist met goed fatsoen!

Die periode van “sjoemelpoedel-rouw” is nu klaarblijkelijk definitief voorbij. Beels rept zich terug de voorgrond van het politieke toneel op; als vanouds evenwel met eerder bizarre voorstellen en inzichten. Alsof de campagne ’24 al begonnen is! Of zien de federale Vivaldisten dan toch eindelijk in dat de spanning tussen het anti-Vlaams Belang en anti-N-VA-consortium onhoudbaar is geworden en vervroegde verkiezingen onafwendbaar zijn? Het feit dat Beels vooral uitblinkt in voorstellen omtrent materies en bevoegdheden die de hare niet zijn, schraagt dit vermoeden. Op 18 maart, de beslissende dag voor de kernuitstap, weten we meer! Wat er echter ook van zij, Jinnih roert zich weer en dat doet meteen de heimwee naar de stillere periode opflakkeren.

“Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de beste politicus van het land?”

Wie wel voorop staat te blinken, is kinderlijke Conner. De Vooruit-voorzitter, wiens voorhuid al enige tijd narcistisch gespannen staat, toeft met de neus in de wolken! Nog nooit was een socialistisch voorman zó dwaas en zó infantiel, maar ook nog nooit was hij zo autoritair als Conner. ’s Avonds vooraleer hij slapen gaat, vraagt hij aan de spiegel in zijn slaapkamer: “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de beste politicus van het land?” en nog steeds durft de spiegel de waarheid niet te zeggen. En ook zijn nachtelijke, tot op de draad versleten teddybeer staat erom bekend, in zijn gerafeldheid, uiterst voorzichtig met de waarheid om te springen. Bovendien is Conner, wat cultuur betreft, van het slag van Bertolt Brecht. Verder kwam hij niet. De spreuk “Wäre es da nicht doch einfacher die Regierung löste das Volk auf und wählte ein anderes? (Zou het niet eenvoudiger zijn als de regering het volk ontbond en er een ander koos?) hangt in vergrote Duplo-letters boven zijn “beddeke”.

Brecht heeft ook Jinnih geïnspireerd tot grote daden! “De politiek van tegenwoordig”, zo dacht ze spijtig genoeg luidop, “is een politiek van doelgroepen”, wat slechts een moderne variant op de oude Bertolt is. Een paar dagen geleden al ontbond ze, nog voor het volk, haar duivels in een poging het gevangeniswezen eigenhandig te herdenken. “Laat ze allemaal vrij!” stotterde ze geketend aan haar eigen gelijk. Omdat ze plots besefte dat zij daarover niks te zeggen had, vulde ze nog snel aan met “Allez, de jongeren toch!” Nadien liet ze, zonder belemmering van bevoegdheden, haar licht schijnen over het drugbeleid. “Laat de staat coke verkopen!”, hijgde ze in een bedwelmende roes waaraan maar geen einde wou komen. Jinnih heeft overduidelijk geld geroken! Ook voor een politica met een gat in beide handen, moet het frustrerend zijn drugsdealers elke maand met een andere patserbak te zien rondrijden, terwijl zij zich zelfs moet verantwoorden voor een paar weggegooide miljoenen aan haar dikke vriendin Kaouakibi. Zelfs een handjevol socialisten fronsten de wenkbrauwen. “Gedrogeerde jongeren”, zo verdedigde ze zich echter intern, “groeien op tot slome en suffe volwassenen: op termijn dus meer stemmen voor links”, waarmee de aanval op De Wevers “War On Drugs” en de scheuring in het Antwerpse schepencollege een feit was!

Het moge duidelijk zijn dat de coronacrisis de spuit helemaal genormaliseerd heeft, afgezien nog van wat die bevat. Bij Vooruit ploften de hele nacht door de champagnekurken tegen het plafond en Conner trok goedschiks een blik kaviaar open. “Allez Vooruit!”, brulde Vandenbroucke, zoals gebruikelijk zeer voorspelbaar met zijn mondmasker op één oor. Eindelijk was men verlost van die oude doelgroep van inheemse arbeiders en die ene sporadische intellectueel. Het achtergrondkoor van de socialistische vrouwen loeiden tot vroeg in de ochtend: “Het nieuwe volk is gearriveerd!” De stoottroepen van links heten vanaf nu niet meer de werkmannen en loonslaven, maar de gevangenen, gedrogeerden en geslachtelijk getransformeerden aller landen; allemaal netjes verenigd in Vooruit!

Toegegeven, één ding heeft “ons Jinnih” wel bereikt. In de Oekraïense en Taiwanese oorlog werd al meteen een staak-het-vuren afgekondigd nog voor de vijandigheden goed en wel begonnen waren: de Russen en Chinezen liggen namelijk allebei dermate in een deuk dat de soldaten niet meer tot vechten in staat zijn. Eens de lach echter bedwongen, zo vrezen waarnemers, zullen het zeker niet de troepen Europese mietjes “in het gelid” zijn die beide strijdende partijen op andere gedachten zullen brengen. Socialistisch Vlaanderen, bij uitbreiding Europa? Het is een bij voorbaat verloren strijd. Een lange rouwperiode voor onze beschaving dient zich over onze contreien aan …

**

Foto: Hartsvriendinnen: Links zij die het gesjoemel faciliteerde (Nabila Ait-Daoud), midden zij die sjoemelde (Sihame El Kaouakibi), rechts zij die het gesjoemel vergoelijkte (Jinnih Beels)

**