Over Linkse Lullers en Rechtse Werkers
Voor links is geen speer te bot of ze kan dienen om Giorgia Meloni te spiesen. De gloednieuwe premier van Italië, aldaar “Presidente del Consiglio dei Ministri” (Voorzitter van de Raad van Ministers) geheten, mag dan de eerste vrouw ooit in dat ambt wezen, de bonen moet en zal ze gefret hebben! De koosnaampjes die links voor haar reserveert, bestrijken een gamma van ultra- over radicaal– tot extreemrechts, of van neo- over post- tot cryptofascistisch.
Meloni mag zeggen, schrijven of doen wat ze wil, eens geformatteerd lijkt de linkse geest wel even rigide en onbuigzaam als gewapend beton. De standpunten van de Romeinse furie mogen dan pro Oekraïne en pro Navo zijn en haar politieke leven mag dan van in den beginne getekend zijn door het lijdzaam meespelen van het democratisch machtsspel, voor de pedante linkse wijsneuzen blijven keiharde feiten ondergeschikt aan hun compleet uitgeharde en oeverloos vooringenomen ideologie. Links is ondertussen eigenwijzer dan Zuhal en krankzinniger dan Van Gogh! Die sneed van razernij zijn linkeroor af, maar had zijn rechter nog; links mist het rechteroor, maar is aan de linkerkant zo potdoof als Beethoven. De eeuwige revolutie kostte al één oog, maar het andere is bovendien ook nog stekeblind! Kortom, met zo’n intolerante dwepers van de tolerantie is geen land meer te bezeilen.
Elke dag weer opnieuw staan voddenkranten en afvalbladen boordevol angsttijdingen en dystopische voorspellingen van waar het precies met “de laars” zal gaan mislopen, maar dat Meloni’s eerste tweets het hebben over “een dijk opwerpen tegen te hoge energierekeningen voor burgers en bedrijven” (La nostra priorità è mettere un argine al caro energia e alla speculazione …) heeft de zaal losgeslagen pers-parasieten weeral niet gezien, noch gehoord.
Dat onze halve garen in de Lambermont dààr eens een voorbeeld aan neemt in plaats van een blauwtje te lopen net voor het opengesperde gat van een Italiaanse pornoster! Dat onze pers-pedantjes het vuur eens wat meer aan de schenen van de Vivaldisten leggen in plaats van die machtsdronken bende uilskuikens na te praten over de beloofde “tien jaar kwaad leven!”
Maar nee, liever nog gaan ze op zoek naar het als gort gedroogde slipje van Meloni waarin de bloed- en slijmresten van d’r eerste maandstonden onweerlegbaar bewijs moeten leveren van haar fascistisch DNA. Vastgeroeste kalfskoppen! En dan moest de brief van de Secretaris Generaal van de Italiaanse ambtenarij, Carlo Deodato, nog geschreven worden. In die brief laat Deodato weten dat hij de aloude aanspreektitel van de premier handhaaft, te weten: “Il Signor Presidente del Consiglio, on (onorevole = parlementslid) Giorgia Meloni” (“Meneer” de Eerste Minister, Giorgia Meloni dus). En dacht U warempel dat zoveel geslachtsverwarring de feministische manwijven en verwijfde strandjeanetten van de “Woke-hel” zou plezieren? Niet dus! Zo vroeg de Duits-Italiaanse linkse maffia-experte Petra Reski zich af: “Eindigt Italië nu ook al in de Woke-waanzin?” Als het over Meloni gaat, mag de eigen ideologie plots wél waanzin heten!
Het enige wat vandaag al met zekerheid over Meloni kan gezegd worden, leest of hoort men evenwel nergens. Op 22 oktober 2022 legde zij de eed af als hoofd van de 68ste regering van de Italiaanse Republiek en dit volgend op de parlementsverkiezingen van 25 september jl. Punt! Op 20 oktober begon de President zijn consultatieronde die hij de dag nadien afrondde. Op 21 oktober werd Meloni aangesteld tot formateur en op 22 oktober – één dag later, aub! – legde haar regering de eed af. “Onze Italiaan met strik”, Di Rupo (Kent U ‘m nog?), had geen dag, maar had er 541 (vijfhonderd eenenveertig) nodig om een regering te vormen.
En herinnert U zich de vorming van Vivaldi nog? Na de tenenkrullende, hemeltergende en darm perforerende consultatierondes van doorluchtige informateurs, preformateurs, koninklijke opdrachthouders, initiatiefnemers, opnieuw informateurs, preformateurs en finaal – God zij geprezen – dan toch van murw gekwebbelde formateurs … werd het achtenswaardige non-gouvernement, genaamd Vivaldi, na 493 (vierhonderd drieënnegentig) volle dagen uiteindelijk, desalniettemin halfdood, boven de doopvont gehouden. Dan valt Meloni toch een aardig stuk sneller op haar pootjes! De rest valt nog af te wachten… Maar terwijl linkse lullers met hun gezwets dus compleet naast de roos blijven mikken; doen rechtse werkers klaarblijkelijk écht waarvoor ze gekozen werden: het volk dienen.
