“De Afspraak” op VRT hoeft niet meer voorgesteld te worden: het is de uitzending waarin verzameld progressief Vlaanderen elke weekdag meedingt naar de Oscar voor de knettergekste redenering, de pseudo-wetenschappelijkste kwakkel of de krankzinnigste contradictie, maar het steeds veruit moet afleggen voor de presentator zelf, Bart Schols. Schols voelt zich als een pladijs in zout water als het erop aankomt weg te kijken van de waarheid; daarom ook zitten de ogen van “de schol” aan de rechterkant: voor de linkerzijde van het zwerk blijft hij stekeblind!
Dat was dinsdag 7 maart 2023 alweer uitdrukkelijk het geval! Omdat elke droogkomiek een aangever nodig heeft – geen Gaston zonder Leo! – wordt er bijwijlen “een vrouw- of manspersoon met genadig milde rechtse ideeën” uitgenodigd, die dan door de linkse zijde, vierschaargewijs, kan, mag én moet afgemaakt worden als “extremist”… althans dat is de bedoeling. Bovendien wordt meteen tegemoetgekomen aan de eis van de VRT-beheersovereenkomst om, weliswaar uiterst vaag, een vorm van objectiviteit na te streven. In onze “metende” wereld echter telt alleen maar het kwantitatieve; geenszins nog het kwalitatieve. Vlaams Belang krijgt daarom “gemeten zendtijd”. Dat ze weinig of niks mogen zeggen, doet er dan eigenlijk niet eens meer zoveel toe!
Dinsdag was het de beurt aan de rechtse manspersoon Tom Vandendriessche (Vlaams Belang). Onder voorzitterschap van schout Schols ressorteerden de vierschaarschepenen Majd Khalifeh (journalist), die het over de aardbeving in Turkije en Syrië had, en Amir Bachrouri, de nog steeds actieve voorzitter van de zogenaamde “Vlaamse” jeugdraad bij wie enige tijd geleden “zomaar” 20 kg. cocaïne en een voorraadje hasj werd aangetroffen; maar dat bleek na gedegen onderzoek aan een “foute nonkel” toe te behoren. Hij werd uiteraard meteen geloofd! Hier dus geen waar-rook-is-is-vuur-proscriptie, die de rasechte Vlaming zo angstvallig treft.
Bachrouri laat niettemin – en echt alleen maar voor de zekerheid! – een pluchen moslimbaardje groeien; hoogstwaarschijnlijk om de gelijkenis met de baardeloze “druggerelateerde foto’s” van hem wat te temperen. Bovendien staat het zo lekker extreem-islamitisch! Hoog boven het gewoel van de vierschaar vloog ook nog eens het serafijntje Isabel Albers van De Tijd, die eerst even mocht “enerzijdsen/anderzijdsen” over de Vlaamse stikstofsuïcide, maar de haar opgedragen taak van “rechts-extremistenbeul” enigszins veronachtzaamde omdat ze, op een paar mislukte pogingen na, Vandendriessche vanuit haar voorgewende intellectuele “high ground” toch meer gelijk moest geven dan stekeblinde Schols lief moet geweest zijn.
De vertoning was, zoals steeds, van een nooit gezien ondermaats kaliber. Er moeten records gebroken zijn! Vandendriessche werd niet uitgenodigd voor wat hij te zeggen had, maar werd belerend aan de tand gevoeld over een tweet. Daarin had hij het bestaan om, naar aanleiding van de klucht “Het Verhaal van Vlaanderen”, te tweeten: “(…) We moeten en zullen ons land terugnemen”. En dat kon waarheidsblinde Schols niet hebben. Eerst struikelde hij nog over de typisch Vlaamse naam “Bachrouri” en dan plantte hij Vandendriessche (Vlaams Belang) ook nog in het N-VA-perk. Als Sigmund Freud nog zou leven, hij zou alleen al over deze introductie een dik boek schrijven! En dan moest het laatdunkend arrogant praatje nog beginnen!
In een zeldzaam scherpe stuip van waarheidsontkenning had de petieterige pladijs maar één vraag voorbereid: “Is Madj voor U een Vlaming?”, vroeg hij de politicus, amuzikaal gevarieerd door de vraag: “Is Amir voor U een Vlaming?” Hij bleef aldoor uit hetzelfde vaatje tappen.
Gelukkig zaten er slechts twee “aangespoelden” aan tafel of de uitzending was nog bezig! Tom, die voor de gelegenheid in de huid van Jerry was gekropen, trapte echter niet in de kaasval, die net iets te doorzichtig door kattige Schols opgesteld werd en bleef hetzelfde antwoord in diverse eloquente varianten herhalen, terwijl de presentator zelf gehuld bleef in een geestdodend en mysterieus onbegrip. Zet amper drie van die 24-karaats-domoren in één overbevolkte klas, en het lerarentekort is al voor de helft verklaard!
Een teugje ontvankelijkheid voor de schrandere nuance of een slok basisempathie met de autochtone slachtoffers van de migratie was weer ver te zoeken! Heel die misplaatste komedie van opzettelijk onbegrip, gespeeld door de moreel uiterst bekrompen Schols, deed denken aan een klant in een restaurant die de ober vriendelijk had gemeld wel heel graag vis te lusten, maar de graten wat lastig te vinden; waarop een gekrenkte kok hem een kabeljauw- of tongfiletje voorzet met de vraagt of hij dat nog wel vis vindt! Niks lager bij de grond dan linkse hoogmoed! Zo beperkend het recht op vrije meningsuiting door die lui wordt geïnterpreteerd, zo absoluut interpreteren ze de gunst van de migratie. Een gunst, die niet ongebreideld genoeg kan zijn voor dit zooi cultuurarme poverello’s!
Om de vanzelfsprekende nuance – die Vandendriessche goedgebekt aanbracht doch op het gekunstelde onbegrip van Schols stootte – toch even uit het échte leven te grijpen het volgende. Vrijdag 10 maart jl. was ik met m’n echtgenote lekker gaan lunchen bij de ingeburgerde Italiaan. Toen we bij toeval langs de Schoytestraat (zijstraat Nationalestraat) terug slenterden, bemerkten we plots dat een deel van de straat was afgesloten. Het wemelde er van de flikken! Even voor onze doortocht had er zich namelijk alweer een steekpartij voltrokken. U zal echter in de pers vruchteloos naar een verslag van de feiten zoeken, want het zoveelste middeleeuwse steekspel werd nergens vermeld! Dit nieuws is dus alleen te lezen in uw lijfblad! De vraag blijft dan wat er nog allemaal verzwegen wordt door die performant geachte en bovenmatig gesubsidieerde inktkoelies?
Zelfs de schetterige “schoonheidsprinsesjes-met-een-tintje” van het frivole “A”-zendertje, ATV, kirden er met geen woord over: zij hadden klaarblijkelijk weer teveel positief regime- en hoofddoekennieuws in de aanbieding, zodat wat werkelijk in die geweldige superdiverse stad aan de Schelde geschiedt, even aan belang inbond en als vanzelf opgeslokt werd door het wassende woestijnzand. Wat er ook van zij, het slachtoffer overleefde de uithaal maar de dader kon ontkomen; ik durf er haast voor wedden dat hij ook nog “gekend is” bij de politiediensten; tot hier niks nieuws onder de zon.
Aan het politielint dat de perimeter moest afsluiten, troepten enkele bewoners samen die door het voorval hun eigen huis niet meer in mochten. Het feit dat enkelen onder hen moesten gaan werken, vermurwde de agenten niet: “Procedure, madam; voor het sporenonderzoek; de gerechtelijke molen draait”, stampvoette een fluo-beer, die met z’n bottines al zoveel keer over en weer was gelopen dat goed alle sporen al lang uitgewist waren. De aanhoudende regen deed daarenboven de rest! En zo bleek andermaal dat de uitgesproken migratielast weer uitsluitend moest getorst worden door onschuldige en brave lieden die moeten werken voor de kost maar wier beurs aanhoudend en schaamteloos geplunderd wordt voor dit uitschot uit den vreemde.
Toen we, na een uurtje of wat, nog eens poolshoogte gingen nemen, daar aan de Schoytestraat, was het parket blijkbaar nog steeds niet geweest. En ook van de in witte pakken gehesen sporenzoekers uit de detectivefilms werd geen glimp opgevangen. Allemaal klaarblijkelijk van minder belang in dit kunstmatig diversiteitsfestijn! De bewoners mochten schijnbaar wel weer naar huis. Enkele ogenblikken later werd de straat dan toch vrijgegeven. De kans is trouwens groot dat van het voorval niks meer zal vernomen worden. Zou het van die platte VRT-pladijs dan echt teveel geestelijke inspanning vergen om zo’n messentrekker niet te beschouwen als een verrijking voor onze samenleving; wellicht in tegenstelling tot die in der ijl opgetrommelde uitzonderingen? Wel dàt, beste Schols, dat was zo ongeveer het enige wat Vandendriessche bedoelde.
