DEEL 1: DE ACHTERGRONDEN VAN DE MAKE-OVER VAN K3

Studio 100 is een uit de kluiten gewassen amusementsfabriek uit Schelle, geleid door de voormalige mannelijke tv-speakerin Gert Verhulst en zijn BRT-producer Hans Bourlon.

Het pretbedrijf is gespecialiseerd in de verkoop van kinderplezier voor jong en oud. Hierbij wordt geen enkel verkooptrucje geschuwd.

Het begon een kwarteeuw geleden met de kleintjes wijs te maken dat de pluchen hond Samson van Gert en het zwijntje Big van Betsy konden praten.

Daarna ging de verlakkerij verder door Piet Piraat en zijn scheepsmaatjes in een kinderprogramma op te voeren als een leuke bende vrolijke vrienden, daar waar piraten in feite vuige criminelen zijn die roven, verkrachten en moorden.

De kabouters van Studio 100 waren allemaal volwassen mannen en vrouwen met een flamingant ringbaardje; er was zelfs een kaboutertje bij van 1,96 meter: een dwergreus, plopperdeplop!

Maar de kindjes slikten al de onzin die de sprookjesfabriek van Hansje & Gertje hen voorschotelde, en het geld uit de zakken van de ouders bleef met hopen binnenstromen: kassakassa!

Om haar stal van pratende beesten, vredelievende zeerovers en uit de kluiten gewassen dwergen uit te breiden, kocht de onderneming in 2002 de zingende meidengroep K3.

K3: DE VLAAMSE SPICE GIRLS

Het triootje K3 bestond aanvankelijk uit drie Vlaamse maagden – de zwarte Kristel, de rosse Karen en het blondje Kathleen – die onschuldige kinderliedjes zongen, gecomponeerd door de talentrijke Miguel Wiels.

Maar niet alle liedjes die de meidengroep kweelde, waren vrijblijvend consumptievoer voor kinderoortjes. Het hitje Alle Kleuren maakte zelfs onverholen propaganda voor de multiculturele maatschappij, met de nadruk op verdraagzaamheid. De boodschap, in Noord-Koreaanse stijl, liegt er niet om:

‘Is je huid donkerder of bleker dan de mijne

Laat ons proberen elkaar niet te vermijden

Hand in hand! Oog in oog!

Alle kleuren van de regenboog

Verdraagzaam zijn! Verdraagzaam zijn!’

Op de achtergrond klonk het geweeklaag van een rapper die in een K3-kleutertaaltje volgende onverstaanbare tekst in het Negeriaans jammerde:

‘Heya Oya Lélé Ya ya yippee MaMaSé Eyo Loko le Kuma he’

Waarschijnlijk is dit een oproep voor rassenvermenging tussen mannelijk zwart en vrouwelijk wit, maar Google Translate noch het vertaalprogramma van DuckDuckGo konden hierover uitsluitsel geven.

Zonder dat ze er wat van begrepen, zongen de kindjes dit politiek correcte strijdlied overenthousiast mee, zij het in een enigszins aangepaste kinderversie:

‘Afrika ligt in Amerika, de Himalaya ligt in de woestijn…’

Het was feitelijk onzin, maar het betekende voor de firma van K3 kassakassa!

Voortbordurend op Alle Kleuren, stak Studio 100 zijn drie kippetjes met de gouden eieren in een wit jurkje met een diagonale band in alle kleuren van de regenboog erop geprint.

Bij de holebi’s kwam dat over alsof K3 een lesbo-bandje was.

Maar de drie zogenoemde maagden behoorden allerminst tot het geïnverteerd clubje van schuurmeiden en potten. De K3’tjes waren nog maar pas door Studio 100 aangekocht, of daar haalde Gert Verhulst – het hondenbaasje van Samson en duobaas van de pretfabriek – al z’n pik te voorschijn om er de venusheuvel van de rosse van K3 mee te beklimmen; bij Tien om te Zien vrijde Kristel ondertussen serieus op haar schminktafel met zanger Gene Thomas, terwijl backstage Kathleentje het blaasinstrument van menig muzikant met haar wulpse lipjes beroerde…

K2 zoekt K3

Dit politiek correct commercieel engagement betekende de definitieve doorbraak van K3 in Vlaanderen, en het begin van het succesverhaal bij onze Noorderburen

Om de Nederlandse markt volledig te ontsluiten, besloot het concern in 2009 een eerste personeelswissel door te voeren, waarbij de Vlaamse Kathleen vervangen zou worden door een Hollands blondje.

Er werd een afvallingskoers voor K3-kandidates op poten gezet door VTM, in samenwerking met de Nederlandse reclamezender SBS6.

Tijdens de finale van de crochetwedstrijd K2 zoekt K3, mochten de kijkers van beide landen het nieuwe K3’tje zogezegd kiezen door naar een betaalnummer te bellen.

De uitzending haalde veel kijkcijfers, en bracht via die televoting ook nog veel geld in ‘t laatje.

Natuurlijk had Studio 100 de vervangster vooraf zelf gekozen. Want het zijn enkel naïeve onnozelaars die nog echt geloven dat een multinationaal concern zijn aanwervingspolitiek zomaar zou laten afhangen van de slechte smaak van een dom publiek.

It’s the economy, stupid!

Zoals gepland, werd het nieuwe snoetje van K3 de blonde stoot JOSJE.

Dat haar naam niet met een K begon, so what! Josje was een Hollandse meid, dàt was commercieel het allerbelangrijkste argument om het Nederlandse publiek in te pakken; dat Josje even pittig was als Kathleentje, was mooi meegenomen.

De merknaam K3 bleef behouden. Het is niet omdat er één ingrediënt verandert, dat het product ook van naam moet veranderen.

Josje viel meteen in de smaak bij de kindjes, hun vaders, plusvaders, bompa’s en zatte nonkels.

Ook Geil Gertje zag het sexy blondje wel zitten, en stante pede zat hij er ook op.

Na een korte poos was het relatietje tussen Josje en haar Teleromeo over en uit, zonder imagoschade voor K3 of kleerscheuren voor Gertje. #MeToo was hier nog niet uitgevonden, en een meester kon zijn lijfeigene nog lustig bepotelen en beklimmen, zonder dat de waakhonden van de feministische zedenpolitie begonnen te keffen..

De wissel in het K3-kippenhok legde Studio 100 geen windeieren.

Het nieuw samengesteld groepje bleef hitje na hitje scoren in de Lage Landen, en de merchandising volgde eenzelfde succesvol parcours.

Cd’s, schoolbenodigdheden, speelgoed, stripalbums, kleurpotloden, etenswaren, brooddozen, en alle prullaria met de beeltenis van K3 en het regenbooglogo erop, vlogen als zoete broodjes over de toog.

Gert Verhulst, een volksjongen uit een socialistisch nest, stelde om te lachen voor ook condooms in alle kleuren van de regenboog, dildo’s die K3-liedjes floten, en levensgrote opblaasbare poppen van de drie meiden op de markt te brengen.

Hans Bourlon, die uit een deftig Vlaams gezin stamde, kon er niet mee lachen, en het triviaal voorstel van zijn olijke kompaan werd verworpen.

K3 zoekt K3

De winkel van K3 draaide als voorheen op volle toeren, met nieuwe liedjes, nieuwe films, nieuwe shows, en een massa nieuwe spullen & prullen. En opnieuw was het kassakassa!

Toch zag de ernstige Bourlon, een gediplomeerde in de wijsbegeerte, de toekomst met enige bezorgdheid tegemoet.

Het losbandig gedrag van stoeipoes Josje, die zich na haar affaire met Verhulst achtereenvolgens liet pakken door de BN Johnny de Mol en de BV Kevin Janssens, zou vroeg of laat K3 zuur kunnen opbreken. Daarom moest er op termijn gedacht worden aan een vervangster voor die hete Hollandse swingster.

Vrouwenkenner Verhulst had ook zo zijn bedenkingen bij het voortbestaan van de meidengroep.

Kristel en Karen konden nog moeilijk “meisjes” genoemd worden. In de zeventien jaar dat hun K3-avontuur nu al duurde, waren zij vrouwen van veertig geworden, een leeftijd waarop rimpels, kraaienpootjes en de menopauze om de hoek komen kijken.

Dames van middelbare leeftijd met opvliegers, huppelend met incontinentieluiers onder hun witte regenboogjurkjes de bühne opsturen, dat zagen Hans & Gert niet echt zitten.

Daarom namen de duobazen in 2015 het drastisch besluit Kristel, Karen en Josje collectief hun C4 te geven, en de versleten formatie te vervangen door een volledig nieuwe groep van drie ongerepte meiden, maar nog altijd met een zwartje, een rost’je en een blondje.

Het publiek had de eerste personeelswissel probleemloos geslikt, ditmaal zou het ook wel lukken.

Opnieuw gebeurde de selectie door een crochet, waarvan de uitslag op voorhand vastlag. Ook het format van de wedstrijd bleef identiek, alleen heetten de televisieshows nu K3 zoekt K3 in plaats van K2 zoekt K3: veel originaliteit is aan Studio 100 niet besteed.

**

Zoals gepland werden de zwartharige Marthe, de roodharige Hanne, en het blonde Hollandse Klaasje de nieuwe gezichtjes van de onderling verwisselbare meidengroep.

De media hadden verwacht dat Geil Gertje weer zou toeslaan bij één van de nieuwe meisjes.

Maar vader Verhulst die al een dagje ouder werd, gaf de fakkel door aan zoon Viktor.

De troonopvolger van de Verhulst-dynastie beklom prompt de zwarte Marthe, bijgenaamd Dikkopje.

Ook dit akkefietje was geen lang leven beschoren: zo vader, zo zoon.

Als troostprijs mocht dochter Marie met Samson, de hond van haar papa, spelen.

SLIJTAGE OP DE HITMACHINE

De nieuwkomertjes deden keurig wat van hen gevraagd werd.

Maar de gerenoveerde K3 werd geen hype, want ondanks dat ze zwaar gefotoshopt werd, miste de nieuwe lichting de sexappeal van de oude garde.

De vette jaren van tophit op tophit leken stilaan voorbij. Dat lag niet aan de nog altijd leuke composities van Miguel Wiels, maar aan het hele K3-concept dat slijtageverschijnselen begon te vertonen.

Hun bioscoopfilm Dans van de Farao mocht dan al meer dan 100.000 toeschouwers lokken, uit  linkse hoek kregen de meisjes het woke-verwijt dat ze zich, vermomd als Egyptische prinsessen, aan culturele toe-eigening bezondigden.

Ook de pers toonde zich niet meer zo meegaand als in de beginjaren.

De boekskes besteedden van langsom minder aandacht aan het reilen en zeilen van de meiden. Wanneer die nog eens aan bod kwamen, was het meestal om vergeleken te worden met de ‘echte’ K3. Vooral de bovenkant en het onderstel van de nieuwe meisjes moesten het bij deze vergelijking afleggen tegen de attributen van de oudgedienden.

**

Surfend op de coronacrisis, had K3 Handjes wassen uitgebracht op het kinderwijsje Handjes draaien. De media hadden de infantiele poging om makkelijk te scoren totaal genegeerd.

Deze flop was voor Studio 100 een wake-up call.

Er was nog lang geen reden tot paniek voor het concern, want Studio 100 was een vaste waarde op de internationale amusementsmarkt. Maar voor K3 dreigde de terugval, volgens de wetmatigheid die Mao in zijn rode boekje beschreef: ‘Wie niet vooruit gaat, gaat achteruit’.

GENDERPLAN 2.0

Met heimwee dachten Hans & Gert terug aan die goeie ouwe tijd van Alle Kleuren, dé hit die de carrière van Kristel, Karen en Kathleen destijds een enorme boost gegeven had.

Deze meesterzet – de media inpakken door politiek correcte propaganda in een liedje te verpakken – wilden ze nu herhalen om K3 nieuw leven in te blazen.

De propagandasong zou Alle Genders heten, met een tekst die ditmaal de nadruk zou leggen op de maakbaarheid van de mens, op muziek van hitmaker Miguel Wiels.

Maar Miguel, de man van Free Souffriau die intussen het latexpakje van Mega Mindy was ontgroeid, zag de nieuwe koers die K3 wou varen niet zitten, en haakte af.

Ook Klaasje, die vanuit Antwerpen bij haar vriendje in Nederland was ingetrokken, had te kennen gegeven dat zij ermee wou stoppen.

Een derde personeelswissel na nog geen vier jaar zou door de media gepercipieerd kunnen worden als het uitmelken van een schrale koe met lege uiers, en het publiek zou kunnen afhaken.

Om dit te voorkomen, de media weer op hun hand te krijgen en het publiek nieuw kijk- en luistervoer voor te schotelen, bedachten de bazen van Studio 100, surfend op de heersende modegolf, de inclusief gendergerelateerde herstructureringsstrategie voor K3, kortweg Genderplan 2.0. genoemd.

**

 Het Genderplan 2.0 sloot perfect aan bij de tijdsgeest, beheerst door de LGBTQ-microbe, die bij de linkse intelligentsia en de media een uitbraak van de gekkegenderziekte en een opstoot van woke-waanzin had veroorzaakt.

Het plan bestond erin Klaasje te vervangen door een persoon (m,v,x) die voldeed aan drie criteria: inclusiviteit, diversiteit, gendergelijkheid.

De vervanging zou opnieuw gebeuren volgens het geijkt patroon van een zangwedstrijd waarvan de uitslag op voorhand vastlag. Want hoewel Studio 100 bij de recyclage van de groep een berekend risico nam, verkoos het bedrijf nog altijd zekerheid boven originaliteit.

DE MAKE-OVER VAN K3

Voor het nieuw meisje van K3 dacht de amusementsfirma in de eerste plaats aan een jongen.

Het K3’tje zou bij voorkeur een Nederlander zijn, getint en homoseksueel. Een blonde haarkleur was in dat geval geen vereiste meer. Mocht zo een bruine witte raaf niet voorhanden zijn, zou Studio 100 genoegen nemen met een blanke gay om de LGBTQ-kerk te plezieren. De regenboog-outfit voor die jongen was inmiddels al ontworpen en in de K3-bazaar te koop.

Waren Bourlon en Verhulst plots voorstanders van de herenliefde geworden? Niets was minder waar. De brave Hans was getrouwd met een onvervalste vrouw en had een zoon; Geil Gertje bleef als vanouds een vrouwenzot die stoeipoezen-met-flamouzen veruit verkoos boven gecastreerde katers of kreetslakende mietjes.

Dat de alomtegenwoordige Verhulst op PLAY4, bovenop zijn eigen realityprogramma De Verhulstjes in Saint-Tropez, nu ook nog het praatprogramma De Cooke & Verhulst Show presenteerde samen met de anders-geaarde James Cooke, speelde bij de keuze voor een vervrouwelijkte jongen geen rol, daar homoseksualiteit niet besmettelijk lijkt te zijn…

Mocht er zich geen plausibele homo-kandidaat aanbieden, zou een getint Hollands meisje ook prima zijn om het nieuwe K3’tje te spelen. Die meid hoefde niet eens lesbisch te zijn, want dat zou toch niet opvallen. Tenzij het een manwijf zou zijn, met opgeschoren haren en een snor. In dat geval zou de vakjury er wel voor zorgen dat zo een lelijke relpot de finale niet haalde.

Een pront negerinnetje zou in dat geval natuurlijk ideaal zijn.

Niet dat Bourlon & Verhulst nu opeens negrofiel waren geworden, maar het bleven zakenmannen die omwille van de business knielen voor de wokeness.

Voor een transseksuele man of vrouw was conservatief Vlaanderen nog niet klaar. Daarbij, transgenders waren door de band genomen potsierlijke figuren: ongeschoren vrouwen met een traditioneel mannenkapsel, in ouderwetse maatpakken met stoeffertje en stropdas, en overdadig geschminkte mannen in bloempjesjurk, en met een vrouwenpruik op het hoofd, grote oorbellen aan hun lellen en een sjaaltje om de hals om hun adamsappel te verbergen.

**

De oproep dat er gezocht werd naar een homootje of een getint meisje kon natuurlijk niet geformuleerd worden in die bewoordingen.

Daarom werd gesteld dat voortaan IEDEREEN mocht deelnemen, zonder onderscheid van ras of geslacht. Het verboden woord ‘ras’ werd in de advertenties uiteraard achterwege gelaten, en ‘geslacht’ werd vervangen door ‘gender’, een barbarisme dat een drietal jaar geleden van de Amerikaanse uniefs naar onze contreien was overgewaaid, en voortaan in alle mogelijke combinaties door alle poco media werd gebruikt ter aanduiding van alles wat te maken had met sekse van de human beings.

Bourlon en Verhulst waren er gerust in: mocht een of andere onnozelaar met een bierbuik, een zwaarlijvige matrone met elefantitis, een lelijke does, een potsierlijke travestiet, of een gehandicapte in een rolstoel het in het hoofd halen om mee te dingen, zou de vakjury daar wel een stokje voor steken.

En mocht een kandidaat of kandidate, met een profiel dat aan de gestelde eisen voldeed, per ongeluk door de publieksjury weggestemd worden, was er nog altijd het systeem van de wild card om hem of haar op te vissen en aan de finale te laten deelnemen.

Mochten er twee dergelijke evenwaardige kandidaten (m/v) zich presenteren, zit de kans er dik in dat Studio 100 K3 zal omvormen tot K4.

Bij een overaanbod uit de vijver van de diversiteit, is het zelfs niet uitgesloten de Marthe en Hanne vervangen worden door een nieuwe multiculturele, pluriraciale K3, samengesteld door een blanke Vlaamse homo, een bruine Surinaamse lesbo, en een zwarte Duitse transfo.

Uiteindelijk beslissen Bourlon & Verhulst eigenmachtig wie het nieuwe K3’tje wordt: wie het orkest betaalt, de dans bepaalt.

**

Binnen een paar weken weten we of Studio 100 goed gegokt heeft door voluit de politiek correcte kaart van de homoseksualiteit en de diversiteit te trekken.

Eén ding staat alvast als een paal boven water: de kans dat het een normaal blank Vlaams meisje zal zijn, is praktisch onbestaand.

Wij houden u op de hoogte van het verder verloop van K2 zoekt K3, en van de politieke implicaties die de halve finales al teweeg brachten.

Telemacho

**