Op 6 mei 2021 stond Zelfa Madhloum, de volgens zichzelf eeuwig gediscrimineerde woordvoerster van de Open Vld, voor de kortgedingrechter in de rechtbank van Antwerpen. Zelfa en haar peperdure zwartgerokte advocaten Paul en Simon Bekaert eisten de verwijdering van 4 satirische artikelen op de website ‘tScheldt. In onverdachte tijden waren Paul en Simon Bekaert nog voorstander van de Persvrijheid en de Vrije Meningsuiting, nu zijn ze verworden tot aan handen en voeten gebonden BDSM-slaven van de liberale gedachte van de Open Vld.

Wie het nieuws zo’n beetje volgt weet dat de Open Vld net zomin te maken heeft met liberalisme als Sihame El Kaouakibi met ethisch ondernemen.

De spotvogels Bekaert wisten zich tijdens het kortgeding gesteund door onderzoeksrechter Theo Byl uit Mechelen die ten behoeve van de Open Vld enkele dagen voor de zitting drie huiszoekingen bij ‘tScheldt liet uitvoeren, alle digitale apparaten en papieren dossiers in beslag nam én een medewerker arresteerde om de medewerker na 3 uur cel te vragen of hij bereid was de artikelen van Zelfa Madhloum van de website ‘tScheldt te verwijderen.

U moet ons niet geloven, want het klinkt zeer Nigeriaans wat er allemaal rond ‘tScheldt gebeurt de laatste tijd. Waarbij we niet willen refereren naar de huidskleur van de inwoners van Nigeria, wel naar de staat van het justitieel apparaat in Nigeria dat momenteel gelijke tred houdt met het niveau van justitie in België.

Voor wie dacht dat “le criminel tient le civil en état” (strafzaak komt voor burgerzaak) is het ondertussen duidelijk dat justitie in België slechts een éénogig geblinddoekte vrouw is. Het gesloten oog is om het plebs en satirische magazines onder controle te houden, het open oog is om machthebbers de weg te wijzen, in dit geval de mannen en vrouwen van de Open Vld die via hun loges en politieke benoemingen justitie controleren alsof het hun private vochtige kamer is.

In de zaak van Zelfa Madhloum tegen ‘tScheldt is de collusie zo voelbaar dat juridische seismologen de meters op hun collusiemachines in het rood zien gaan telkens Zelfa Madhloum een stap in een rechtbank zet.

Terwijl de rechter in de inleidende zitting niet wist of het kortgeding diende opgeschort te worden omdat de beklaagde van ‘tScheldt enkele dagen ervoor in dezelfde zaak was gearresteerd en hem alles was afgenomen, wist de kortgedingrechter (een andere dan de rechter op de inleidende zitting) dat een strafzaak geen invloed had op een kortgeding.

Omdat de beklaagde van ‘tScheldt uit vrees voor SLAPP (strategic lawsuit against public participation) oftewel het op kosten drijven van de beklaagde door hem of haar voortdurend te verplichten advocaten te nemen, alleen naar de rechtbank was gekomen, werd de beklaagde een beetje uitgelachen door de klagers en de rechter. De kortgedingrechter verweet op de meest vooringenomen wijze met snerpende stem de beklaagde al verschillende malen voor haar rechtbank te hebben zien staan in verband met dat onnozel satirisch magazine dat niet anders deed dan leed veroorzaken onder de bevolking.

Die bevolking, Zelfa Madhloum blijkbaar, kreeg het laatste woord op 6 mei 2021. Madhloum stond recht liep naar de bank van de rechter en liet huilend en snikkend een foto of meerdere foto’s zien aan de rechter op haar gsm. Zelfa en de rechter werden zo emotioneel dat de kortgedingrechter na het zien van de foto’s onmiddellijk de zaak stillegde en met geknakte stem zei de zaak in beraad te nemen. Het feit dat de beklaagde de foto of de foto’s niet mocht zien bleek geen enkel probleem voor de rechtbank. Zo van die privé-onderonsjes tussen rechter en klager, het leek wel een scène uit een Nigeriaans rechtbankdrama.

Om deze reden werd de kortgedingrechter gewraakt.

Aangezien Vrouwe Justitia in België slechts éénogig geblinddoekt is, is de kans klein dat de rechtbank zal ingaan op het verzoek tot wraking. Net zoals in Nigeria.

***