Politiek bedrijven, daarvan genieten ze weer bij de Zeer Open VLD. Binnen deze club zien ze de nectar gul uit de plooien van het wenkende pluche druipen. De gulzigheid waarmee Maggie De Block de beleidsrestanten van haar voorganger van het bot scheurt is fenomenaal. Ze gaat tekeer alsof ze persoonlijk de wereld aan het herscheppen is. Asielzoekers zien in haar de dikke vriendin uit België waarvan elkeen droomt. Aangezien de staatssecretaris die ooit na en nu voor haar kwam blijkbaar een neo-crimiclown is die net niet zelf in de soeks stond te leuren met humanitaire visa komt Maggie de boel opkuisen. Zou ze ook Molenbeek willen opkuisen? In de vorige federale regering kon De Block met premier Di Rupo makkelijk door één deur. Nu gaat ze dat na 26 mei opnieuw beleven. De volgende regering wordt één groot wellnesspark voor de liberalen. Vroeger deden ze tijdens hun teambuildings aan naaktzwemmen – jawel, je ziet het zo voor je – en nu hijsen ze zich open en bloot weerom in de nakende regeringsboot.
Op de nationale nieuwjaarsreceptie bulkte het van de blauwe zwellingen. Mini-ster De Croo vond zijn boek ‘De eeuw van de vrouw – hoe feminisme ook mannen bevrijdt’ getuigen van zoveel empathie dat hij het liefst Alexandra zou worden genoemd. Premier Michel stond er sullig te giechelen naast het waaigat Verhofstadt. Guy boert goed, zeker na een copieuze maaltijd, zo stelt men van Gent tot Toscane vast. Waar is de tijd dat hij Hilde samenvouwde, mijmerden een paar stamliberalen, maar hun bacchanaalverhalen zijn inmiddels zo afgelebberd.
In Gent heeft de vermolmde bende maçons zich danig bemoeid om de glimmende Mathias zijn sjerp te bezorgen en in één ruk door de vijandige partijkliek een hak te zetten. Troubadour Tommelein gaat van de bah-stad Oostende opnieuw de koningin der badsteden maken. Van Quickenborne koeioneert Kortrijk opnieuw. In de kringen rond voorzitster Rutten – god in Aarschot -hoor je ongezouten pochen over de geslaagde poging om de N-VA te wippen, iets waar VLD’ers ervaren in zijn. Voor Antwerpen jagen ze nog op een wit konijn, maar alle wipkonijnen zijn op. Toen de PVV nog bestond (Partij voor Vrijheid en Vooruitgang) wist je wat je had aan een liberaal. Rechts met een sociaal humanistisch gelaat kon. Natuurlijk deden ze hun belastingbeloften nooit gestand, maar kom. Vandaag zijn enkel de kostuums nog blauw. Klimaat, migratie en economie: binnenkort allemaal geregeld, orakelde Gwendolyn tot ongefilterd jolijt van de amechtige zweters die vooraan stonden, popelend om aan rugdekking te doen. Te boordevol ambitie daar in de Kanal Centre Pompidou moest premier Michel naar het toilet om zijn lopende zaken even achter zich te laten. Tijdens de onstuimige polonaise was Rutten onbedoeld de enige die een mombakkes had meegebracht. ‘Gewoon doen !’, kirrrrrrrrde ze.
Pico Bello
