De Kringloopwinkel heeft niets te maken met het lied ‘The circle of life’ van Elton John. Het is een zaak waar weggeschonken producten rustig kunnen reïncarneren. Het concept is zo succesvol dat de mensen van dit herbestemmingsparadijs dat wat U aanbiedt vaak botweg weigeren. Ze runnen natuurlijk geen rommelmarkt, zoveel is waar. Deze ecologisch verantwoorde en op een sociale leest geschoeide instelling verschaft bovendien vaak een job aan multicultureel geaarde medemensen.
Toen onze beminnelijke doch licht explosieve collega Jef Van As recent een winkelfiliaal in Schoten bezocht trof hij er een lading lijmklemmen (oftewel ‘sergeanten’) aan voor de luttele prijs van 1,50 euro per stuk. De kassabediende, die een andere tint had dan Jef, stelde laconiek “dat het weeral vrouwelijke medewerkers waren geweest die de waren fout hadden geprijsd”. Toen Jef hem wees op het wettelijk verplicht verkopen aan de vermelde prijzen maakte de bediende van zijn tak en beval hij Jef de goederen terug te plaatsen. Na wat dreiging een en ander aan de grote klok te hangen, gaf de man toe en betaalde Jef voor zijn 18 lijmklemmen. Bij het binnenrijden van het winkelwagentje zag hij hoe de kassier een multiculturele medemens diets maakte dat hij net te laat was doordat die kerel, Jef dus, ermee riebedebie was. Zo was het blijkbaar allemaal niet afgesproken onder elkaar. Bij nader onderzoek kwam Jef tot de conclusie dat het ‘eigen volk eerst’-principe gul wordt toegepast in dergelijke winkels. Soort bekoort soort met nuttige info omtrent de goedkope aanbiedingen. Daar is niets mis mee, maar stemt gewoon tot nadenken.
Toen wat langer geleden bij een conflict in een ander filiaal een werknemer met donkere tint zijn collega met lichtere tint had geslagen vielen er 2 ontslagen: de collega die de rake klappen had geïncasseerd én de collega-getuige van het incident. De man met de donkere tint mocht blijven. Zoiets hoor je niet in de opgeleukte portretten van louter sympathieke nieuwkomers. We willen er niets achter zoeken, maar toen deze week in onze straat een dame met haar fiets ten val kwam en meteen door 4 à 5 omstaanders spontaan werd geholpen, vertelde ze hoe ze een keer omver was gelopen op de kleurrijke Turnhoutsebaan in het Antwerpse district Borgerhout. Terwijl haar net gekochte fruit over de straatstenen denderde kwam niemand haar te hulp. Misschien behoorde ze tot de verkeerde soort. Ook hier willen we niets insinueren, behalve dat we heus niet met een louter eenrichtingsverkeer qua tolerantie te maken hebben. Als liefde niet van twee kanten komt dooft ze uit. Uiteraard zijn wijzelf al talloze keren perfect bejegend door gekleurde medemensen. Op zulke momenten zie je zelfs de andere kleur niet. Op zulke momenten ben je samen mens. Zulk gedrag zou je van elkaar durven te verwachten. Wanneer de donkere tint de lichtere tint echter op het eigen grondgebied-meestal ongewild- in de verdrukking brengt krijg je dat ongemakkelijke gevoel zoals bij een ontbijtsessie in de Ikea waar gesluierde figuren massaal het goedkope buffet leegschrokken.
Of als ouderen met een lichtere tint in het sociaal restaurant op de Antwerpse Linkeroever te horen krijgen dat ze beter op de middag komen eten omdat bij het avondmaal de gezinnen met donkere tint de boel overnemen, de gemeenschapslekkernijen opslokken en de overschotten mee naar huis slepen. Jammer is ook dat op diezelfde Turnhoutsebaan waarnaar we verwezen je geen glaasje meer kan drinken omdat de imam dat heeft verboden. Het is nochtans geen imam voor mensen met lichtere tint. Het is zelfs geen straat meer voor mensen met een lichtere tint. Is het The circle of life?
Pico Bello
***
Hoe kan ik ‘tScheldt steunen? Klik hier!
