De slinger slaat weer door nu er opnieuw gemorreld wordt aan wat kan en wat niet kan bij humor. Gemorreld? Aan humor wordt gesleurd, er wordt op ingebeukt, men eist een versleuteling. Miezerige miauwende moraalslaven belagen komieken telkens ze ‘kwetsbare groepen’ viseren.
*
Een mop als: ‘Een pastoor wandelt in het hoerenkwartier en staat starend stil bij een werkmeisje over wier weelderige boezem hij zegt: als uw ziel zo blank is als uw balkon, dan komt ge zeker in de hemel. Waarop de hoer antwoordt: en als uw pietje zo stijf is als uw col moogt ge direct binnenkomen.’ … zou dus nu niet meer kunnen. Religie, seksisme, borsten, een ‘piet’, blanke discriminatie: ondenkbaar!
Bij POW op de Nederlandse tv zagen we een pittig programma over dit onderwerp: ‘Dat zijn geen grappen: 2019!’. Daarin vertelt een tiental cabaretiers en columnisten over hun ervaringen met moderne gevoeligheden omtrent dat waarmee voorlopig nog gelachen kan worden. Claudia de Breij, Guido Wejers, Matijn Koning, Marcel van Roosmaler, Peter Pannekoek, Stefan Kijzers, Steven Brunswijk, Yoerie Albrecht, Arjen Lubach, Tijl Beckard en de Vlaamse Herman Brusselmans ergerden zich gelukkig aan al het gemekker over ‘beroepsgekwetsten’, de gestoorde Greta die vooral buiten het aspergeseizoen actief is, de boerenbetogingen waarover je best geen mening formuleert zonder in een oeverloos debat te verzinken, de gender-neutrale Übertwijfel, het grappige opschrift ‘Allah Afbakbar’ tijdens de zwarte cross en het glutenvrije condoom voor hen die een mond vol tanden hebben.
Eén cabaretier bracht in zijn voorstelling een stukje Bollywood-persiflage en kreeg meteen te horen dat hij als blanke aan ‘culturele toe-eigening’ deed. Dan kun je net zo goed Elvis opgraven en hem ervan beschuldigen dat hij muziek met zwarte wortels bracht. Herman Brusselmans deed er zoals altijd nog een schep bovenop met ‘al die vrouwen die lesbisch worden, willen gewoon tot een minderheid behoren tot ze plots met z’n allen tot een meerderheid zijn gaan vormen. En wat dan, hè?’. Men toonde clips van de onnavolgbare Amerikaanse komiek Dave Chapelle die grapte dat hij zich net als de ‘gendertjes’ in een verkeerd lichaam bevond: ‘I feel like a Chinaman trapped in the body of a nigger’. Prijs de Heer dat iemand nog de grenzen verlegt. Zie ook de openingsmonoloog bij de Golden Globes van Ricky Gervais een weinig verder op deze pagina’s. Trouwens, met al die blote borsten en billen van de actrices die het beeld vulden waande je als kijker bij de poelier. MeToo?
Alle humor is verdacht, want er is tegenwoordig altijd wel iemand die je erop wijst dat je eigenlijk best geschoffeerd zou behoren te zijn door je uitspraken. Is satire een veredelde vorm van stiekeme bewondering of enkel verderfelijke spot? In China noemt men Chinezen die in het Westen hebben gestudeerd ‘bananen’: geel vanbuiten, wit vanbinnen. Een kwetsbare groep? Neen dus, net zomin als vele andere groepen die gretig het slachtoffer uithangen. In de december 2019-editie van het boeiende wetenschapsmagazine EOS lazen we dat in de Middeleeuwen ook dieren terecht konden staan voor een zichzelf adorerende rechtbank. Van een dood gegeselde koe die een kind enigszins totterdood omver had gelopen tot een vrijgesproken wulpse ezelin die door haar baasje serieus was onteerd. Dat waren nog eens gekwetste groepen.
Pseudo-slachtoffers vol van gespeeld leed verdienen geen respect, ze verdienen het om uitgelachen en gehoond te worden. Echte slachtoffers verdienen alle denkbare stelping van hun leed, maar los daarvan blijft hun menselijk gedrag net zozeer een mogelijke bron van humor, juist omdat het mensen zijn. Wie humoristen als slechte mensen brandmerkt berooft ook zichzelf van de lach.
***
