De virologen doen ons voor één keer niet huiveren maar watertanden omdat tegen september de mondmaskerplicht een mondmaskerkeuze zou kunnen worden.
**
In het Verenigd Koninkrijk is intussen onenigheid ontstaan over het nemen van ‘eigen verantwoordelijkheid’. De lang uitgestelde Freedom Day biedt de Britten inmiddels de vrijheid om zelf te bepalen of ze bepaalde coronamaatregelen absurd dan wel efficiënt vinden. Natuurlijk gillen minimalisten en maximalisten om ter hardst hoe onnozel de tegenpartij wel is: zo staat ‘Ik heb COVID-patiënten gruwelijk zien afzien op de Intensieve’ tegenover ‘Ik ken iemand die na een auto-ongeval ook al bij de coronadoden werd geteld’. Er is de druk op sociale media om je te schikken naar de virologenvrees omdat je ‘anders wel een sociopaat moet zijn’. Er zijn ook de dubbel gevaccineerden die de zinloosheid van mondmaskers nog intenser ervaren dan de meeste mensen. Angsthazen willen natuurlijk het vodje liefst blijven dragen tot het Laatste Oordeel. Britse terughoudendheid na de bangmakerij en Boris’ jojobeleid houden de terrassen helaas halfleeg. Bij ons ontstaat een gelijkaardige doch gestaag kantelende aarzeling.
Eindelijk zet de coronamoeheid zich om in gezond verstand
Op de werkvloer, in de kroeg, aan het bushokje, aan de familiedis, overal zeggen mensen dat die chaotische aanpak door de bange overheid flink te wensen overliet, dat de experten domineerden, dat de media onkritisch waren, dat sommige ordehandhavers en ambtenaren teveel genoten van hun stalinistische bevoegdheden en dat er wel heel veel geld in de zakken van de witte jassen is gegleden. Los van de Big Pharma schreef Frontnieuws recent over de stijgende inkomsten bij bepaalde Belgische labs. Stemmingmakerij of stemmen die niet graag gehoord worden? Er waren de vooraanstaande wetenschappers die plots als kwakzalvers werden weggezet omdat ze de pensée unique van de vedettevirologen niet zomaar volgden. De voorspellers van het verleden met makkelijk gelijk achteraf kruipen van tussen de spouwmuren, knarsetandde de mediakampioen met de hippe truien.
In Het Laatste Nieuws schreef Jeroen Bossaert het stuk ‘Was het nu 70, 80 of 90?’ met pertinente vragen over het streefdoel bij de vaccinatiepercentages. Bij veel mensen ontstaat de indruk dat het nooit genoeg zal zijn. Bossaert bracht ook de pittige onthulling dat ziekenhuizen aan ‘administratieve optimalisatie’ doen (het artikel ‘Doen alsof IZ vol ligt met COVID-patiënten kan geld opleveren’). Een gevuld bed op de COVID-afdeling brengt 234 euro per dag extra op, een gevuld bed op de IC 209 euro en iemand aan de hartlongmachine 600 euro. Dan blijft een patiënt wel eens een dagje extra liggen ‘voor de zekerheid’. Komt er toch controle was het gewoon een menselijke fout en stort men een fractie van het totaal terug. De Spoed krijgt 42 euro extra voor een patiënt van wie vermoed wordt dat hij corona besmetting heeft opgelopen. Hoe valt dit alles te controleren? In zijn telkens voortreffelijke column in ’t Pallieterke had Alain Grootaers het over ‘een enorme stapel wetenschappelijke onderzoeken die volledig wordt genegeerd in naam van de wetenschap’. In Doorbraak produceerden Erwin Vanmol en Stef Durnez daarover zeer gesmaakte satire.
Voeg daar nog aan toe dat uit Zweden (we blijven achter hun aanpak staan) kritische geluiden komen over de paniekerige Deltavariantberichten. De sterftecijfers zijn echt wel verwaarloosbaar. Op CNN echter lijkt het alsof we in het voorgeborchte van de hel zijn beland. Ene professor Arthur Caplan van de Universiteit New York pleitte er onomwonden voor om de niet-geprikten te laten opdraaien voor de kosten voor besmettingen die zij veroorzaken.
Een door de Republikeinen gemaakt rapport over de pandemie stelt dat er overtuigende bewijzen zijn dat het COVID19-virus uit een natuurlijke grotomgeving naar het lab is gebracht, dat de virale sequentie daar genetisch is gemanipuleerd en dat het dan nog voor september 2019 per ongeluk is ontsnapt uit het Wuhan Institute of Virology. Dit rapport onder leiding van Congreslid Michael McCaul wordt (nog) niet bevestigd door de Amerikaanse regering, want de inlichtingendiensten hebben hun eigen onderzoek nog niet afgerond. Intussen vragen Amerikaanse gevaccineerden zich af of ze ook 100 dollar gaan krijgen van Sleepy Joe die de weigeraars hiermee wil lokken.
Een persoonlijke vriend verloor zijn kerngezonde peetdochter van 32 die zich om 12 u liet prikken, om 14u flink ziek werd en om 18u overleed. Een statistische zeldzaamheid? Wellicht, maar dat geldt dan ook voor het al met al geringe aantal pechvogels dat aan het Chinese virus stierf. Wie de jaarlijkse overlijdens bestudeert (gerelateerd aan ongevallen, kanker, hartaandoening, zelfdoding en ‘gewone’ griep) kan niet anders dan relativeren.
Wat niet valt te relativeren is het blijvend leed van hardwerkende mensen die hun huur niet meer konden betalen, die hun unieke en onvervangbare zaak zagen kelderen of die hun relatie zagen exploderen. Een ‘noodzakelijke’ lockdown die vele levens redde? We betwijfelen dat. De zorg die op instorten stond? De IC heeft in dit land altijd een hoge bezettingsgraad. De cijfers tonen ook aan dat niet elk ziekenhuis overbezet was of hun patiënten even lang op de COVID-afdeling hield. En dan zwijgen we nog over de ongrondwettelijke coronamaatregelen, hun vaak absurde karakter en de polarisatie in de samenleving met bange grootouders, huilende kleinkinderen, broers tegen zussen over wie er (on)menselijk deed.
De geschiedenis toont wellicht aan dat de handlangers van het gevoerde beleid aan de verkeerde kant stonden. Intussen blijven wij ons furieus ergeren aan figuren die in open lucht, op de fiets of in de eigen wagen een masker dragen alsof ze vies zijn van zichzelf. Ook in rusthuizen waar de overgebleven oudjes eindelijk eens wat leven in de brouwerij wensen te zien, blijft men elkaar soms potentieel beschouwen als ‘ene met die vuile ziekte’.
In de horeca is het toogtaboe nog steeds een doodgraver van de gezelligheid. Werkgevers willen nog meer privacy opslorpen. Prijzen zijn gestegen. De verklikkersmaatschappij kreeg een boost. In de cultuur kroop een meligheid die je met geen kilo handgel meer weg krijgt. De multiculturele visies vertoonden glashelder een gesegregeerde reactie op het virus. Hoe anders kun je zijn en er toch bij horen, zoals de marsepeinen posters in het straatbeeld suggereren? Het parlement leed aan ruggengraatverweking tegenover de blauwe smurfen aan het roer. Psychologen en politicologen blijven hier ongetwijfeld een vette kluif aan overhouden, maar onze goesting is wel degelijk over.
***
