De socialistische vakbondsafgevaardigde Rudi Kennes van Opel Belgium (voorheen General Motors) in Antwerpen werd na zijn onfortuinlijk ontslag opgepikt door het ABVV. Kennes had namelijk tijdens zijn uren betaalde pornosites bezocht en dat leidde voor hem niet echt tot een happy ending. Gelukkig was er de onkreukbare Rudy De Leeuw die als Über-bons van de rode bond de heer Kennes een betrekking bij het ABVV aanbood. Tussen de bedrijven door was Kennes gemeenteraadslid voor de toenmalige SP.A in Willebroek. Momenteel duikt Kennes samen met Raoul Henebouw op in de PVDA-campagne-bus. Rudi is dan ook parlementair medewerker van Kamerlid Gaby Colebunders.
Bij het ACV is oud-voorzitter van de Antwerpse LBC (bediendencentrale) Marc Van Thielen ook in een uitdeelmodus van PVDA-pamfletten beland. Wat bezielt deze oude witte hetero’s om communist te gaan spelen? Wat vinden ze bij de PVDA? Ach, moeten we aan zulke faits divers aandacht besteden? Toch wel, want communistische ophitsing binnen syndicale kringen is gevaarlijk én van alle tijden.
Wie de naam Miel De Bruyne intikt zal telkens PVDA-gestuurde berichten zien over een zachte man die de lonen verhoogd wilde zien en de arbeidsomstandigheden verbeterd in de petroleumsector. Naar aanleiding van zijn wilde staking uit 1976 werd er zelfs door het Hof van Cassatie een uitspraak gedaan over het stakingsrecht. In werkelijkheid was deze ‘jan-mijn-kloten’ een communistische agitator die het land zes weken lamlegde door een totaal onverantwoorde actie binnen een toen al zeer welvarende sector. Zijn wilde staking bij SIBP leidde tot afschuwelijke drama’s tussen bevriende arbeiders die aan andere kanten van de stakingsbarricade stonden. Zoals steeds wierp het ABVV zich op als de onversaagde verdediger van de werkmens en keek het ACV de kat uit de boom. Wie als ACV-aangeslotene moest gaan werken werd als ‘rat’ bestempeld, bespuwd, uitgescholden en gemeden.
ACV’ers kregen stakersgeld uitbetaald door het verlokkende ABVV. Achter de schermen van de actie glunderden de beruchte gebroeders De Keerschouwer. Die waren militant binnen de KPB (de Moskou-gezinde communisten). Die partij was strakker in de leer dan de door haar verfoeide Kerk. We herinneren ons hoe gescheiden partijleden zich voor het lokale politbureau moesten komen verantwoorden. Zoals we dat kennen van communistische tribunalen moesten die sukkelaars zich in een bad van zelfcensuur dompelen voor de ogen van de ongenadige gestaalde kaders van de KPB. Dat de maoïstische PVDA deze schoft ophemelt is alweer een vorm van geschiedvervalsing. Snoodaard De Bruyne stierf in 2015 met niets anders dan levens verwoestende agitatiepropaganda op zijn geweten.
Wat vandaag wellicht hoogstens als een anekdote uit de oude doos overkomt is echter wel degelijk illustratief voor het communistische gedroom over gerechtvaardigde revoluties. Dat ABVV en ACV geïnfiltreerd zijn door communistische onruststokers is geen goed nieuws voor de syndicaten. Denk aan Engeland waar op een gegeven moment binnen Labour een ledenuitzuivering noodzakelijk werd. Ook in Frankrijk zijn de vakbonden besmet door de revolutionaire reflex. Bij het ABVV kan het niet linkser, maar bij het Gutmensch-ACV is het oppassen geblazen. We kunnen ons moeilijk voorstellen dat Vooruit of cd&v hun marsorders door communistische retoriek versneden wensen te zien. De sleutel van de deur zit aan de binnenkant. Of willen Conner en Sammy liever rijden voor Raoul?
**
Illustratie: Rudi Kennes in PVDA-bus
**
**
