Op een druilerige maandagavond zat Emmanuel Jean-Michel Frédéric lekker op zijn zolderkamertje te spelen. Flashball. Hij was al aangekomen op level 15 toen er plots op de deur werd geklopt. “Maître, maître”, op de drempel stond zijn negerbediende Cesare, “er is brand in de Notre-Dame!”
“De gilets jaunes! Jérôme Rodriguez en zijn kornuiten!” was Emmanuels eerste gedachte. Brigitte kwam de trap opgerend. Ze was helemaal overstuur. Omdat ze in de haast vergeten was haar leesbril af te zetten, was ze in het halfdonker bijna tegen Cesare aangelopen. “Ik denk, ik denk…dat het de pokervrienden van Christophe Castaner zijn! Weet je nog dat er hier op een avond werd aangebeld en dat er van die vreemde gasten voor de deur stonden? En dat ze zeiden dat Christophe had gezegd dat jij die 2 miljoen wel voor kon schieten?”, hijgde ze.
Een ogenblik dacht Emmanuel na. Toen pakte hij zijn gsm en belde hij zijn Minister van Binnenlandse Zaken. “Christophe, toi, Judas! Als het die vieze maffia-mannetjes van je zijn, dan kun je je koffers pakken, enkele reis Moruroa…nee, niets mee te maken… ik wil feiten, harde feiten, uiterlijk morgen!”
Cesare die bij binnenkomst van Brigitte zwijgend de joystick van Emmanuel had overgenomen, zat inmiddels al op level 23. Brigitte begon langzaam te huilen. Emmanuel wist dat ze nu steeds harder en harder zou gaan huilen om dan te gaan liggen en abrupt in slaap te vallen. De leeftijd begon zijn tol te eisen.
Ineens kreeg Emmanuel een visioen. Hij zag een nieuwe Notre-Dame voor zich. Nog groter en prachtiger dan voorheen. Met eikenhouten balken en waterspuwers van goud met gezichten van hedendaagse topcriminelen en andere vooraanstaande politici. De brandstichter van de Notre-Dame was geleid door de hand van God! Engelen vertelden dat Emmanuel was uitverkoren. Om Gods plan ten uitvoer te brengen. En de mooiste kathedraal ter wereld te bouwen. Zalig Pasen!
Ardy Beld
***
Verdachten voor de brand van de Notre-Dame op een rij:
***
***
***
