Wat een amusant ongenoegen op het Vlaamse uitreikingsfeest van de Ensor film- en televisieprijzen in Oostende. Wat een ode aan de genderneutraliteit had moeten opleveren, resulteerde in een zure afgang voor de vrouwen. In plaats van een aparte categorie voor actrices en acteurs werden ook dit jaar ‘mensen’ bekroond. De gaatjes zijn bij iedereen hetzelfde, nietwaar? De feministen van weleer waarschuwen al lang dat dit type fiasco eraan zat te komen. Ofwel waren de mannen gewoon erg goed dit jaar en toevallig een tikkeltje beter dan de genomineerde dames. Misschien kan dat een volgende keer omgekeerd zijn. Of misschien beseft niet elke stemmer wat genderneutraliteit nu feitelijk inhoudt, vreesden progressieve analisten. Deze experten zijn meestal zo tolerant dat ze te domme kiezers van deelname liefst zouden willen uitsluiten. En al helemaal op 9 juni 2024.
Tja, wij weten het eerlijk gezegd niet zo, hoor. Toen we recent een gesmaakt concert meemaakten van de prima Vlaamse sixties-coverband De Bonanzas hadden de zaaluitbaters het slimme idee om tegelijk mee te deinen op de modieuze trans-tralala en toch nog normaal te blijven in de ogen van de doorsnee bezoeker die niet voor dat soort gezeik was komen afzakken. De ene toiletruimte was voor wie zittend plast; de andere voor wie staand plast. Poepsimpel. Druppelaars en transtwijfelaars zitten op de bril bij de vrouwen en de rest mikt op de vlieg in het urinoir. Vroeger heetten die dames- en heren-WC’s, maar dat zou al te makkelijk klinken binnen de correcte koer-praat van tegenwoordig.
Op die filmbekroningen vonden de vrouwelijke artiesten het bijgevolg nogal sneu dat enkel mannen wonnen. Het waren bovendien ouderwetse blanke mannen. Geen trans, geen dwerg, geen migrant uit het Museum van Tervuren. Amai. Misschien moeten de ware feministen van weleer opnieuw incarneren met een hernieuwde strijd tegen de genderneutrale kakofonie. De Franse feministe Sabine Prokhoris schreef in haar boek ‘Le mirage MeToo’: ‘La promesse d’un paradis féministe es tune illusion’ (de belofte van een feministisch paradijs is een illusie). Zeker met de seksneutralisten.
In het vakblad New Scientist lazen we een artikel over een Frans team van archeologische taaldeskundigen dat duizend van de ongeveer zesduizend talen die nu gesproken had onderzocht. Wat bleek? In bijna zevenhonderd van de duizend onderzochte talen kwam het woord ‘papa’ naar voren als het eerste woord van een opgroeiend kind. Wat zijn die baby’s toch gendergemeneriken.
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
