Uit de beste bedoelingen komen soms de ergste dingen voort. Er is de laatste tijd een accumulatie ontstaan van nare ontwikkelingen. Neem nu de brutale wijze waarop de Nederlandse zangeres Lenny Kuhr tijdens een zaaloptreden werd bejegend door een pro-Gazaan. Het is allemaal goed en wel om zich geëmotioneerd en geëngageerd andermans leed aan te trekken, maar het incident waarbij de sympathieke artieste met de vredesliedjes op haar joodse afstamming werd gepakt, was duidelijk een vorm van Jodenhaat, zo oordeelden vele geschokte Nederlanders. Het parcours van kritiek op Israël naar een afkeer van het zionisme tot een verwensing van alle joden is helaas voorspelbaar.
De heisa over de zaak De Pauw wil maar niet luwen. Een schuimbekkende Meyrem Almaci van Groen en een van verontwaardiging overkokende Katia Segers van Vooruit voelen zich heldinnen op de bres voor de belaagde vrouwen te lande. Buitenproportionele eisen tot schuldvertoon doen denken aan wat we in de misviering prevelen: ‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld’.
De pervertering van de geslachtsidentiteit leidde al tot de meest absurde eisenpakketten. Woorden die in de ban van een misplaatste correctheid worden geslagen. Sprekers die moeten zwijgen over hoe de normale wereld er vanuit hun ervaring ooit uitzag. Lessen zelfbeschuldiging door activisten in het onderwijs. Rechters die modernistische komma’s in de Grondwet aangrijpen om recht te spreken op basis van een uit de hengels gerukte maatschappijvisie. Kindeke Jezus dat met het badwater van misbruik wordt weggegooid in de hoop het kerkelijke instituut te kunnen opblazen. Boeken die de markt niet halen omdat ze ‘kwetsende’ termen bevatten. Partijen die worden gedemoniseerd. En voor je het weet rekent men je tot de ‘bad guys’. Een akelige evolutie, die kogel die van links komt.
Hoeveel partijen zullen er door een restdemocraten nog buiten de democratie worden geplaatst? Met wie wil Paul Magnette uit de Waalse minderheidsregio nog regeren? Vlaams Beland; N-VA, PVDA, allemaal op een bootje de Middellandse Zee op? Naast rechtse complottheorieën borrelt er al enige tijd een linkse versie op. De onversneden angst voor een rechtse verkiezingsoverwinning op 9 juni zorgt in België voor een onuitgegeven samenwerking tussen quasi alle media, de academische bubbels, de vakbonden, gesubsidieerde diversiteitspromotoren allerhande, de brede cultuursector en de gebruikelijke bangeriken. Alle aangekoekte schraapsels en bonnetjessnippers niet men aan elkaar om tot ‘journalistieke’ bewijzen te komen van iemands ‘schuld’. Men steekt lichtjes aan op de dag tegen de doodstraf, maar karaktermoord blijft net als verkrachtingen en andere hobby’s onbestraft.
In Engeland juicht men omdat politiemensen nu een baard mogen dragen. In Frankrijk mag je mensen niet meer discrimineren omdat ze een anders gekleurd kapsel kiezen, omdat ze dreadlocks hebben of omdat ze gewoon kaal zijn. Joepie, wat een overwinning. Jammer dat een schooldirecteur ontslag nam uit voorzorgsmaatregel tegen doodsbedreigingen. Zijn misdaad? Hij had een studente verboden een hoofddoek te dragen. Uiteraard beschuldigde dat kreng meteen de man van slagen en verwondingen. Zonder enig bewijs hing zijn imago aan flarden. Nu wordt het wicht voor haar leugens zelf vervolgd. Gelukkig bestaat er in Frankrijk echter de discriminatievrije kapselkeuze.
Overal in Europa baadt het gezond verstand in hoop. Hoop dat de censuur op het blootleggen van onzin en wanbeleid verschrompelt. Hoop dat we niet langer in een omgekeerde wereld moeten leven. Deze hoop doet een aantal progressistische touwspringers panikeren. Hun wanhoop bij het smelten van hun ijskoude ideologieën doet hen in een kramp schieten en doet hen op alles wat systeembedreigend lijkt schieten. Hun verschieten doet hen uiteindelijk in de eigen voet schieten.
**
Illustratie: Meyrem Almaci, Bart de Pauw en Katia Segers
**
STEUN ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
