De War on Drugs – Besluit (7)

Het is tijd om af te ronden in verband met die War on Drugs en de feiten eens even op een rijtje te zetten want het is eigenlijk niet om mee te lachen maar dat mag ook al wel eens in ‘tScheldt:

10 jaar geleden was er amper enig geweld in verband met het verhandelen van narcotica in Antwerpen; iedereen deed zijn ding; slachtoffers -in het bijzonder burgerslachtoffers waren er nagenoeg niet of zelfs helemaal niet
De consumptie van drugs is de afgelopen 10 jaar exponentieel gestegen; langzamerhand wordt het gemeengoed om nu en dan eens een snuifje te nemen. In de media en bij de Vlaamse elite is het de meest normale zaak geworden; in de media wordt er trouwens zijdelings naar verwezen dat de uitlatingen van het Mateke in zogenaamde dronken buien veel te maken hebben met dit gebruik
de distributie van narcotica in Europa wordt voornamelijk georganiseerd via de haven van Antwerpen. Volgens de BBC is Antwerpen de draaischijf van de cocaïnehandel. Het is onbegonnen werk om elke dag opnieuw die naald in de hooiberg van containers te zoeken. Op potentieel 275 miljard kg koffiebonen wordt er amper 0,0000421% in beslag genomen. Een camera en een telefoon meer – het zgn beveiligen van de haventerminals en scheepvaartlijnen – gaat daar niks aan veranderen
de Antwerpse burgervader heeft van de strijd tegen narcotica een van de pijlpunten gemaakt voor zijn herverkiezing in 2024. Het begint te dagen dat een en ander aan het uitlopen is op een absolute sisser; het mag een Tigcheltje minder gaf de kartonnen Minister van Justitie onlangs zelf toe: de War on Drugs gaan we niet winnen… Wat gaan we dan wel winnen vraagt men zich af. De verkiezingen misschien? En wie wordt daar beter van?
Naar het voorbeeld van Margaret Thatcher begint De Wever daarom een eigen Falkland-oorlog; hij trekt naar het buitenland en leidt alle aandacht af van het echte probleem, nl irreguliere immigratie en toenemend fundamentalisme. Alle politiële middelen in Antwerpen en omstreken worden ingezet om de War on Drugs mee te voeren; er is amper nog tijd voor enig ander onderzoek
Operatie SKY-ECC wordt ingezet en men slaagt erin enkele marginale figuren te arresteren; de echte bazen blijven buiten schot; een aantal tussenpersonen verliezen veel geld en beginnen zich te wreken; de eerste bommen en granaten worden gegooid; de eerste slachtoffers vallen, na een tijdje ook burgerslachtoffers. Voor het eerst sinds mensenheugenis.
Op het terrein verandert er niets; in de sjieke zaken van de Antwerpse elite wordt vandaag meer cocaïne gesnoven dan ooit; het gebruik ervan is genormaliseerd; de productie uit Zuid-Amerika volgt en stijgt; de distributie via de haven van Antwerpen eveneens; de War on Drugs is een total failure, ‘kurieren am symptom’ en om de aandacht hiervan af te leiden vertrekken delegaties naar Zuid-Amerika om daar de vinger op de wonde te leggen; de wonde die zich in de koekenstad staat zelf bevindt
Rest nog de hele vraag of het sop de kool waard is. De burgemeester van Amsterdam – een wereldstad waartegen Antwerpen een dorp is – zegt nu al openlijk dat de War on Drugs gedoemd is om te mislukken (en pleit voor de regularisatie van genotsmiddelen incluis cocaine…). Want 80% van haar politie wordt ervoor ingezet zonder enig resultaat zegt ze. Bart De Wever begint zo langzamerhand op die kwaaie nonkel op familiefeesten te lijken die tekeer gaat tegen sex voor het huwelijk
de bevolking is kwaad en zou het appreciëren mochten al die politiële middelen ingezet worden om irreguliere immigratie, moslimfundamentalisme, subsidiefraude, overheidsgesjoemel, omvolking en het falen van justitie tegen te gaan (Julie Van Elsen, Sanda Dia, Pipi-gate, Sven Pichal en compagnie, de farces rond Acid, DVL en ‘tScheldt, de moord op Yannick Verduyck om er maar enkele te noemen) want dat is wat de mensen bezighoudt;
niet de War on Drugs, niet wie er wat in zijn neus steekt, niet wie de grootste neus heeft, niet wat het Mateke en zijn vrienden strontzat of stijf van de coke brabbelen in horeca-zaken in Sint Niklaas en nog minder of extreem-links of extreem-rechts een coup voorbereiden tegen de Belgische schijndemocratie. Want dat zal niet nodig zijn.
Zowel de onverkozen potentaten als de minderheid verkozen machtsmisbruikers in die grootste flutcoalitie sinds de regering Van Zeeland in 1938 gaan in Juni naar de vergetelheid gestemd worden in de hoop dat ze daar voor eeuwig en altijd blijven. Met hunne chauffeur, hun drugs en al hun cabinettards incluis dat kartonnen manneke van niks op Justitie. Dan nog liever Raoul Hedebouw. Die verstaan ze tenminste als hij iets zegt.

'tScheldt

De War on Drugs – Besluit (7)

LEES OOK: