Het staat in de sterren geschreven: de volgende verkiezingen gaan niet over de thema’s die de mensen bezighouden, gaan niet over massale illegale immigratie, gaan niet over toenemend fundamentalisme, gaan niet over dalende koopkracht of over de verloederende stadswijken of de falende infrastructuur, nee hoor ! De komende verkiezingen gaan over… de War on Drugs.

Je vraagt je dan toch af of Bart De Wever nu echt zo onnozel is als hij soms lijkt in die Oostenrijkse Jorg Haider-kostuums. Tien jaar geleden is de Antwerpse burgervader – naar eigen zeggen – ten strijde getrokken tegen de zogenaamde war on drugs. Nu heeft ook dat manneke van niks, de apparatchik Minister van Justitie, een onverkozen Kempenaar met een Tigcheltje autoritaire trekjes die beter in Rusland en China gedijen, zich hierbij aangesloten. Want zelf iets bedenken dat heeft hij de afgelopen 20 jaar op al die kabinetten niet moeten doen. Met dus als hoogtepunt 2 weken geleden een in de regimepers breed gecoverd bezoek (nogmaals) aan Zuid-Amerika en in het bijzonder aan Ecuador.

Als je een vriend wil, gringo, koop een hond.

Was de Ecuadoraanse ambassadeur immers niet op het stadhuis komen smeken om naar Ecuador te komen? En ja als een Ambassadeur uit Latijns Amerika je roept, dan ga je toch zeker. Of was die misschien komen smeken om de Antwerpse haven te sluiten voor containers uit Ecuador en is BDW naar daar gegaan om ervoor te zorgen dat de haven van Annick niet gesloten zou worden? Met in zijn zog de burgervaders van Hamburg en Rotterdam en een rits ambtenaren van Justitie die ook wel eens graag op reis gaan. Het doet zo een beetje denken aan onze ontwikkelingshulp aan Afrika. Het enige waartoe ontwikkelingshulp in concreto dient is het faciliteren van de reizen van ons Ministerieel korps. In Afrika weten ze dat goed genoeg. Sinds de paters daar de christelijke bevrijding zijn gaan bepleiten is het Westen daar heel welkom voornamelijk als het centen meebrengt. Ze zien daar om de zoveel weken een nieuwe witte pater verschijnen met talrijke wensen en beloften die men zegt met veel spoed te zullen inlossen en die de dag erna vergeten zijn als de witte pater terug vertrokken is.

In Zuid-Amerika is het niet anders. Al zal daar wel een vleugje spot om de hoek komen kijken. Gringo’s worden daar onthaald met wat geinig grinnik. De Wever ging er in ‘het laagste nieuws’ prat op dat de vorige – conservatieve – president van Ecuador een vriend is. Een vriend – mijn linkeroor – denken ze daar dan. Als je een vriend wil, gringo, koop een hond. Misschien moeten we de burgervader aanraden om de zeer populaire Netflix-serie Griselda even te bekijken; op enkele uren is dat geflikt.

Maar daarover morgen meer.