Het fenomeen is genoegzaam bekend en eenvoudig te demonstreren: wie kaarsrecht naar een zwakke ster aan het firmament kijkt, ziet niks. De ster die daarnet nog amechtig fonkelde, lijkt plots compleet verdwenen te zijn. Dan volstaat het net “naast de ster” te kijken, om haar terug in haar wankele glorie te aanschouwen. Het sterrenlicht viel immers recht op de blinde vlek van het oog, waarmee we niet kunnen zien.

Aan slappe sterren geen gebrek. Zeker in de politiek en onder de maatschappelijke gidsen! De reguliere media worden er zowaar mee overspoeld. Hun van de pot gerukte analyses en verloocheningen van uw dagelijkse problemen zijn er schering en inslag. Nee, beste lezer, aan het Belgisch of Vlaamse firmament geen poolster, geen Grote Beer of strijdende Orion maar eerder de wazige nevels van gebetonneerde absurditeiten en ongerijmdheden!

Gedachtenpolitiek

Het enige wat onze maatschappelijk “zwakke sterretjes” van dit blinde vlek-fenomeen hebben onthouden, is het wegkijken. En niet eens zo’n klein beetje! Met een afwezig en dom gelaat wordt er zelfs “naast” de helderste sterren gestaard. Ze merken niet eens nog een olifant in het studentenkot op. De sociale media barsten van de jihadistische haatspraak, maar mister Q, nooit helemaal hersteld van zijn laatste “trip down Cannabis Lane”, schiet op de boodschapper, die er schoon genoeg van heeft, en dat dan ook schrijft! Hij lijkt wel een Dovy-excellentie: “wij maken uw mening!”

Zijn vakbroeder in het gild der dwazen, Sammy Mahdi, kijkt weliswaar omhoog – hoog Sammy, kijk omhoog, Sammy! – maar ziet niettemin niks, nul, noppes: hij kijkt namelijk hoger dan zijn matige intelligentie reiken kan, en dan rest slechts het zwarte gat. Hij gaat de fatale problematiek van de migratie oplossen door de deuren niet alleen wagenwijd open te zetten, maar ze gelijk uit hun hengsels te hameren. Wat hij “zegt” vecht een bestendige en bloedige burgeroorlog uit met wat hij “doet”, maar hij mag zich – begrijpe wie begrijpen kan – wel staatssecretaris noemen. Geen wonder dat deze “antoniemenvreter” zwarte Piet wit kleurt! Hij wordt in stuitende dwaasheid trouwens op de voet gevolgd door zijn “christelijke” partijgenote op Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden, die de politie wil laten uitrukken met Kerstmis om het “familiefeest” bij uitstek (dus niet de mondaine zatlapperij van Nieuwjaar) zoveel mogelijk te beletten.

Onderwijs

In het onderwijs is het al niet veel beter. Marmot Weyts, die zijn bevoegdheden “Onderwijs, Sport en Dierenwelzijn” op beangstigende wijze door elkaar blijft haspelen, dwong de leerkrachten tot een week extra, maar vooral een week ongevraagde en gedwongen vakantie. Amper een jaar minister en hij zit al helemaal in de zak van de koepels, die van ongeveer alles kunnen verdacht worden, maar niet van zich bezig te houden met … onderwijs. Bleek een maatregel om de kans op coronabesmettingen uit te sluiten. Kan er mij dan eens iemand uitleggen waarom er absoluut geen afstandsonderwijs mocht gegeven worden? Kans op besmetting bij afstandsonderwijs is immers nihil, nul, noppes! Zo ongeveer evenveel als wat “Kijk Omhoog Sammy” van de wereld snapt! Toch iemand die een verklaring voor deze onzinnigheid wenst te geven?

Niemand? Dan zal ik het U zeggen. Om de linkse meute wederom tegemoet te komen en finaal de grote vakantie in te krimpen, met als ultieme rechtvaardiging de weliswaar gedwongen week vakantie in november. Die grote vakantie is namelijk al langer een doorn in het oog van de linkse betweters omdat de “allah-toontjes” schijnbaar geen 8 weken lang kunnen onthouden. Dat tijdens het schooljaar 3 dagen al een eeuwigheid lijkt om geestelijk te overbruggen, meer nog: dat, tout court, wegens een ingebakken culturele schoolaversie, langer onthouden dan het lesmomentum zelf, als een niet te torsen opdracht op de schouders van die onrijpe verrijkertjes weegt, is weer zo’n vaststelling waar graag “naast gekeken” wordt.

Waarom toch ook? Omdat de minister dan weer iets kan veranderen (zelden “verbeteren”, cf. PISA-onderzoeken) in een bij voorbaat mislukte poging om zijn naam te vereeuwigen; omdat vreemdelingen bij wijze van “appeasement” weer maar eens ondoeltreffend gepamperd kunnen worden, alsof München niet bestond, en omdat zij die, omwille van de onderwijsvakanties (die verre van allemaal “vakanties” zijn), stoffelijk haast vergaan van de jaloezie – maar voor datzelfde onderwijs de neus ophalen – hun geveinsde en overroepen arbeidsethos weer maar eens bevestigd kunnen zien. Dat “onze” eigen kinderen er onder lijden, is nog het minst van hun zorgen! Daarom, leraren aller landen, verenigt U: boek nu reeds én massaal vanaf 1 juli 2021 uw vakantie vooruit!

Gezondheidszorg

En hoe is het gesteld met de blinde vlek van onze zó getormenteerde gezondheidszorg? Nu iedere echte, maar niet acute, zieke uit het hospitaal werd gekegeld om plaats te ruimen voor mogelijke, en dus toekomstige, corona’s, zal dat wel meevallen, valt aan te nemen. Maar was er dan echt geen plaats meer? Wij kenden klaarblijkelijk net die verpleegsters in wier afdeling geen sprake was van een tekort; zelfs Sigrid Sterckx, prof. Ethiek en verbonden aan het UZ Gent, antwoordde volmondig op de vraag of zij zich, in de eerste – en dus een stuk intensere – golf, heeft moeten buigen over de prioriteitenkwestie van het ziekenhuisbed (Knack, 15/9): “Nee, want de capaciteit heeft op geen enkel moment onder druk gestaan”. Verfrissend artikel overigens! Zeker tussen al het gekrijs van de gehypte handelaren in angst!

Nu mijn bloedeigen vader twee weken geleden werd opgenomen met een blaasontsteking en, na een antibioticakuur – die hij ook thuis kon slikken – zou ontslagen worden, is van dat ontslag plots geen sprake meer. Tijd genoeg, zo te zien! De blaasontsteking is nochtans al een poos genezen. Maar nog dagelijks wordt hij helemaal binnenste buiten gekeerd (machines moeten opbrengen, ook in coronatijden!) op zoek naar andere kwaaltjes waar geen mens last van heeft. Ze zitten nu al aan zijn enkels! Het hoofd hebben ze al gehad. Daar was overigens niks mis mee. Maar die enkel! Na lang zoeken hebben ze een oud en niet volledig hersteld enkelbreukje gevonden en dat kluistert hem nu nog steeds aan het ziekenhuisbed … zonder bezoek – dat spreekt! – en als hij een boek leest krijgt hij te horen dat er ook televisie op de kamer is: tja, geïndoctrineerd zullen we worden, willens nillens!

Energie

En dan is er, als klap op de vuurpijl, Tante Tine of Madam “Heel Veel”. Met zo’n gebit kies je trouwens onvermijdelijk voor een partij die de suffe kameel boven het edele paard verkiest. Nergens wordt zover naast de roos geschoten als bij Groen. De ecologisten in het bijzonder runnen het gouvernementeel antoniemenfabriekje. Bovendien ondervindt de productie er kennelijk geen hinder van de coronamaatregelen! Zo wil Tante Tine de internationale CO2-norm halen door CO2-neutrale kerncentrales te sluiten en CO2-brakende gascentrales de vrije baan gegeven. Als het licht uitgaat, zo lijkt de redenering bij Groen, kan – behalve een verloren gevlogen vleermuis – niemand nog zien, en is iedereen eindelijk gelijk!

Het pallet tegenstellingen is ondertussen ontzagwekkend bij Groen! Een willekeurige greep uit het gamma verschaft gewis vertigo: zo wil de partij discriminatie verijdelen door te discrimineren; wil het de bossen redden door bomen te kappen voor biocentrales; wil het dierenmishandelingen een halt toeroepen door onverdoofd slachten te steunen; wil het homofobie te lijf gaan door nog meer homofoben en armoede te bekampen door er nog meer van te importeren en terplekke armoede te organiseren door de “autochtone” energiefactuur te kwadrateren; wordt de gelijkheid tussen mannen en vrouwen radicaal nagestreefd door hoofdoeken toe te laten of vrouwen van kop tot teen te kluisteren in ingewikkelde sluiers en soepjurken; wil het van beton af door de zee vol te storten met de smurrie om er windmolenparken te laten wieken; trekt het ten strijde tegen elk vermeend fascisme door de Grijze Wolven te aanbidden en wordt de “warme samenleving” geholpen door de bek stevig dicht te houden als er koppen rollen over de Parijse straatstenen.

Blinde Vlek

Waaraan hebben wij dit alles toch verdiend? Wat deden we toch verkeerd om deze mateloos zwakke “kindsterretjes” aan het roer te krijgen? Waar zijn toch die fonkelende “witte reuzen” van weleer, die geen “zijzicht” behoefden om goed te besturen, die de problemen recht in de ogen durfden kijken en nog échte oplossingen aandroegen? Waar zijn die authentieke intellectuelen van toen die niet op elke slak zout legden, die wisten dat de staat niet diende om hun eigen particuliere liefhebberijen te nationaliseren, maar om het volk te verzekeren van een basaal gevoel van veiligheid; om niet steeds ten onder te gaan aan achterlijke veranderingen en idiote scherpslijperij maar om de vrijheid van de eigen burgers te faciliteren in een sfeer van eigenheid, normaliteit en vertrouwdheid?

Blinde vlekken zetten blinde mollen aan het stuur van de samenleving. Wat hen verhindert van te zien wat er moet gezien worden en hun heil te zoeken in de systematische antithese van het betamelijke, is het volslagen gebrek aan tegenspraak. Het is die gruwelijke pensée unique – die imbeciele politieke correctheid – die het belemmert tegenover elke bestuurlijke idiotie ook een normale en gangbare oplossing te plaatsen. De poco-dictatuur (waarvan het cordon slechts een onderdeel is) is de levensverzekering van deze afstotelijke politieke mediocriteit; de voederbak, van waaruit de zwakke sterretjes zich nog zó moddervet mogen vreten als ze willen, uiteindelijk zullen ze allemaal opgeslokt worden door het zwarte gat van de vergetelheid. En ondertussen verglijdt de tijd naar de totale ondergang en de onvermijdelijke omvolking vanuit een aftands en gammel Afrika, waarvan alle “haatspraak”, alle corona- of andere gezondheidsrisico’s en alle gegarandeerde milieu-apocalypsen, even kunstmatig als geforceerd, verdwijnen op de blinde vlek van de onrechtmatig verkregen macht.

**

Illustratie: Mien de Linkse Trien

***