De eerste de beste opgeblazen econoom die, vanuit z’n ivoren cijfertoren, nu nog durft te beweren dat het met de daling van onze koopkracht allemaal zo’n vaart niet loopt, mogen ze voor mij part stante pede kielhalen in ondiep water! Want “bewijst” hij, ver weg van de werkelijkheid, dat de belastingdruk en het overheidsbeslag niet zou gestegen zijn, dan blijft hij stekeblind voor het “Chinese alternatief ” dat van de Belgische staat en zijn bijplaneten ondertussen de grootste zakkenrollers van het volk heeft gemaakt.
We hebben het, meer bepaald, over de boetecultuur. Belastingen hoeven niet eens nog verhoogd te worden. Het volstaat ruimschoots de menselijke mens, die bovendien nog te goeder trouw is ook, “gelegaliseerd” te beroven door hem voor elk mineur en onopzettelijke foutje op kafkaiaanse wijze te criminaliseren en te beboeten alsof hij een halve moordenaar of een hele groepsverkrachter zou zijn… als deze laatsten al niet stukken beter af zijn! Ten andere ’t Vloms is hierin zo mogelijk nog erger dan den Belgique!
De staat graait, de burger betaalt en blijft betalen. Niet voor zichzelf of voor wat service van de staat, maar om het de compleet verloren gelopen overheden mogelijk te maken op internationale platformen uit te pakken met bijvoorbeeld een “humaan vreemdelingenbeleid” dat ze aan hun eigen onderdanen ontzeggen. Het begon allemaal met de lijzige en intonatie-arme West-Vlaming, Renaat Landuyt (sp.a), minister van Mobiliteit in de “uitverkoopregering” Verhofstadt II (2002-2007). In opvolging van die andere halfgare geesteszieke, Bert Anciaux, voerde hij al een aanzienlijke verhoging in van de verkeersboetes. Volgevreten vanachter zijn chique bureau kreunde hij reeds de van alle menselijkheid ontdane slogan: “Wie niets verkeerd doet, heeft niets te vrezen.” Een paar jaar later vroeg men zich in parlementaire middens al af – onder andere bij monde van de seksverslaafde Patrick Dewael – wat met al dat boetegeld gedaan? En toen moesten de niet te stuiten economische, energie- en migratiecrises nog komen!
Ondertussen zeilt het aan de boetecultuur aangepaste “systeemschip” op kruissnelheid en ramt het schier dagelijks de fragiele kaaimuren van de menselijke draagkracht. Voor goede bestuurders zou er ruimte zat moeten zijn voor aanzienlijke belastingverlagingen, maar in plaats daarvan stemmen de achterbakse politieke harlekijnen liever voor een verhoging van de eigen wedde en vullen ze hun propvolle partijkassen verder aan met overheidsgeld. Wat dan nog overschiet, wordt geïnvesteerd in peperdure maatregelen waar niemand op zit te wachten, maar die opnieuw de zelfverwerkelijking van een of andere geesteszieke minderheid moet schragen, type: het genderneutraal maken van reeds gegeneraliseerde silhouetten op verkeersborden. Daarvoor worden onze behoorlijk geslonken beurzen lustig leeggeplunderd. Hoe dan? Door curieuze taksen, maar vooral door boetes. Het boetesysteem is van zo’n geniale eenvoud, dat het alleen door een staatskapitalistische Chinees kon bedacht worden.
Het gaat zo: finaal is het de bedoeling om een totalitair regime van de uitvoerende macht (regering) te vestigen. Daarvoor moeten de twee andere machten (de rechterlijke en wetgevende) uiteraard aan belang inboeten. Het democratisch deficit dat door deze operatie ontstaat, wordt achtereenvolgens opgevangen door een gouvernementele benoemingspolitiek van rechters in de gewone rechtbanken en de oprichting van administratieve “uitzonderingsrechtbanken”, zonder of met veel te weinig rechterlijke controle (bv. de schimmige, in de schoot van de politiek benoemde ambtenarij opgerichte, seculiere “penitentiesekten”, wier hogepriesters niet meer zijn dan diep gebuisde juristen die, vanwege hun rechtelijke onkunde, geen schijn van kans hebben op de reguliere markt.) Het parlement werd door de particratie al veel langer omgevormd tot de praatbarak van politieke lichtgewichten en ook de regimepers wordt koest gehouden door een trog subsidiegeld, waaruit het zelfingenomen journaille rijkelijk kan blijven buffelen.
Politici en de door hen bovenmatig gesubsidieerde regimepers maken dan wat graag slecht geacteerd misbaar over een vermeende “Chinese spion”, zijzelf echter zijn de beste leerlingen uit de cursus “Volksonderdrukking op Chinese Wijze”: het nummertje 69 van de handleiding “spleetogentirannie.” Topper bij uitstek van de bende schopte het, over het gedrogeerde lijk van de vorige, tot minister van justitie. Sindsdien vergunt Polleke Van Tigchelt het volk slechts één tegel om op te dansen. Wie over de voeg swingt, wordt kaalgeplukt, liefst zo disproportioneel mogelijk! Stekeblind voor het echte gevaar, het islamitisch fundamentalisme, ziet Polleke bovendien overal alleen extreemrechts terrorisme opduiken, alsof zijn kantoor nog benomen worden door het wit poeder, verstuift door zijn voorganger. Geen wonder dat hij kantoor houdt aan de “kruidtuin-laan!” Bovendien worden allerlei overheidsinstanties voor de gouvernementele en extra-gouvernementele kaalpluk ingeschakeld. Het “read my lips: no new taxes” hoeft niet eens nog politiek voorgelogen te worden; er zijn ondertussen andere manieren om het achteloze volk te beroven, en dit ter dekking van uitgaven die geen enkel zinnig mens nog bekostigd wil zien.
Xi Jinping Van Tigchelt heeft, samen met alle andere Mao’s en Deng Xiaopings voor hem, middels de autistische boetecultuur de kloof tussen recht en rechtvaardigheid nog nooit zo wijd gespannen en hebben alle aan de overheidsborst zuigende instellingen, zoals de MIVB, die roofmethode overgenomen. Ondertussen is die overheidsborst verder uitgezakt in een behoorlijk gevulde F-cup! Getuige hiervan het wedervaren van een achteloze lezer en occasionele gebruiker van de Brusselse metro. Zoals elke goedbedoelende burger van dit godsgruwelijke apenland had hij een kaartje gekocht voor een rit van amper zes stationnetjes. Hij had, schier tot zijn eigen verbazing, alle schooiers en soldaten, waar het in de metro van wemelt, kunnen ontwijken maar was op een paar stappen van de bevrijding staande gehouden door de MIVB-guerrilla, die in niks nog verschilt van het illegaal uitschot dat de metro, overdag zowel als bij nacht en ontij, bevolkt … behalve dan dat die MIVB-guerrilla in een afschrikwekkende gevechtsplunje werd gehesen om het gezag, dat ze niet hebben, te laten smelten tot fascistische autoriteit.
Gevraagd naar zijn ticket, toverde onze lezer het kaartje gezwind uit de zakken van zijn jas en gaf het aan de geurrillastrijder. Die stak het ding in een draagbare decoder en brulde vervolgens, zonder verder uitleg: “Paspoort!” Toen onze lezer, enigszins verbaasd, naar het waarom vroeg, brieste de islamitische stier in slecht Nederlands: “Omdat u een boete hebt!” Waarop onze lezer ten tweede male vroeg: “En waarom dan wel?” Dat was echter, voor het MIVB-rund, een “waarom” teveel. Dat hij zich, buiten voor Allah, ook aan mensenkinderen te verantwoorden had, was een gedachte, zo rechtstatelijk groot, dat ze niet kon postvatten onder z’n bekrompen hersenpan. “Ik geef u een tweede boete”, loeide hij ijdel. Dit keer voor smaad. “Weet je”, sprak onze lezer, nu zichtbaar maar terecht geïrriteerd, “geef er gelijk vijf: voor elke hersencel één!” Deze verbale vondst was het teken voor een koppel andere verlopen guerrillero’s om onze lezer in de metro te omsingelen. Sommige zouden zelfs gewagen van belagen. Hij werd nog net niet compleet in mekaar geramd met de wapenstok. Dat de “manganello” (wapenstok) het symbool bij uitstek was van de Fasci italiani di combattimento (de fascistische knokploegen) drukte beklemmend hard op de metro-ervaring van onze vriendelijke lezer.
De boete bedroeg maar liefst 109 €, het equivalent van wel 50 tickets! Maar waarom dan? Omdat het kaartje niet behoorlijk “ontwaard” was. Toen pas begon de eurocent van onze lezer te vallen: in het metrostation waar hij opstapte, stonden de poortjes wagenwijd open en gezien hij de aanstormende metrotrein nog wenste te halen, was hij zonder z’n ticket voor het elektrisch oog te houden – dat de poortjes in gewone omstandigheden moet openen – naar de tube gehold. Hij stapte af in Centraal Station, waar geeneens poortjes staan! Daar moet de achteloze, occasionele metroreiziger op zoek naar een akelig klein bakje waarvoor hij dan het ticket alsnog kan ontwaarden. Die kans – je moet echt wel weten waar dit bakje hangt – had hij niet eens gekregen; reden waarom hij door een stel tot metroflik bevorderde schooiers in gevechtskledij totalitair werd gecriminaliseerd. De begrippen “te goeder trouw” en “onopzettelijkheid” werden, als verzachtende of straf uitsluitende omstandigheid, in deze bare tijden van overheidsschraapzucht en autistische boetecultuur uit het juridisch basisjargon geschrapt. Je bent blank en autochtoon? Je zal leggen tot je blauw ziet!
Onze lezer had nog geprobeerd schriftelijk verzet aan te tekenen. Had hij een abonnement gehad, betaalde hij immers maar 10 €. Gelijkheidsbeginsel, iemand? Maar de poortjes stonden bij wijze van opgezette boeteval wijd open. Provocatie, iemand? De hoogte van de boete. Proportionaliteit, hier iemand? De Brusselse wetgeving zelf vermeldt zonder precisering “geldig” vervoersbewijs, niet “ontwaard” vervoersbewijs (art. 3, 7° Besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke regering van 13/12/2007 tot vaststelling van sommige exploitatievoorwaarden van het openbaar vervoer.) Beginselen van behoorlijke wetgeving, hier misschien iemand? Zelfs procedureel werden de registers opengetrokken: een MIVB-dienst moet oordelen over het optreden van uitheemse, goeddeels Nederlands-onkundige, MIVB-flikken. Eerlijk proces? Iemand? Zal niet: die zijn allemaal bezet in dossiers van immigratie-zuchtige maar integratie-hatende “nieuwkomers”. Op al deze steekhoudende argumenten reageerde de MIVB op uniforme wijze: “U draagt geen nieuwe elementen aan”, wat inhield: betalen of deurwaarder aan uw broek! Ze móeten niet eens nog langs de activistische rechter om het volk te bestelen. Dat gebeurt ondertussen automatisch!
Deze autistische boetecultuur verzuurt onze cultuur, hakt in op de rechtszekerheid, robotiseert de mens door goede trouw, onopzettelijkheid en proportionaliteit fanatiek de deur te wijzen en maakt een belastingverhoging politiek overbodig. Eertijds werd die boetecultuur door één enkele flik verpersoonlijkt: de gehate Criekemans (zijn zoon is prof. Internationale Politiek aan de UA). Hij werd een niet na te volgen begrip. En toch, navolging kreeg hij gewis! Nu barst het van de Criekemansen die, onder luid applaus van de politieke pluimgewichten zonder visie, van de ochtendstond tot de avond en van de avond tot de ochtendstond, onze reeds getormenteerde beurzen voor niemendalletjes disproportioneel en tot op de groene voering plunderen.
Als legitimering maakt men, wellicht onbewust, toepassing van het rechtspositivisme van jurist Hans Kelsen: de wet hoeft geen rechtvaardigheid meer na te streven; de rechtvaardigheid zit verdisconteerd in de wet zelf. De wet is rechtvaardig omdat het de wet is. Dan kan de handhaving ervan ook meteen uitbesteed worden aan soldaten van vreemde mogendheden, zoals bij de MIVB. Islamo-communistischer wordt het niet! Cultuurgebonden interpretaties worden dan immers zinloos – al wordt de waardevrijheid door dat soort wel heel goed geveinsd – en de dystopie van het Westers verval wel heel tastbaar! De nieuwe horden staan klaar om het zaakje hier over te nemen. Slechts de linkse collaborateurs met de Nieuwe Islamitische Orde, die het altijd al op andermans geld gemunt hadden, worden hier warm van. En de opgeblazen econoom met zijn tabelletjes en grafiekjes maar aantonen dat het overheidsbeslag niet is gestegen. We wensen hem van harte een avontuurlijk verblijf toe in de Brusselse metro.
**
Illustratie: Verhofstadt II
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
