In de gesmaakte tv-reeks ‘Het Jaar Van Fortuyn’ uit 2022 zien we op een bepaald moment hoe de acteur die de arrogante socialistische minister-presidentskandidaat Ad Melkert vertolkt tegen de acteur die mede-PvdA’er Frans Timmersmans speelt zeggen: ‘Bij Frans Timmermans gaat het altijd over Frans Timmermans’. Treffende woorden waaraan vandaag nog kan worden teruggedacht bij diens oppositie tegen Wilders. De manier waarop Timmermans kwam neerdalen uit de Europese Commissie om onder zijn ‘kundige’ leiding Nederland even te komen redden viel op een koude steen.
Rollenspel
In De Groene Amsterdammer ging Merijn Oudenampsen in op de nieuwe positie van Timmermans. De leider van het fusievehikel GroenLinks-PvdA balanceert tussen de introvert-kleurloze bestuursstijl die de paarse periode kenmerkte en tussen de rol van een virulente anti-Wilders. Als verdediger van de instituties die de links-rechts-scheidslijnen overbrugt is hij een prooi voor Wilders die hem vlot kan wegzetten als vertegenwoordiger van een linkse elite. Oud PvdA-voorzitter Henk Spekman zei onlangs dat hij uiteraard ook liever een overwinning van de eigen club had gezien maar dat je in een democratie nu eenmaal de wil van de kiezer volgt en aanvaardt dat vandaag rechts dus de toon zet in Nederland. Hij vond dat Timmermans beter niet de nieuwe formatie demoniseert als ‘radicaal-rechts’, alsof daarmee verdere inhoudelijke argumenten overbodig worden. Ontgoocheld links bezweert de Nederlanders dat we voor ‘griezelige’ (dixit Geert Mak) jaren staan met een afkalvende rechtsstaat. Pro-rijken en anti-migranten; u kent de linkse politieke bijsluiter intussen wel.
Nieuwe premier
Met de komst van topper Dick Schoof als minister-president verschrompelt een deel van die kritiek, want Schoofs palmares oogt indrukwekkend. Hij heeft intense ervaring met de ambtenarij, de Haagse én de buitenlandse politiek en hij kent de dossiers op vlak van justitie, inlichtingendiensten, asiel, financiën en lokaal bestuur. Hij staat bovendien bekend als autonoom, onversaagd en geestig. Een knaller in het doel voor de vier beleidspartijen en redelijk sneu voor criticasters die aasden op een kluif van een miskleun. Schoof noemt zich geen PVV’er, maar iemand die het hoofdlijnenprogramma van de vier partijen PVV, VVD, NSC en BBB loyaal wil uitvoeren. Jesse Klaver van GroenLinks was daarom bezorgd dat Geert Wilders achterover leunend in de Tweede Kamer relaxed zijn nummer kan blijven opvoeren. De PVV-stemmer krijgt dan weer de geruststelling dat Wilders de representanten van het systeem naar zijn hand zet. Tegelijkertijd hoor je in de Nederlandse media vriend en vijand beamen dat Wilders als nestor in het parlement de knepen van het vak quasi feilloos beheerst. In zijn boek ‘Waardenloze politiek’ stelt politicoloog Tom van der Meer dat democratie in essentie draait om conflict. De middenpartijen hebben gaandeweg hun ideologische veren afgeschud en vermijden een pittig conflict. Wanneer een partij dan juist wel het conflict aanscherpt door een cultuurstrijd aan te voeren (zoals Wilders die Nederlanders weer op één wil zien staan in plaats van ‘die anderen’), dan herkennen zich flink wat kiezers in dit maatschappelijk onbehagen. Dat is populisme, volgens links.
De timing waarmee de reguliere pers torpedo’s lanceert tegen ‘extreemrechts’ wordt zelfs niet meer gecamoufleerd.
Bij ons
Ook bij ons worden tweedehands racisme-etiketten keer op keer gerecycleerd om niet op door rechts aangebrachte essenties te hoeven ingaan. Als een duidelijk afgetekende meerderheid een teveel aan migratie als ergerlijk, bedreigend of eenvoudigweg disproportioneel ervaart, dan moeten de politieke wegkijkers dit eindelijk leren accepteren. Je mag immers zelf best nog een grotere portie migranten op het samenlevingsbord kunnen verteren; als anderen dat in meerderheid niet lusten, dan doe je ook de onwelkome migranten geen plezier. Nu links schoorvoetend moet toegeven dat er een ‘probleem’ bestaat, wordt er voor de rest schouderophalend gezucht dat er aan die migratierealiteit verder niets te doen valt. Je moet er maar mee leren leven, zoals de dokter zegt bij kwakkelkwalen. Als Knack zelfs op de cover waarschuwt voor ‘slechte’ Tom Vandendriessche omdat ‘minder slechte’ Tom Van Grieken het te goed doet in de media, dan waan je je als lezer op een boekenmarkt vol EPO-ramsj. ‘Het brein van Vlaams Belang’, zo ronkte de schrikbarende titel bij het karakterproces dat Knack showt. Europarlementslid Vandendriessche is tevens hoofd van de VB-studiedienst, vaart een identitaire koers en is ‘vertrouweling’ van Van Grieken, zo benadrukt Knack. Kortom, hij is een van de redenen waarom het cordon overeind blijft. De timing waarmee de reguliere pers torpedo’s lanceert tegen ‘extreemrechts’ wordt zelfs niet meer gecamoufleerd. ‘The powers that be’ zijn nerveus, want de slippendragers uit het politieke centrum staan inmiddels in hun electorale slip.
Waar rechts oordeelt dat links verkeerde ideeën nastreeft, veroordeelt links mensen met een rechtse mening als zijnde van slechte wil. Het georganiseerd meningsverschil binnen de democratische arena is niet alleen in Amerika hyper emotioneel gepolariseerd geraakt. Vooruit-voorzitster Melissa Depraetere wijdt zelfs heel haar campagne aan de strijd tegen rechts. ‘Ik vind het onze plicht te waarschuwen voor Vlaams Belang’, zegt ze in De Morgen. Frans Timmermans, haar ideologische Nederlandse collega probeerde dat tevergeefs tegen Geert Wilders. Inmiddels zijn diens 37 zetels die hij in november 2023 behaalde volgens een recente peiling alweer gestegen tot bijna 50. De verharding waar men zo vaak over spreekt, komt eerder van links dan van rechts. Persoonlijk komen wij in diverse kringen en moeten telkens vaststellen dat realiteitszin en humor in linkse middens zijn verschraald. Jammer, want een eerlijke discussie vol peper en zout smaakt beter dan de zure versie.
Cultuurstrijd
Sociaaldemocraten hopen net als liberalen telkens weer dat het maatschappelijk debat over sociaal- economische thema’s gaat. Socialisten willen de boel enigszins herverdelen en mikken daarmee zowel op de onbemiddelde kiezer als op de hoogopgeleide bobo vol zelf verheerlijkende Sturm und Drang naar een betere wereld. De Nederlandse PvdA huiverde voor een cultuurstrijd als inzet van verkiezingen. Migratie, identiteit en culturele zelfverdediging leven als tijdsgeest echter bij veel meer mensen dan links inschatte.
In De Standaard verscheen een verhelderende post van Erwin Abbeloos die een gesluierde studente in zijn klas hardop hoorde zeggen: ‘Alleen een man en een vrouw mogen trouwen. Al de rest is verwerpelijk en degoutant. Die mensen moeten zelfs niet bestaan.’ Daar stond hij dan met een neutrale mond vol tanden. De leraar met de goede inborst vond het minimaliseren in de trant van ‘Tja, dat is gewoon culturele diversiteit’ of ‘Ze woont hier nog maar pas (in het geval van de studente al twintig jaar)’ niet acceptabel. Wat doe je met nieuwkomers die hun land zijn ontvlucht net om met deze visie niet meer geconfronteerd te worden? Normale sociale regels gelden precies niet voor sommigen ‘onder het mom van godsdienstvrijheid en culturele gevoeligheden’, besluit de auteur.
Diversiteitsbeleid dat versplinterend werkt
Wie de serie Planet Earth III van David Attenborough bekeek weet dat ‘gelijkheid’ als menselijk ideaal botst met de natuurlijke instincten. Niet dat er geen samenwerking zou bestaan. Een Canadees onderzoek toonde aan hoe bloeddorstige meeuwen in groep vogels opjagen in de richting van hoge flatgebouwen waartegen ze te pletter vliegen. Zijn die meeuwen slechte dieren? Moet een luipaard verdwijnen omdat we het in documentaires opnemen voor het wegrennend hert?
Empathie en inzicht floreren in bredere kring dan links gezinde pessimisten soms menen. Het gevoel van onrechtvaardigheid bij velen doet echter snakken naar een doorbreken van een wereldvreemd denkpatroon. Het gaat om gewone mensen die het beu zijn om een nare werkelijkheid om hen heen te zien ontkennen door narcistische moralisten die ver van het echte leven wonen.
De vraag is niet waarom zoveel mensen ‘rechts’ stemmen; de vraag is waarom links al die jaren aan de macht de realisatie van haar idealen heeft verzuimd.
Een gebrekkige rechtspraak, vrij lopende veelplegers, ongestrafte witte boordcriminaliteit, verkeersagressie, uit de hand lopende burenruzies, steekpartijen, cyberpesten, wachtlijsten vol niet geholpen mensen, een administratieve wurggreep, onzichtbare hogere ambtenaren met teveel invloed, overal drugs, verboden moppen, uitdovende ‘gevaarlijk kwetsende’ woorden, leerachterstand, supermarkten die je verlaat met een lege portemonnee, vooringenomen commentaren, dure gezinsherenigingen, bomvolle bussen en trams die geen klok kennen en dan regent het nog op de koop toe.
De vraag is niet waarom zoveel mensen ‘rechts’ stemmen; de vraag is waarom links al die jaren aan de macht de realisatie van haar idealen heeft verzuimd. Waarom ze die frisse idealen heeft laten verworden tot gemummificeerde ideologieën. Waarom ze niet wilde zien dat er meer nodig was dan enkel een extra vakantiedag of een indexering voor de werkman (ja, dat veralgemenend én gemeend woord bestaat nog) om zich in de moderne snelle wereld geborgen te voelen. Zo’n zelfonderzoek zou links misschien ervan weerhouden om die gewone mensen te verfoeien. Dat zou pas getuigen van een luisterend oor. Dat zou beloftes pas beloftevol maken.
**
STEUN ‘tScheldt
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
Of via een steunactie:
**
Of word lid:
