Het was 1 september 2025 en we wisten meteen hoe laat het was toen we Bart Schols voor een soort circustent zagen staan. Het nieuwe decor van De Afspraak is in wezen een gordijn dat men rond enkele tafels gespannen heeft met een rode spot erop. De gasten van Bart Schols, even nietszeggend als de start van dit nieuwe De Afspraak-seizoen, werden allemaal door Schols de pieren uit de neus gevraagd over het nieuwe decor. Beleefd zeiden ze eensgezind dat het een schoon maar vooral warm decor was. Je zag aan hun gezichtsuitdrukking dat ze er geen bal van meenden.

Als u het niet erg vindt willen we zelfs geen moeite doen om iets zinnigs over de gasten van Bart Schols te schrijven omdat ze zo onzinnig tijd en ruimte vulden in het universum. Bart Schols zat er bij alsof hij er nog zat van het vorige seizoen als een paspop die men vergeten af te stoffen was. Zijn energielevel was zo laag als de Ourthe in het putje van een klimatologisch onverantwoorde hete zomer.

Er was ook Alain Remue, Hoofd Cel Vermiste Personen, die iets kwam zeggen over zijn 30-jarige carrière. Als we ons niet vergissen had hij vorig seizoen al afscheid genomen. Dus, wat kwam die daar in godsnaam doen? Ah, wacht, Remue kwam iets zeggen over de oorlog in Gaza. Wat hij was zei was flets, niet onderbouwd, een complete waste of time. En we zeggen dat met de grootste liefde en het breedste respect voor wat hij tijdens zijn carrière deed. Tot overmaat van ramp had hij zijn dochter bij, Eva Remue. “Waarom? Waarom toch”, gilde een ontembaar geïrriteerde geest doorheen onze hersenbehuizing. Verder dan te zeggen dat haar vader vanalles verzamelde kwam ze niet. Het kan ook dat wij in slaap zijn gevallen terwijl ze praatte. We weten het niet zo goed meer. We weten wel dat Eva Remue op de lijst van intelligente gesprekken op de VRT sinds 1911, ergens onderaan bengelt, en dan moet u weten dat de VRT pas in 1930 is opgericht geweest.

Er zat ook een zekere Caroline Willemen van Artsen Zonder Grenzen aan tafel. Zij kwam voor de zoveelste keer neuten over Gaza.

Naast haar zat Hannes Heynderickx, Chef Politiek Het Nieuwsblad. Hij kwam neuten over… Gaza.

Caroline en Hannes inspireerden de kleurloze Bart Schols om te neuten over… Gaza.

Geen enkele deelnemer aan dit lethale spel van gewervelden in de media bracht ook maar iets nieuws over Gaza. Het was een neutconcert zonder weerga.

Als laatste mocht Mike Goudeseune van het mislukte kolonisatieproject “Basisschool Balder” een eind komen neuten over… het mislukte kolonisatieproject “Basisschool Balder”. De man was sprankelend gekleed en getatoeëerd. Niet meteen iemand die zich door een soort van burn-out uit zijn school zou laten verdrijven. Maar het was toch gebeurd. Hij wist niet meteen waarom het project “Basisschool Balder” was mislukt. Zei hij zacht. Je zag aan zijn gezicht dat hij het wel wist. Wij wisten het ook, het lag aan de groezelige laag van onaangepaste cultureel niet geadapteerde vreemdelingen die eigenlijk geen deftig Nederlands spreken die de overheid elk jaar in “Basisschool Balder” dumpt. Meer daarover in ons artikel over dat dodelijke schoolexperiment.

Was er nog iets te melden? Oh ja, er was op vraag van Bart Schols gezorgd voor live publiek. Dat publiek zit er bij voor spek en bonen. Diegene die dit nieuwe decor voor de Afspraak ontworpen heeft zou een homo moeten zijn die verplicht wordt naakt in Gaza te gaan wandelen.

We geven deze formule van De Afspraak max een jaar. Of minder, zoals bij een doodgeboorte.