Vaderlandsliefde, Nationale Soevereiniteit, Patriotse Heldenmoed, Onschendbaarheid van het Staatsterritorium…. Was al deze chauvinistische pathos niet zowat sinds 1990 definitief op het containerpark der afgeschafte geschiedenis beland? En vervangen door het Universalistische Multikulturele Politiek Correcte Denken? De cultus van het Grenze(n)loze Globale Verzoenen…

Paradoxaal haaks daarop staat de huidige staatschauvinistische indoctrinatievloedgolf die al maandenlang dagelijks België overspoelt. Terwijl het échte feest (na de tricolore Rio-voetbalhysterie) nog van start moet gaan op 4 augustus: de 100ste verjaardag van het begin van het grote slachten in 1914.

Dat wordt 4 jaar lang dol vaderlands entertainment op alle mediafronten en met al de bestaande en nog uit te vinden creatieve uitdrukkingsvormen. Iedere dag die stijf stond van gruwelijke Germaanse barbarij (elke dag dus) dient nl. intens herbeleefd te worden en dubbelgelaagd want WO II behoudt natuurlijk zijn dagelijkse remembrancerecht. Niet eens zo gek want WOI en WO II vormen in feite één WO in twéé afleveringen. 70 jaar nadien – wat in 2015 ook extra moet gevierd worden – waagt geen Duitser nog het woord Vaterland binnensmonds te mompelen op gevaar af vervolgd te worden door een of ander tribunaal wegens aanzetting tot oorlogsmisdaden. Neen, voor de Duitsers geen vrolijk feestgewoel, die gaan zich met dubbele ijver en Deutsche Gründlichkeit verder politiek-correct zelfkastijden.

Nu, beroep doen op vaderlandse gevoelens moet ooit wel hallucinerende effecten veroorzaakt hebben op het gedragspatroon van militairen ten velde, zoals bij de Fransen tijdens ‘het mirakel aan de Marne’ waar, na de oproep de slag bij Bouvines (Bovingen 1214) nog eens over te doen, een wraakengel met vlammend zwaard aan de hemel verscheen met alle – voor de Fransen – glorierijke gevolgen vandien.

Evenzo in ‘Flanders Fields’ toen een opperbevelhebbende Roi-Chevalier Albert I zijn Vlaamse piotten tot hardnekkig verzet wist op te jutten met de gevleugelde volzin ‘Vlamingen gedenk de Slag der Gulden Sporen’!

Vermoedelijk hebben zijn Franse geallieerden zich bij die uitspraak wel duchtig verslikt in hun frontcassoulet…. Want stel dat de Vlaamse krijgers die koninklijke boodschap écht historisch ‘hineininterpretiert’ hadden dan zouden wellicht de ‘Teutoonse Horden’ Weihnachten 1914 in de Moulin Rouge gevierd hebben!

Misschien was dat ook wel stiekem de bedoeling van de vorst aller Belgen en hebben de Vlamingen de hint niet begrepen?… Want eerlijk gezegd, voor wie niet lijdt aan geschiedenisalzheimer: voor de moffen was het de éérste keer, de Fransosen daarentegen kwamen hier al zo’n 120 keer onaangekondigd op excursie.

Alzo wandelende van het ene vredesakkoord naar het andere verhuisde de helft van het graafschap Vlaanderen naar ‘La Douce France’. Een paar voorbeelden die in de herdenkingscultus niet zouden mogen ontbreken: het Franse bombardement van Brussel in 1695 (4 000 woningen platgelegd waaronder de Grote Markt) en de plunderbezetting die tot de Boerenkrijg van 1798 leidde (10 000 slachtoffers). Twee staaltjes van Furor Francorum die zelfs geen memopostzegel waardig werden geacht. Dat zal wel even anders uitpakken bij de 200ste viering van de slag bij Waterloo (1815) tot meerdere eer en glorie van het Franse militaire genie… naar jaarlijkse luisterrijke traditie in Franstalig België.

Toch komt de ereplaats op de ranglijst van het piëteitsvol tricolore souvenieren toe aan de redding van het überhaupte voortbestaan van het éne en ondeelbare Belgische vorstendom, en wel in 1868 door … Reichskanzler Bismarck die toen (met Brits akkoord) verhinderde dat Napoleon III België manu militari annexeerde!

Diezelfde ‘IJzeren Kanselier’ heeft er bovendien op het Congres van Berlijn in 1885 voor gezorgd – om Leopold II tegemoet te komen – dat Congo volledig Belgisch werd en niet opgedeeld met Frankrijk, Groot-Brittannië en Portugal. Vlak voor het uitbreken van WO I probeerden de Britten nog tevergeefs de Duitse keizer te overhalen om Belgisch Congo onder hen beiden te verdelen… wat ook weer niet pleit voor de geloofwaardigheid van de Britse liefde voor ‘poor little Belgium’. Al bij al zou enige dankbaarheid van koning Albert ten opzichte van zijn keizerlijke neef Wilhelm dus niet zo misplaatst geweest zijn. Waarom moest Albert per se de – beleefd verzochte! – vrije doorgang over een morzel Belgisch grondgebied ontzeggen aan het personeel van zijn neef Wilhelm? Waarom heeft hij het niet op een Schengen-akkoordje gegooid? De plaatselijke bevolking had er nog een goede cent kunnen aan overhouden! Maar vooral zou het nooit “DEN GROOTEN OORLOG” zijn geworden, want allemaal beperkt tot enkele weken sabelgekletter op Franse bodem. Geen Wereldoorlog dus met scheepsladingen vol multikultureel kanonnenvlees uit de Britse en Franse koloniën en uit de USA ter wille van de misplaatste trots van een ‘Belgische’ ridder-koning en waarbij er zo’n tien miljoen piotten mekaar het vilbeluik indreven.

Zo bekeken was Albert I von Sachsen-Coburg-Gotha van België in feite een van de grootste oorlogsmisdadigers uit de wereldgeschiedenis. Niet verwonderlijk, het was dan ook een Duitser en op het proces van Neurenberg was hij voorzeker niet aan de galg ontsnapt. Nochtans, in 1917 is hij nog even tot inkeer en heimelijke onderhandelingen gekomen met zijn Germaanse stamgenoten om een einde te maken aan de modderige patstelling aan den IJzer en dat had de stormschade alsnog aanzienlijk kunnen beperken.

Maar waarom hebben de Vlaamse IJzerfronters de reuzenkans gemist – zoals hogerop gesuggereerd – (zij het op bevel van vorstelijk hogerhand) de formidabele historische daad te stellen die een collectieve Nobelprijs voor de vrede was waard geweest?!

Want stel je voor: WO I herleid tot een geforceerde vredesmars Poelkapelle-Parijs, geen sovjetrevolutie, Hitler bleef een onbekende kladschilder, geen tweede wereldoorlog, geen Hiroshima en de Europese koloniën zouden ondertussen ontwikkeld zijn tot één groot multikultureel pretpark. Kortom: een gigantische globale weldaad!

‘Het uur van ieder volk slaat éénmaal in zijn bestaan’ las ik ergens, maar de Vlamingen lieten het voorbij gaan… niet om fier op te zijn dus. Misschien moet de Vlaamse beweging dan maar als troost in 2017 op 22 december de 100ste verjaardag van de uitroeping van de Vlaamse onafhankelijkheid door de Raad van Vlaanderen eens kleurrijk in de verf zetten?…

Per slot van rekening was die onafhankelijkheidsverklaring zonder Duitse toestemming in 1917 legaler dan die van België in 1830 met Franse militaire steun.

Maar die herdenking kan even goed nu op 11 juli.

**

Illustratie: van cartoonist Korbo

**

Titel van dit artikel in het ‘tScheldt Archief: 1147 Act I
Categorie: Hoofdartikel
Auteur: Hoofdredacteur (meldingen_dnOzzO19)

**