De vierde aflevering van De Tafel van Tine in de paasweek van het jaar 2025 kende een opvering in kwaliteit ondanks de aanwezigheid van het totale leeghoofd Elodie Gabias onder de gasten.
Laten we het eerst hebben over het grootste naoorlogse mysterie in de Vlaamse TV-wereld: de schermtijd die gewijd wordt aan Elodie Gabias op Play en op de VRT. Als een erfelijke ziekte breidt de aanwezigheid van dit voor de rest niets voorstellende levende wezen uit in het TV-landschap. Gert Verhulst viste haar op vanuit de digitale krochten van het internet en gaf haar een zitje aan zijn De Tafel van Gert. Het blonde wicht slaagde er tot op vandaag niet in één verstaanbaar woord uit te brengen, erger de tekstballonnen die ze produceert zijn doorgaans leeg. In haar internetfilmpjes speelt Gabias (spreek niet uit zoals ‘gambias’ met een ‘g’, maar met de ‘k’ van kak, leerden we gisteren van Tine Embrechts) voortdurend met haar lijf, maar niet op aantrekkelijke wijze, waardoor je als kijker steeds de indruk hebt dat Gabias (spreekt niet uit zoals ‘gatachterlijk’ met een ‘g’, maar met de ‘k’ van kont) een stinkend meisje is dat ongewassen op TV verschijnt. Elodie verschijnt recent ook in Iedereen Beroemd op de VRT waar ze iets dierlijks neerzet als Maria tijdens Het Laatste Avondmaal. Elodie verschijnt daarnaast als een slechtruikend wezen in Kamp Jeroom, een aanslag op het Gezond Verstand en Elodie verschijnt ook in allerlei TV-prijsprogramma’s als de totale nulliteit die ze in werkelijkheid is. Elodie moet ‘iets’ hebben achter de schermen van de TV-industrie waardoor ze mag blijven verschijnen. Op internetfora wordt gesuggereerd dat ze extreem neukbaar moet zijn om door de hedendaagse TV-bonzen opgepikt te worden. Wij twijfelen daar aan. Volgens ons is Elodie de materialisatie van zo’n debiele leegheid dat ze zelfs niet neukbaar is. Maar u kent ons, wij denken niet zoals de meeste TV-bonzen. Nu we het over de absolute laagte in De Tafel van Tine hebben gehad kunnen we het voorzichtig over de hoogtepunten hebben.
Oud-kolonel Roger Housen was aanwezig en het programma vierde meteen op in kwaliteit. Op zeer heldere wijze legde Housen uit dat het narratief van de oorlog vaak een deken is om iets anders te verbergen. De recente aanval van de Russen op de stad Soemy van 13 april werd door Oekraïne en de media geframed als een doldrieste poging van de Russen om burgers te doden die op weg waren naar de kerk voor Palmzondag. Blijkt nu dat er zich op die dag 500 militairen in een kelder van Soemy bevonden voor een ceremonie waar de lokale militairen op voorhand van hadden gezegd de ceremonie daar niet te laten doorgaan wegens groot gevaar voor een raketaanval. Het militair hoofdbestuur van het Oekraïense leger had de aanbeveling in de wind geslagen en had de ceremonie toch laten doorgaan. Die info had de Russen bereikt en die deden wat ze verwacht werden te doen, ze stuurden raketten. De collateral damage was afschuwelijk. Een van de dodelijke slachtoffers blijkt trouwens Olena Kohut, een zelfs bij ons bekende muzikante bij het Nationaal Theater van Soemy.
Naast Housen zat Jan Verheyen, al jaar en dag een meestal verlichte stem in het duister. Zijn buddyfoto met Björn Soenens is een uitschuiver die we hem vergeven.
Aan de overzijde van de Tafelspringers zat een volledige batterij links-georiënteerden.
Van Gucht was zijn bevattelijke zelf. Hij zorgde ervoor dat de rechterkant van De Tafel van Tine niet zonk wegens de dieptepunten Björn Soenens en vooral Rutger Bregman aan zijn zijde van de tafel.
Bregman mag dan een uitmuntend boek hebben geschreven (De Meeste Mensen Deugen) en hij mag er miljonair mee zijn geworden, wat hij aan De Tafel kwam debiteren was van zo’n arrogantie en zelfbevlekkende plakkerigheid dat het De Tafel van Tine weer onder het niveau van een prulprogramma deed zinken. Bregman heeft met zijn geld een school opgericht en neemt ‘toppers’ aan om bepaalde industrieën te gaan aanvallen om een ‘verschil’ te maken. Het woord ‘top’ viel makkelijk zo’n duizendmaal aan De Tafel. Een Nederlander die zichzelf zo ‘top’ vindt en niet anders doet dan met zijn ‘top’-geld ‘top’-mensen aan zich bindt… één woord: braakbal-TV. Om het nog erger te maken had Bregman een handtamgemaakte ‘topper’ bij, een zekere Eline Goethals. Eline was zo vol van zichzelf en van Rutger dat mocht Eline een ballon zijn geweest ze tot in de nok van de opnamestudio was gevlogen. Beaat staarde Eline Rutger aan. Beaat nam ze zijn toptaaltje over en beaat gebruikte ze het woord ‘top’ om de andere 5 woorden. Goethals zei van zichzelf dat ze een hotshot (een topwijf) in de reclame-industrie was geweest maar dat ze ‘iets’ miste, namelijk een ‘top’school voor toppers die geen blijf meer weten met hun top-aanwezigheid in deze top-wereld. Eline had in de reclamewereld een tabaksklant gehad. Via de topschool van Rutger probeert ze nu tabaksproducenten het leven zuur te maken. We kennen dat fenomeen. We noemen dat het Maaike Cafmeyer-fenomeen. Eerst Bart De Pauw beklimmen om iets te bereiken in de TV-wereld, om hem vervolgens naar de slachtbank te begeleiden wegens onaangepaste beklimming.
