Beste vrienden, vriendinnen en Vijanden, onthoud de dag: 20 april 2023.
Dat is de dag dat CENSUUR wettelijk werd vastgelegd door rechter L.B. in de rechtbank van Antwerpen.
Rechter L.B. toverde een beschikking uit haar hoed die het einde betekent van de Vrije Pers, het Vrije Woord en de Vrije Gedachte.
Rechter L.B. veroordeelde ‘tScheldt voor het publiceren van een artikel dat NIET gepubliceerd was. Dit is geen CENSUUR, dit is erger, dit is PREVENTIEVE CENSUUR.
De vraag dient uiteraard gesteld te worden. Voor wie rijdt rechter L.B. eigenlijk in dit dossier?
Dat is duidelijk.
Zij rijdt voor REUZEGOM.
Is dat verwonderlijk? Nee, helemaal niet, de tentakels van Reuzegom reiken zo diep in het gerecht van Antwerpen dat in eerste instantie de rechtszaak van Reuzegom uit Antwerpen was weggehaald en naar Hasselt was overgebracht.
Wat is er in feite gebeurd?
Nadat 7 op de 18 Reuzegommers in de week van 13 maart 2023 bekentenissen aflegden in de openbare zitting over de dood van Sanda Dia tijdens zijn doop, publiceerde ‘tScheldt op 17 maart 2023 de namen van de Reuzegommers.
Eén van de Reuzegommers, namelijk “Strontvlieg” (in de Regimepers L.L. genoemd), nam advocaat Walter Damen onder de arm. Die verkreeg via een éénzijdig verzoekschrift een beschikking (ander woord voor vonnis) waarin stond dat ‘tScheldt het artikel binnen enkele uren moest verwijderen op straffe van een dwangsom van 10.000 euro per dag.
‘tScheldt verwijderde het artikel, en ging in verzet tegen het éénzijdig verzoekschrift. Voor alle duidelijkheid, dat verzet moet nog voorkomen in de rechtbank. Als Reuzegommers iets willen gedaan krijgen binnen justitie, veert het gerecht onmiddellijk op en worden er vonnissen geveld binnen enkele uren ZONDER dat ‘tScheldt zich mag verdedigen. U schudt Uw hoofd vol ongeloof? Toch is het zo. Via een éénzijdig verzoekschrift neemt een rechter een beslissing ZONDER dat er kans is op verdediging. Het zou niet mogen bestaan, maar het bestaat in dit surreëele België. Maar wacht, als ‘tScheldt dan in verzet gaat, dan kan dat plots NIET meer binnen enkele uren afgehandeld worden. Nee, dan heeft justitie plots teveel werk en te weinig middelen. Dan moet er plots weken gewacht worden. Er is een naam voor dat soort justitie: klassenjustitie.
Maar dat was niet genoeg voor Strontvlieg en Damen. Ze trokken opnieuw naar de rechtbank en eisten opnieuw de verwijdering van het reeds verwijderde artikel, maar nu in een andere procedure, met name in kortgeding. Met een dwangsom van 25.000 euro per dag.
De rechter in dit kortgeding was L.B. We kennen rechter L.B. ondertussen. Ze werd al eens door een medewerker van ‘tScheldt gewraakt omdat ze in een andere zaak een wenende politica tot aan haar bureau liet komen voor een privé-onderonsje zonder de medewerker van ‘tScheldt inzage te geven in wat zij en de politica onder elkaar bedisselden. In een rechtbank, tijdens een proces! Stel u voor?!? Omdat de medewerker van ‘tScheldt geen advocaat met 10 jaar ervaring aan de balie was, werd de wraking ongedaan gemaakt. Er is een naam voor dat soort justitie: klassenjustitie.
Op 20 april 2023 vertrouwde L.B. haar beschikking (ander woord voor vonnis in een kortgeding) toe aan het papier, waardoor haar naam onlosmakelijk zal verbonden blijven aan CENSUUR in Vlaanderen.
L.B. veroordeelde ‘tScheldt om het verwijderde (dus niet bestaande) artikel, NIET te publiceren op straffe van een dwangsom van 10.000 euro per dag met een maximum van 50.000 euro.
Er is geen zuiverdere maatregel te bedenken die het concept CENSUUR beschrijft dan deze maatregel.
Het erge is dat ‘tScheldt hiervoor moet betalen. 1800 euro aan de advocaten van Reuzegom, plus de dagvaardingskosten plus de kosten voor de staat, een extra 500 euro. Dat is 2300 euro om iets wat niet gepubliceerd is NIET te publiceren. Er is een naam voor dat soort justitie: klassenjustitie.
Bijkomend. Laten we even de feiten op een rij zetten. Een rechter veroordeelt een blad om een artikel te verwijderen. Het blad verwijdert het artikel en doet dus wat de rechter vraagt. Plots is er dan een volgende rechter die datzelfde blad nogmaals veroordeelt om het niet gepubliceerde artikel niet meer te publiceren. En het blad hiervoor doet betalen! Er is geen groter voorbeeld van SLAPP dan dit te vinden in de geschiedenis van het gerecht. SLAPP staat voor: Strategic Lawsuit Against Public Participation. Namelijk iemand financieel uitputten door steeds het gerecht in te schakelen. Dat is exact wat de Reuzegommers aan het doen zijn in deze zaak.
We maken even een vergelijking. U bent schilder. Een rechter veroordeelt u omdat u de kleur groen gebruikte in uw schilderij. Hij doet dat in een zitting waar U niet mocht aanwezig zijn. U wordt veroordeeld om het groen uit uw schilderij te verwijderen binnen de 24 uur op straffe van een dwangsom van 10.000 euro per dag. U verwijdert het groen uit uw schilderij, maar gaat ondertussen in verzet tegen deze dwaze beslissing. Uw verzet is nog niet voorgekomen in de rechtbank of een tweede rechter veroordeelt u geen groen meer te gebruiken in al uw schilderijen de komende jaren op straffe van een dwangsom van 10.000 euro per dag. Meer nog, U moet de gerechtskosten betalen in deze tweede zaak.
Deze beschikking bewijst dat de REUZEGOMMERS geduchte tegenstanders zijn en zelf rechters kunnen inschakelen om censuurmaatregelen te nemen. Wij gaan voor de lol eens uitzoeken hoe de vriendschapsbanden in elkaar zitten tussen L.B. en de vaders en moeders van de Reuzegommers in en rond Antwerpen. We weten al dat één van de ouders van een betrokken Reuzegommer een collega-rechter is van rechter L.B. Het gaat om een rechter van eerste aanleg in Antwerpen. Tiens.
KLIK HIER VOOR DE BESCHIKKING (VONNIS)
**
Illustratie: Rechter L.B.
**
**
