Terwijl de Europeanen tot op de bodem worden leeggezogen door de Europese Commissie van de verderfelijke Von der Leyen en haar corrupte klimaatpaladijnen, verhoogt “de druk op ons land” om de bevroren Russische tegoeden bij de internationale financiële dienstverlener Euroclear (Brussel) hetzij via confiscatie, hetzij via garantstelling, te gebruiken om Oekraïne te voorzien van wapens. Want finaliter zal het geld daarvoor gebruikt worden: om wapens te kopen. Ziedaar de situatie zoals die door de verzamelde regimepers wordt voorgesteld aan de achteloze burgers van het land dat uiteindelijk toch voor het geheel zal aangesproken worden: met name België.

Eerste minister Bart De Wever die, met het oog op een toekomstige Europese topjob, ná zijn mislukt premierschap, verwachtingsvol en als een schalkse vis door de EU-wateren zwemt, wil probate garanties van de andere Europese lidstaten. Logisch! Rampstaat België krijgt niet eens een “schamele” 10 miljard bij elkaar gesprokkeld, laat staan 150 miljard of meer! Maar ook dat laatste mag niet verbazen: ook al staan de vanzelfsprekende besparingen als torenhoge zakken vol geld het zicht van myope ministers te belemmeren, nog steeds blijven diezelfde excellenties met een onsmakelijke tunnelvisie uit dezelfde vaatjes van weleer tappen en voorovergebogen met een Sherlock Holmes-loep zoeken naar de overblijvende niet-structurele kruimels tussen de verdroogde rimpels van het uitgehongerde volk.

Volgens de regimepers wordt in het Europese blindeninstituut (de commissie) naarstig verder gewerkt aan een oplossing om het geld alsnog vrij te krijgen. Want wars van elke terechte waarschuwing, die inhoudt dat Rusland de confiscatie/gebruik wel eens als een oorlogsverklaring zou kunnen opvatten, en evenzeer los van elke evidente toepassing van het internationaal recht, dat men toch op zo’n overtuigende wijze wil afdwingen van Israël dat in een lijfsbehoudende zelfverdedigingsoorlog verwikkeld zit, blijven de niet eens verkozen Europese narren bokkig en hardleers speuren naar schikkingen die duurzaam de aanstormende avondlandelijke generaties zullen hypothekeren. En net nu De Wever zijn Europese zaakjes aan het veilig stellen is, moet hij de weliswaar humoreske doch strenge dwarsligger spelen! Vreemd echter blijft het feit dat nergens met veel bravoure wordt verteld welke landen er dan wel de druk op België zouden verhogen? Geert Noels van Econopolis en de bejaarde Rik van Cauwelaert mogen wat roeptoeteren in de marge, maar daar blijft het voorlopig bij. Ook deze deeltijdse Cassandra’s vermelden evenwel niet vanwaar de druk zich laat voelen.

Omdat wij van ’t Scheldt ondertussen meer dan een dagtaak hebben aan het plempen van het groteske vacuüm dat de gesubsidieerde persmuskieten dagelijks blijven aanrichten, kan dit er ook nog maar bij. Is de druk werkelijk zo eensgezind? Wie is dan toch onvoorwaardelijk pro confiscatie? Dat blijkt nog mee te vallen. Eigenlijk gaat het maar om de Verenigde Staten van Amerika, Polen en de Baltische Staten (Estland, Letland en Litouwen), i.e. de Russische aartsvijand en een paar aanpalende landen. Alle respect voor wat The Donald in Amerika doet, maar wij leven nog steeds in Europa, en dat continent is niet meteen Trumps eerste zorg. Of het olijke kwintet ook onmiddellijk klaar zal staan met sowieso ontoereikende garanties, blijft onduidelijk. Het Verenigd Koninkrijk, Australië, Canada en Japan ijveren dan weer voor een beter sanctiebeleid maar blijven zwijgzaam wanneer het gaat over de confiscatie/garantstelling. Een blik op de kernstaten van de EU geeft ons zo mogelijk nog minder zekerheid. Zijn pro: Frankrijk, Duitsland, Spanje en Luxemburg. Aan deze laatste dwergstaat hebben we niet het geringste en ook het ooit zo welvarende Frankrijk, waar Macron gedwongen wordt zich internationaal te profileren om nationaal te blijven drijven, boezemt bitter weinig vertrouwen in.

Het Frankrijk van Macron slaagt er verdorie niet eens in om de eigen kroonjuwelen te beveiligen. Het roept herinneringen op aan de Engelse koning Jan Zonder Land (John Lackland, + 1216) die, nadat hij op de vlucht sloeg voor de door de adel gesteunde Franse kroonprins (de latere Lodewijk VIII), ook al zijn kroonjuwelen, ditmaal de Engelse, in het opkomende tij van de “The Wash” zag wegspoelen. Merz in Duitsland is ook pro confiscatie, maar dat land laat niet eens economische groei optekenen. En met het veel te rooskleurig voorgesteld Keynesiaans economisch model van Friedrich Merz kan het alle richtingen uit. En dan is er Spanje, maar daar zijn de socialisten aan de macht. De economische groei van het land wordt nu in hoofdzaak gerealiseerd door het toerisme van oudsher (hoewel zich hier toch een dalende besteding aftekent) en door laagproductieve banen. De Spaanse lonen volgen de economisch gunstige trend niet, zodat een groeidaling wordt verwacht. Hoeveel is die garantie binnen afzienbare tijd nog waard? België, als klein en onbestuurbaar land, zou daarom wel eens danig in eigen voet kunnen schieten als het hoofd te zot wordt gemaakt voor de inbreuk op internationale afspraken; wat de confiscatie nog altijd is.

Dat ons land zo goed als alleen zou staan in de weigerachtigheid jegens de manifeste inbreuk op de internationale rechtsorde, is trouwens een al even manifeste leugen. Nederland bijvoorbeeld is ertegen gekant, om evidente juridische en economische redenen. Hongarije evenzeer, om dezelfde redenen. En ook Italië, dat het economisch behoorlijk goed doet, blijft zijn twijfels hebben. Meloni sprak, ter voorbereiding van de Europese top van 22, 23 en 24 oktober, het Italiaanse parlement toe nádát ze de rekening had gemaakt: wanneer het misloopt, zou het knotsgekke plan Italië 20 miljard kunnen kosten. Er zal dus, als het van Meloni afhangt, een andere weg moeten gezocht worden om Oekraïne te helpen. De Italiaanse minister van Defensie, Guido Crosetto, verklaarde bovendien dat de vele miljarden zullen gebruikt worden om wapens te kopen “die men niet op de schabben van de supermarkt vindt.” Het zou dus, volgens de minister, toch uitermate bespottelijk zijn (“una beffa”) voor Europa als het dubieus geld aan Oekraïne zou schenken of “lenen” om er dan nadien wapens mee te kopen op de Amerikaanse markt. Dat beseffen ook verschillende kleinere landen van de Unie (Slowakije, Cyprus, Bulgarije …) die hun standpunt omtrent het plan zeer goed weten weg te moffelen in een veelzeggend stilzwijgen of openlijk tegen zijn.

Het minste wat men dus over de voorgestelde confiscatie kan zeggen is dat de meningen grondig verdeeld blijven. Maar wat doet ons “nationaal” geldverslindend omroepje weeral? Zij sturen er een ideale schoonzoon op uit om in de Brusselse EU-krochten commissieleden te vinden die er bij ons land op aandringen zijn verantwoordelijkheid te nemen. En als het blik kwasterige politici leeg is, schuimen ze een batterij links-dociele EU-journalisten af die, los van enig mandaat, hetzelfde doen. Niet de voltallige EU wil, terwijl de eigen burgers danig op hun tandvlees zitten, het Russisch geld roekeloos over de balk gooien, maar de Commissie en de pers willen dat. Spelen met andermans geld, het is een Europees tijdverdrijf geworden, netjes gesanctioneerd door ideologisch verkrampte pennenlikkers. De Wever houdt tot op heden min of meer stand, maar voor hoelang nog? We weten ondertussen al langer dat zijn mooie principes, verpakt in een verlokkelijke verbale wikkel, een behoorlijk gymnastieke souplesse vertonen als het er op aankomt metterdaad de juiste kant van de geschiedenis te kiezen. En wat is die juiste kant? De tot op de draad versleten Frans-Duitse as, waarvan de stekeblinde opperhoofden hun respectieve volksstammen met een ontiegelijke rotvaart de onvermijdelijke afgrond in loodsen? Of de verfrissende realpolitik van rechts, dat bovendien een voortreffelijk economisch rapport weet voor te leggen? Hamvraag blijft dus voor welke blonde De Wever uiteindelijk zal bezwijken? Voor matigende Meloni of voor spilzieke Von der Leyen? Moest deze laatste ten andere al niet veel eerder dan Sarkozy achter de tralies worden opgeborgen?

**

Illustratie: Belgicist Bart De Wever op de Europese ‘Euroclear’-top donderdag 23 oktober 2025

**