Muziek brengt emoties naar voren. Muziek brengt herinneringen naar boven. Dat is zo voor een grote meerderheid van de bevolking, en dus niet anders voor de Dokter. Bij het luisteren naar de Foute Muziek van Q-Music kwam er een klassieker uit de jaren 80 door de luidsprekers. “Eye of the Tiger” van Survivor. Welke herinnering dat triggerde, en waar dat dan uiteindelijk uitkwam in het geflipte brein van de Dokter, kan u lezen in dit artikel. Q-Music triggert nog wel andere dingen bij de Dokter, en dat voornamelijk het rollen met de ogen. Afgelopen week kon je, althans indien je de zender kon geloven, een jaarverblijf bij Center Parcs winnen. “Kom voor een weekend, en blijf voor een jaar”, werd er herhaaldelijk gezegd. De Dokter weet ondertussen wat dat betekent, en ging dus even het wedstrijdreglement consulteren. Je kreeg 12 waardebonnen, 4 voor een midweek verblijf buiten de vakantieperiodes, en 8 waar je kon kiezen tussen een midweek of weekend. Niet bepaald “blijven voor 1 jaar”, maar dat is misschien voer voor een ander artikel.

Even terug naar de herinnering die naar boven gebracht werd bij het luisteren naar “Eye of the Tiger“. In de jaren 2000 was de Dokter met een vriend in zijn toenmalige stamcafé toen dit nummer gespeeld werd. Urenlang hebben ze toen doorgebracht met het zoeken naar de uitvoerder ervan. Dat het uit de film Rocky III kwam wisten ze nog wel, maar wie was nu die uitvoerder? Enkele uren later kreeg de Dokter ineens een sms van zijn vriend: “Survivor!!!”. Yes, die waren het. Dergelijke intellectuele inspanningen zijn nu onbestaande. Als je een vergelijkbare vraag hebt, is het gewoon even Google of een AI openen, en binnen een aantal seconden heb je het antwoord op je vraag. Zelf even moeite doen om je brein te activeren en de zoektocht tot een goed einde te brengen? Nope, doen we niet meer. Zelfs de Dokter is daar schuldig aan, vaak schakelt hij de hulp in van een AI om het antwoord te krijgen op de vraag in welke film of serie die ene acteur nu weer speelt.

Dat bracht dan ineens bijkomende, en eerdere herinneringen naar boven. Hoe anders was het leven vroeger? Donderdagavond op den BRT: Hoger Lager, Panorama en Dallas. Uiteraard eindigde de aflevering met een cliffhanger van jewelste, en moest je je geduld een week op de proef stellen om te weten welke streek JR nu weer uitgehaald had. Tijdens de week werd er dan in het gezin ook nog eens gespeculeerd en gefantaseerd over wat er nu zou gebeuren. Vandaag? Niks van dat, binnen enkele seconden begint de volgende aflevering op de streaming service. Je hoeft zelfs niks te doen, alles gaat automatisch. In het tijdperk van de DVD moest je nog eens opstaan om een andere DVD in de speler te proppen. Nu is de moeite verdwenen. Kan je je voorstellen hoe het in de jaren 80 zou geweest zijn, als je wachtte om een serie in 1 keer te kijken? Je moest 26 afleveringen opnemen op een VHS, gedurende 26 weken, hopen dat niemand anders erover zou opnemen, en dan beginnen te kijken. Uiteraard onmogelijk want je vrienden zouden er toch elke week over praten. Sommige streaming netwerken zijn nu ook teruggegaan naar het concept van 1 aflevering per week, dus was het vroeger dan blijkbaar toch niet zo slecht?

Die mijmeringen naar “vroeger” brachten de Dokter naar zijn schooltijd in het middelbaar en hoger onderwijs. Dat waren nog eens tijden. We moesten zelf nog alles opschrijven van het bord, en als je niet snel genoeg was, pech, want de leerkracht veegde alles weg. Schrijven, ha, nog iets dat nu blijkbaar niet meer mag. Dictee, horror, dat ga je de studenten van vandaag toch niet aandoen. Tegenwoordig mag je als ouder al blij zijn dat ze 1 woordje per zin moeten schrijven in die verdomde invulboeken. “In mijnen tijd!”. Als de Dokter daar een zin mee begint, starten de ogen van zijn pubers een spontane oogrol. Maar toen leerde je tenminste deftig schrijven. De herinnering aan een dictee Nederlands op de hogeschool. De Dokter, aan het bord, moest een zin beginnen met “Naar verluidt”. Bij het verbeteren van het dictee vroeg de leerkracht waarom de Dokter dat zo geschreven had. “Weet ik niet, ik weet gewoon dat het zo moet, want ik lees dat vaak in de krant of een boek.” 80% van de leerlingen had het fout, en toen leerde de Dokter ook ineens dat het komt van een oudere uitdrukking: “Naar het verluidt”, vandaar de dt. Lezen is tegenwoordig een activiteit waar de pubers al even hard hun neus voor optrekken, zoals Bart De Wever voor een communautaire belofte.

Maar ja, waarom zouden we nog aandacht besteden aan spelling? Hoe ouderwets! Als zelfs een leerkracht Nederlands in het 5e middelbaar doorstroom zegt dat spelling niet belangrijk is, want “je komt toch ook niet meer met een paard en kar naar school.” Leerkrachten voor andere vakken zijn al tevreden dat het fonetisch geschreven is, spelling, bah nee. Waar dat dan toe leidt zijn toestanden zoals recent te zien waren in een kop van een artikel van Het Nietsblad, waar er op een foto van Hilde Crevits te lezen stond: “Stemmen we in 2029 opnieuw met podlood en papier?” Welk programma die journalist dan gebruikt is een raadsel, want de Dokter krijgt spontaan een waarschuwing dat podlood wel niet bepaald juist geschreven is. Hoe het dan door de redactie gepasseerd is, is een volgende vraag.

Is dit dan allemaal een gevolg van het feit dat alles gemakkelijk moet zijn? Nadenken over een uitvoerder van een lied? Even Google of AI checken. Moeite doen om een woord correct te schrijven? Waarom zouden we dat doen als het fonetisch mag van de leerkracht, en de spellingscontrole wel overneemt. Dat die “ik wordt” vaak als correct aangeeft, gaan we even aan voorbij. Wachten op een volgende aflevering? Nee dank u, ik moet dat nu weten lijkt het motto te zijn.

En heeft dat niet ook allemaal tot gevolg dat het denkend vermogen van de mensen uitgeschakeld wordt? Laat staan het zelfstandig denken, en al helemaal het kritisch denken? En is dat dan het ultieme einddoel van onze heersende elite? Gaat dit allemaal terug tot John D. Rockefeller die zei “I don’t want a nation of thinkers, I want a nation of workers?” Die man heeft niet alleen de farmaceutische wereld hervormd, hij lag ook aan de basis van het onderwijssysteem in de VS. De Dokter is verheugd te lezen dat het aantal mensen dat aan thuisonderwijs doet niet alleen in de VS stijgt, ook in ons land is het in opmars. Gelukkig is er een grotere groep mensen die zich onttrekken aan het “systeem”.

Het is duidelijk dat de overheid geen zelfstandige denkers meer wil, enkel mensen die slaafs volgen wat er gezegd en opgelegd wordt. Ze willen mensen die in de buitenlucht mondmaskers dragen, geen mensen die vragen stellen bij de vaccins, want die worden gecanceld. Ze willen mensen die hun cash inruilen voor digitaal geld, ze willen mensen die een digitaal ID vrijwillig gaan gebruiken. Ze willen mensen die de voeding van de supermarkten consumeren in plaats van eigen voedsel uit de tuin.

En u? Welke stappen neemt u om de middelvinger op te steken, buiten het lezen van ‘tScheldt uiteraard? Hoe gaat u om met deze realiteit, en wat doet u om zicht te onttrekken aan de maatschappij zoals die opgelegd wordt?