11 september, 22 maart, 14 juli, 7 januari, 7 oktober.

Zij die de wereld begrijpen weten onmiddellijk wat al deze drama’s gemeenschappelijk hebben.

Ze werden allen veroorzaakt door hetzelfde probleem, dat onze beleidshebbers niet bij naam durven noemen. Hamas en hun collega’s van Al-Qaeda, Isis, Boko Haram, Hezbollah, en de tientallen andere terreurgroepen hebben verschillende achtergronden, maar ze hebben één ding gemeenschappelijk: hun diepe haat voor de westerse beschaving, of deze zich nu manifesteert in wolkenkrabbers in New York, op de promenade van Nice, in een redactie in Parijs, in de luchthaven van Zaventem, of in een muziekfestival naast een Israëlische kibbutz. Allemaal zijn ze het gevolg van hetzelfde religieuze fascisme.

Toch is er één groot verschil tussen al deze aanslagen en die van 7 oktober, en dat verschil is, dat op 8 oktober 2023 de hele wereld op straat kwam, niet om de slachtoffers, maar om de daders te eren!

Betogers op alle continenten, inclusief onze studenten van de Universiteiten van Antwerpen, Gent, en Brussel, toonden met veel hysterie aan welke kant ze staan – die van de ontvoerders, de verkrachters, en de moordenaars. En net als Hamas gebruiken ze hun valse sympathie voor de Palestijnen als masker voor de échte reden waarom ze de straat opkomen: hun jodenhaat.

Hun eeuwenoude, pathologische jodenhaat, die doorheen de tijd verschillende namen kreeg: in het verleden heette het antisemitisme, in het heden antizionisme. Maar welke naam ze ook plakken op hun jodenhaat, beide leidden tot hetzelfde resultaat: een massaslachting van joden. Gisteren de Shoah, vandaag Al Aqsa. Toen riepen ze Heil Hitler, nu denken ze Heil Hamas.

Na 7 oktober had elke fatsoenlijke burger en politicus, elke fatsoenlijke persoon die het waagt zich mens te noemen, moeten eisen dat de 251 onschuldige gijzelaars zouden worden vrijgelaten. Maar dat is niet gebeurd. In de plaats daarvan:

• Wordt er een jodenjacht georganiseerd in Amsterdam
• Worden stolpersteinen (struikelstenen) van joden die vermoord zijn in nazikampen, bedekt met zwarte verf
• Zingen Argentijnse kinderen op een schoolbus, dat ze joden willen verbranden
• Worden joodse winkelruiten in Manhattan kapotgeslagen, zoals tijdens de Kristallnacht
• richten 1500 acteurs en regisseurs in Hollywood, waaronder een joodse actrice, Hannah Einbinder, een collectief op om Israël te beschuldigen van genocide.

Hier in Vlaanderen is het niet minder erg:

• Een joodse man krijgt een glas wijn over zijn hoofd gegoten door een Vlaamse leraar, op de Antwerpse Vogeltjesmarkt.
• Een Israëlische DJ vertrekt uit Tomorrowland omdat hij vreest voor zijn veiligheid.
• Het Israëlisch restaurant Bokertov sluit in Gent, nadat het duizenden haatmails kreeg.
• Een concert wordt geannuleerd omdat de dirigent van het orkest Israeli is, en wel door Vlaams minister Caroline Gennez, die beter haar naam zou veranderen in Caroline Gegeneerd.

Maar o wee als je de antizionist, met zijn keffiyehsjaal van bol.com en een Palestijnse vlag aan zijn balkon van jodenhaat durft beschuldigen! Ze leggen zo graag de nadruk op het feit dat ze geen antisemieten zijn, maar in werkelijkheid zijn ze nog érger: de antisemiet wil geen joden in zijn land, maar de antizionist wil niet dat joden een eigen land hebben. Het ironische is dat het Europese antisemitisme van toen de oorzaak was van de creatie van Israël, en het antizionisme van nu de reden is van de absolute noodzaak van haar voortbestaan.

Dat Hamas Israël van de kaart wil vegen, is oud nieuws. Maar sinds de nachtmerrie van 2 jaar geleden weten we dat Hamas gesteund wordt door miljoenen jodenhaters wereldwijd – mensen die joden geen verdediging gunnen tegen de buren die gezworen hebben 7 oktobers te blijven plegen. En die buren zouden een eigen staat moeten krijgen, naast het volk dat ze willen uitroeien.

Wat een kafkaiaanse waanzin.

Als 7 oktober ons iets geleerd heeft, dan is het wel dat de staat tussen the river and the sea, tussen de Jordaan en de Middellandse Zee, moet blijven bestaan, wat er ook gebeurt – hoeveel raketten en bommen en haat er ook op worden afgevuurd. Dat piepklein staatje, nauwelijks zichtbaar op de wereldkaart en toch de obsessie van de wereld, is een democratie, haar hoofdstad is Jeruzalem, ze heeft een high tech leger dat Tsahal heet, en ze draagt de naam Israël.

Aan al degenen die vandaag oproepen tot haar vernietiging:

Let goed op.

Want de vijand die u nu als vriend beschouwt, heeft voor het Europa van de nabije toekomst een aantal verrassingen in petto. Misschien bevindt u zich dan plots in een nieuwe realiteit waarvan u de gijzelaar bent. En misschien beseft u dan eindelijk hoe misplaatst en hoe onwetend uw haat al die jaren was – maar waarschijnlijk is het dan te laat.