Wat we gisteren zagen tijdens de speech van Bart De Wever op de General Assembly was geen politieke stunt of diplomatiek verhaaltje. Het was niets minder dan de erkenning van een Palestijns terreurkalifaat. En dat uit de mond van iemand die zichzelf graag profileert als staatsman, als verdediger van de westerse beschaving.

Een dag vóór die speech stuurde dezelfde De Wever een brief met nieuwjaarswensen naar de Joodse gemeenschap. Een brief vol warme woorden, vol plechtige beloften. Maar laten we eerlijk zijn: wie gisteren Hamas de hand reikte, kan vandaag geen geloofwaardige vriend zijn van de Joodse gemeenschap in Antwerpen of elders in Vlaanderen. Het is niet meer of minder dan een mes in de rug.

Hamas zegt het zelf: terreur loont

De hypocrisie wordt nog duidelijker als je ziet hoe Hamas reageerde. De terreurorganisatie bedankte onze premier letterlijk voor de erkenning en voegde er fijntjes aan toe dat dit enkel mogelijk werd dankzij hun aanslagen op 7 oktober. Meer moet je niet weten. De Wever en zijn entourage hebben met hun woorden het narratief van de massamoordenaars van Hamas gelegitimeerd. Wie na 7 oktober nog altijd “Palestina” erkent, erkent ook de terreur die eraan voorafging.

Van woorden naar daden tegen Israël

Het is niet de eerste keer dat De Wever de Joodse gemeenschap misleidt. Nog maar een paar weken geleden schreef hij in een Joods magazine dat hij zich “altijd zal verzetten tegen antisemitisme” en dat hij “de veiligheid van de Joodse gemeenschap” wil garanderen. Mooie woorden, maar amper een dag later stemden zijn N-VA samen met linkse, antisemitische coalitiepartners voor sancties tegen Israël en tegen twee Israëlische ministers. Dat is niet “neutraliteit”. Dat is het veroordelen van de enige democratie in het Midden-Oosten.

En laat ons duidelijk zijn: als je voor sancties tegen Israël stemt, keur je in feite de Hamas-propaganda goed dat Israël zich schuldig maakt aan “genocide”. Je geeft krediet aan de grootste leugen van onze tijd. En wat is het gevolg? Dat antisemitisme in België, dat sinds 7 oktober al ongeziene hoogten bereikt heeft, nog verder aangewakkerd wordt. Elke politieke aanval op Israël wordt door antisemieten hier vertaald naar een vrijgeleide om Joden te haten, te intimideren en aan te vallen.

Een illusie minder: N-VA als partner?

Lang heb ik gedacht dat een coalitie tussen Vlaams Belang en N-VA de enige weg vooruit was. Samen zouden we de Belgische wurggreep kunnen doorbreken, Vlaanderen naar onafhankelijkheid kunnen leiden, en tegelijk pal staan voor de veiligheid van de Joodse gemeenschap. Maar wat zien we? Een N-VA die de Vlamingen verraadt, de Joodse gemeenschap verraadt, en het Vlaamse belang ondergeschikt maakt aan internationale linkse waanzin. N-VA is niet de oplossing. Ze zijn deel van het probleem.

De nationale veiligheid op het spel

Het gaat hier niet enkel om symboliek. Het gaat om de nationale veiligheid van België. Door een Palestijnse staat te erkennen, geef je terreur een diplomatieke zege. Je geeft groen licht aan netwerken die hier in Europa hun geld, hun haat en hun rekruten zoeken. Elke erkenning is een signaal aan de extremisten in onze eigen steden dat hun strijd loont. Wie vandaag Palestina erkent, zal morgen de gevolgen dragen in Antwerpen, Brussel en elders.

Joodse politici die zwijgen

Wat het allemaal nog pijnlijker maakt, is dat er in Vlaanderen Joodse politici zijn die dit allemaal goedpraten. In plaats van De Wever terecht te wijzen, kiezen ze voor partijdiscipline. Ze vergeten dat ze niet alleen politicus zijn, maar ook een verantwoordelijkheid dragen naar de Joodse gemeenschap. Daarbij komt nog dat ze in grote mate verkozen zijn met Joodse stemmen, en juist daarom hebben ze de plicht om niet te zwijgen. Hun stilzwijgen is een schande.

Vlaams-nationalisme en zionisme: dezelfde strijd

Tussen het zionisme en het Vlaams-nationalisme bestaan duidelijke parallellen die Bart De Wever bewust negeert. Zowel Vlaanderen als Israël willen niets anders dan hun bestaansrecht verdedigen. Beide worden omringd door vijanden die hun legitimiteit ontkennen. En net zoals links Vlaanderen Israël het recht op zelfverdediging ontzegt, zo ontzegt datzelfde België de Vlamingen het recht op zelfbeschikking. Wie Israël verraadt, zal ook Vlaanderen verraden.

Conclusie

Bart De Wever heeft een historische fout gemaakt. Hij heeft niet alleen de Joodse gemeenschap verraden, hij heeft ook Vlaanderen verzwakt. Geen woorden maar daden: het is duidelijk dat enkel Vlaams Belang nog de moed heeft om pal te staan tegen antisemitisme, tegen islamistisch extremisme én voor de veiligheid van de Joodse gemeenschap. N-VA heeft die moed niet meer. Ze kiezen voor lafheid, opportunisme en zelfbedrog.

Dit is uiteraard niet gericht tegen iedere N-VA-mandataris persoonlijk. Maar het gaat over hun nieuwe beleid en over de keuzes van hun voorzitter. En wie binnen N-VA zwijgt, kiest mee partij.

Zwijgen is partij kiezen.

David Rosenberg 

**

Steun de onafhankelijke stem. Steun ‘tScheldt.

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link