Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 1) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 2) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 3) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 4) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 5) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 6) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 7) – Klik HIER

Milaan als Buitenbeentje

De mijmering, die u thans leest, is getiteld “Italië, Wegomlegging naar het Paradijs,” omdat toch ook in La Bella Italia niet meteen alles appeltje, eitje is; omdat er klaarblijkelijk door internationale en Europese afspraken geen rechte weg meer naar de hemel bestaat. Zo blijft er toch ook de stellig categorische “sottomissione” (onderwerping) van steden als “La Rossa” (Bologna) aan het arrogant islamitische precipitaat, dat op scholen halal-maaltijden eist, en dan maar meteen voor schier alle scholen de dieronvriendelijke bereidingswijze ingevoerd krijgt. Er blijven ook de steeds grimmigere “sobborghi” (banlieues) van steden zoals Turijn, Genua of Rome die aan een ontiegelijke snelheid “omvolken,” met navenante verloedering en criminaliteit tot gevolg, ook trouwens voor wat betreft halsmisdrijven! De autochtonen in die wijken beginnen zich echter, zoals elders in Europa, te roeren. Laten we daarom bidden en hopen dat het huidige politieke momentum voor deze terechte strijd niet achteloos verdampt op de smeulende haardvuren van de progressieve demagogie. En dan is er uiteraard Milaan: het Italiaans buitenbeentje. Milano, het geval apart dat, niet eens vage, overeenkomsten vertoont met een stad als Antwerpen. Zonder echt veel te moeten bezuinigen op een druppeltje theatraliteit kan men zeggen dat Milaan het “Groot Antwerpen aan de Po” is (rivier die weliswaar niet door Milaan stroomt, maar via haar bijrivier, de Ticino, en het aansluitende Navigli-kanaal de stad bevloeit) of dat Antwerpen het “Klein Milaan aan de Schelde” is.

Zelf organiseren de burgervaders en -moeders onontkoombare files in hun stad die de luchtkwaliteit bezoedelen en het stadsleven ondraaglijk maken, maar de kleinste vergetelheid van de burger levert hem meteen een fikse boete op.

In beide steden heeft de primauteit van de economie die van de cultuur en de traditie verdrongen. Beiden zijn dan ook uitgegroeid tot economische hoofdstad van het land waarin ze ooit lagen te stralen (Antwerpen als wereldhaven, Milaan als modecentrum). Beiden steden werden ook flink getroffen door de geallieerde bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Geen stad echter als Antwerpen die zo brutaal deze kaalslag heeft aangegrepen om, ook na de oorlog, zijn erfgoed aan de kwetsende moderniteit op te offeren (op een handvol Duitse steden na wellicht, maar die lagen dan ook volledig plat). Niettemin komt Milaan behoorlijk dicht in de buurt. Daarom ook vergt het tijd om zich de steden toe te eigenen: in Rome kan je een tik van het Stendhalsydroom krijgen, een “colpo di fulmine” van oogverblindende schoonheid. Milaan reserveert zijn juwelen liever voor de volhouder, wat ondertussen toch ook het lot van Antwerpen mag heten. Hetgeen beide steden evenzeer bindt, is het verwoestende en corrupte beleid van de socialisten. Want, lieve lezer, laten we eerlijk zijn, de rampspoed die als een loodzware maliënkolder door de N-VA over onze stad werd gelegd, verdraagt geenszins nog het predicaat rechts. In Antwerpen wordt het vernietigende beleid sinds kort belichaamd door de zelfverklaarde conservatieve (sic?) burgemeester Els Van Doesburg die, altijd te onpas, de weeïg en goed ingestudeerde lofbazuin steekt over de dik 173 nationaliteiten die de stad “rijk” is (ze moet er nog fier op zijn ook!), terwijl ze zoals ooit de “ijzeren maagd” in de martelkamers haar puntige pinnen alsmaar dieper in de reeds getormenteerde Antwerpse ziel drijft. In Milaan luistert de gesel Gods naar de naam Beppe (Giuseppe) Sala, linkse progressief, derhalve sjacheraar en geldwolf.

Links en de Eeuwige Vrijage met Scandalitis

Regeltjes, regeltjes, en nog eens regeltjes: het zit zoals bekend de linksen als aderverkalkende cholesterol in het bloed, want als geen ander weten ze wat goed en niet goed voor ons is, zeker als er een stuiver aan te verdienen valt.

Sala is van het soort van Ana Hidalgo in Parijs of Femke Halsema in Amsterdam. Alle drie vechten ze een wel heel bijzondere oorlog uit, waarbij de aangevallenen zich niet meer verdedigen tegen de aanvallers, maar met scherp schieten op de eigen miliciens. Friendly fire heet dat in de oorlog! Geen ABC-oorlog, maar een M&M-oorlog; niet echter de gekleurde snoepjes van Mars & Murrie, maar de 2 M’n van Migranten en Mobiliteit. De migranten zijn de aanvallers; zij richten dagelijks hun pijlen, machetes of dolken genadeloos op alles wat westers is. Hun janitsaren heten jongeling of zijn verward, maar worden doorgaans met rust gelaten. Schieten doen de progressieve burgemeesters evenwel des te driester op hun eigen soldaten, en dit in de onvervalste vorm van uiterst plagerige mobiliteitsbelemmeringen, dito verboden en boetes. Ontiegelijk veel boetes! Zelf organiseren de burgervaders en -moeders onontkoombare files in hun stad die de luchtkwaliteit bezoedelen en het stadsleven ondraaglijk maken, maar de kleinste vergetelheid van de burger levert hem meteen een fikse boete op. De stedelingen nemen daarom in grote getalen de wijk naar de gezondere en boetevrijere oorden in de rand zodat de vrijgekomen ruimte kan worden ingevuld door nog meer spitsen in de M&M-oorlog. Deze fratricide van de “eigen broers” dient slechts één doel: de bespoediging van de Blijde Inkomst der “Bro’s.” Maar voor Sala, de sindaco van Milaan, volstaat zelfs dat niet! Als ware progressief slaagt hij er immers niet in om met zijn “pollekes” uit de stadskas te blijven. In z’n hoofd strijden verboden en boetes onafgebroken voor de ultieme eindzege, terwijl aan zijn plakkerig handjes allerlei lekkers van pecuniaire aard blijft kleven. Zonderling toch dat schier alle, meestal atheïstische progressieven zich, schijnbaar zonder al teveel moeite, een goddelijke transcendentie weten aan te matigen die hen verheft boven de allegorische Poel der Gelijken en hen ontheft van alle regels die ze zo graag aan anderen opleggen.

Van dat allerlaatste een kort tussendoortje dat, naar wij hopen, toch ook ónze autistische fluootjes tot voorbeeld mag strekken. Regeltjes, regeltjes, en nog eens regeltjes: het zit zoals bekend de linksen als aderverkalkende cholesterol in het bloed, want als geen ander weten ze wat goed en niet goed voor ons is, zeker als er een stuiver aan te verdienen valt. Vanaf 1 januari 2025 is er in heel het centrum van Milaan een rookverbod van kracht (uitgezonderd als de roker zich op minstens 10 meter van zijn medemens bevindt, wat in een levende stad als Milaan – d.i. zonder “Antwerps sluitingsuur” – nooit geschiedt.) Uw dienaar vreesde aanvankelijk het ergste. Even groot echter was mijn blijdschap te mogen vaststellen dat gans Milaan er nog steeds stevig op los rookte. Waar ik ook keek, nergens was de sigaret ver weg. Alleen één toeristenterrasje aan de dom speelde het keurig. Er zat dan ook weinig volk (al kan de prijs voor een consumptie er ook wel voor iets tussen gezeten hebben.) Talloze etablissementen hadden zelfs asbakken op tafel staan! De reden? Voor de handhaving hadden de binken van carabinieri en polizia feestelijk bedankt. Zij hadden belangrijkere dingen te doen! Het onzinnige rookverbod blijft in Milaan dus vooralsnog dode letter. Met gortsaaie begijnen en chagrijnige gezelligheidsbeulen, type Vandenbroucke, wordt in Italië acuut afgerekend; hun aarts-arrogantie en stuitende pretentie kunnen ze best gelijk met hun illegale steekpenningen opstoken. Ernstiger blijft natuurlijk die gepatenteerde zakkenvullerij van Sala en C°. In juli van dit jaar spatte eindelijk de etterende zweer open. In de sfeer van de grote dagen begon het parket een onderzoek naar maar liefst 74 verdachten. Heel de top van stedenbouw lijkt betrokken! Meloni verklaarde kort, zoals het een staatsvrouwe betaamt, dat ze het onderzoek afwacht, maar slome Schlein ging pal achter Sala staan. Ze liet niet eens de deur op een kier voor het geval hij toch schuldig zou zijn, want voor progressieven treft “unus ex nobis” (ene van ons) nooit enige schuld.

“Dare le dimissioni? Non per un avviso di garanzia” (Terugtreden? Niet voor een aanzegging van onderzoek), liet de premier zich ontvallen. Waarschijnlijk omdat zij als rechtse politica, meer dan wie ook, beseft wat het betekent om niet te kunnen rekenen op het vermoeden van onschuld. Links daarentegen zat met de handen in het haar. Ook nog Milaan verliezen, zou catastrofaal zijn; een luxe die het malle slobberwijfje, Schlein (PD), zich niet meer kan permitteren! Na een behoorlijk lange stilte verklaarde de cheffin van “il Nazareno” (de Nazarener, bijnaam die refereert naar de Largo del Nazareno in Via di Sant’Andrea delle Fratte te Rome, waar de Sossen hoofdkwartier houden) haar “vicinanza” (nabijheid) met Sala. En ook Matteo Renzi (Italia Viva, een andere linkse splinter), wist van geen hout pijlen te maken: “Rispetto per i magistrati, ma non ho dubbi su Beppe né sul modello di città” (respect voor de magistraten, maar ik heb geen twijfels over Beppe, noch over het stadsmodel, i.e. het beleid.) Wie daarenboven weet dat Sala niet eens lid is van de PD of van Italia Viva, maar van het groene PVE (Partito Verde Europea, Europese Groene Partij, opgericht in 2004 te Rome als EU-koepel van groene activisten), weet dat links werkelijk alle zeilen moet bijzetten om het touwloze vlot drijvend te houden. En waar gaat de zaak dan ten gronde over? Wat wordt Sala en z’n 73 apostelen precies verweten? Wel, de affaire is al even “ingewikkeld” als die zogenaamd vrije vrouwen uit de vermeende godsdienst van de vrede, d.w.z. balen textiel ter bemanteling van wat het daglicht schuwt, grotendeels verhulde aangezichten om openbare identificatie te ontwijken en ter bodem gerichte blikken om de waarheid maar niet recht in de ogen te kijken.

Als we een woordspin van het onderzoek zouden maken, staat er pal in het midden en in dikke vette letters: “mazzetta” (smeergeld). In respectievelijk het noordelijke en westelijke stadsdeel, te weten “Porta Nuova” en “City Life” (dus niet in het te behoeden centrum, zoals in Antwerpen), verrijst sinds enkele jaren de ene “grattacielo” (wolkenkrabber) na de andere, weliswaar in een stijl die architecturaal modern en toch verantwoord mag heten (dus niet zoals bij ons met “blokkendozen” die aan de oude Sovjet Unie herinneren, cf. Nieuw-Zuid of Eilandje), die evenzeer toch ook bakken vol geld slurpen, al dan niet middels een publiek-private samenwerking. Talrijk zijn de fazen waarin zo’n wolkenkrabber gebouwd wordt: van het initiële idee, de tekentafel en de financiering (vaak door buitenlandse investeerders), over adviezen van de landschapscommissie (commissione paesaggio) en de aflevering van overheidsvergunningen tot en met het leger aannemers en onderaannemers dat maar wat graag de schop in de peperdure grond wil planten. Wie de bespoediging van gelijk welke fase gesmeerd wil laten verlopen, benodigt derhalve zakken vol smeergeld. Aan “gip” (Giudice per le Indagini Preliminari, onderzoekrechter) Mattia Fiorentini dus om deze “lasagna van smeergelden” laag per laag te ontwarren. Bij de betrokkenen (74) zitten grote namen zoals onder andere Beppe Sala zelf, burgemeester, Giuseppe Marinoni, voorzitter van de Landschapscommissie, Giancarlo Tancredi, “assessore” (schepen, zeg maar) van Stadsontwikkeling en Stefano Boeri, wereldvermaard architect die ook in Antwerpen enige bekendheid verwierf met de bouw op Nieuw-Zuid van het “Palazzo Verde” (Groen Flatgebouw); een wel heel flauw afkooksel van zijn wereldvermaarde “Bosco Verticale” (Verticaal Bos, Milaan): een wolkenkrabber die op ingenieuze wijze gekoeld wordt door terrassen vol bomen en planten.

Beelden

Lees alle delen achter elkaar:

Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 1) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 2) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 3) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 4) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 5) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 6) – Klik HIER
Italië, Wegomlegging naar het Paradijs (deel 7) – Klik HIER

**