Ach, Mijn Beste Moddergatse Makkers!

Ja, ja, daar zitten we weer in het slijkerige slijk van de Belgische politiek, waar principes glibberiger zijn dan een paling in een emmer mayonaise. Ik, Karel de Bijter, uw trouwe kroniekschrijver uit het illustere Moddergat – dat dorp waar de koeien nog als Vlaamsche Leeuwen brullen en de frietkoten filosofische debatten voeren over stoofvlees – heb vandaag een sappig bot te kluiven. We duiken in de absurde draaikolk van de N-VA en hun tango met dat Europese monster genaamd ‘Chat Control’. U weet wel, dat voorstel om al uw privéberichten te scannen op kindermisbruik, maar ondertussen de encryptie van uw WhatsAppjes te kraken alsof het een notenkraker voor een hazelnoot is. Nobele intenties? Zeker, maar in de praktijk een Big Brother die in uw broekzak kruipt en meeleest terwijl u uw vrouw vraagt of ze nog melk moet meenemen.

Laten we even terugspoelen, beste lezers, naar de gloriedagen van de oppositie. De N-VA, die stoere Vlaams-nationalisten met hun gele vlaggen en Bart De Wever als een moderne Vercingetorix, bulderden van de daken – of beter gezegd, van hun X-accounts – dat Chat Control een “monster is dat uw privacy binnendringt en niet meer te temmen valt”. Theo Francken, die pitbull van de partij, tweette het uit: “We steunen de strijd tegen kindermisbruik, maar dit voorstel? Goed bedoeld, maar disproportioneel!” Ah, wat een heldenmoed! Ze poseerden zich als de verdedigers van de digitale vrijheid, met Michael Freilich die in de kranten riep dat dit ding een “monster” was dat je privacy zou verslinden. De N-VA, als oppositiepartij, was de eerste regeringspartij – wacht, nee, ze waren toen nog niet aan de macht – die zich keihard verzette tegen dit EU-plan. België moest zich minstens onthouden bij de stemming, of beter nog, ertegen stemmen. Het volk juichte: eindelijk een partij die niet buigt voor Brussel!

Maar oh wee, wat gebeurt er als de wind draait? Fast forward naar 2025, en plots zit de N-VA in de Arizona-regering – die bonte coalitie van N-VA, MR, CD&V, Vooruit en Les Engagés, met De Wever als premier, die eruitziet als een kat die de room likt na jaren in de woestijn. En wat blijkt? België’s positie op Chat Control is nu ‘undecided’, komend van ‘opposing’. Ja, u leest het goed: undecided! Dat is politiek jargon voor “we zien wel waar de wind waait, zolang we maar niet te hard hoeven te blazen”. En wie heeft dit voorstel nieuw leven ingeblazen? Denemarken, die noordelijke buren met hun hygge en hun legoblokjes, die onder hun EU-presidentschap een versie op tafel leggen die de scanning verplicht maakt voor alle messaging-apps, zelfs de versleutelde. Denemarken, het land van Andersen-sprookjes, waar nu blijkbaar de keizer geen kleren aan heeft, maar wel al uw berichten wil lezen.

Hoe zit dat met de N-VA? Eerst brulden ze als leeuwen tegen dit “disproportionele” plan, maar nu, als deel van de regering, zwijgen ze als een vis in de Schelde. België was even bij de opposanten – samen met Oostenrijk, Nederland en Polen – maar nu? Undecided, beste vrienden, undecided! Dat betekent dat de Arizona-regering, met N-VA aan het roer, niet meer voluit tegen is. Misschien fluisteren ze in de coulissen: “Ach, voor de kinderen, hé? En als Denemarken het zegt, dan zal het wel oké zijn.” Maar kom op, jongens! Dit is geen kinderporno bestrijden; dit is een sloopkogel voor de privacy. Client-side scanning? Dat is alsof je een camera in elke slaapkamer hangt om te checken of er geen inbrekers zijn – en ondertussen meekijkt naar uw pyjamaparty’s.

Dit is de Belgische politiek ten voeten uit: stoer in de oppositie, soepel in de macht.

Stel u voor: u stuurt een vakantiefoto van uw kroost op het strand, en hopla, een algoritme flagt het als verdacht. Of u sext met uw geliefde, en een of andere contractor in Silicon Valley gniffelt mee. En de N-VA? Die stoere Vlaams-nationalisten die altijd roepen over soevereiniteit en vrijheid? Nu zitten ze in de regering en lijken ze te buigen voor de EU-druk. Eerst “nooit!”, nu “misschien”. Het is als een cafébaas die zweert nooit meer Duvel te drinken, maar dan toch een pint bestelt omdat de vrienden het doen. Hypocrisie, pure hypocrisie! En dat terwijl Duitsland voluit tegen blijft wegens een “gevaarlijke privacy-invasie”.

Natuurlijk, de strijd tegen kindermisbruik is heilig – wie durft dat te ontkennen? Maar dit voorstel is als een kanon schieten op een mug: het doodt de mug, maar blaast het huis op. Denemarken’s versie verplicht scanning voor alle diensten, wat encryptie ondermijnt en cybercriminelen uitnodigt om te hacken. En België? Met N-VA aan het stuur, glijden we naar een akkoord, of op z’n minst een laf onthouden. De stemming komt eraan, op 13 of 14 oktober. Zal de Arizona-regering buigen? Of vinden ze hun ruggengraat terug?

Ach, Moddergatse makkers, dit is de Belgische politiek ten voeten uit: stoer in de oppositie, soepel in de macht. De N-VA begon als rebellen tegen Brussel, maar nu dansen ze de polka met de EU. Laten we hopen dat ze wakker schieten voor het te laat is. Anders wordt uw smartphone een spion in uw zak, en Karel de Bijter? Die schrijft dan zijn columns met pen en papier, verstopt onder een hooiberg. Want privacy, dat is geen luxe – dat is een recht, verdomme!

**

Illustratie: screenshot van het X-account van de onnavolgbare @Boobietje

**