Vrienden, indien u grote fan bent van Bart De Wever, de onverschrokken Gouwleider van Antwerpen, gelieve dit artikel dan niet te lezen. Het zal U algauw een reeks zure oprispingen besparen.

Vrienden, indien u geaffectioneerd bent door Veerle Hegge, de gade van de Gouwleider, stop dan onmiddellijk met lezen, het bespaart u een hartaanval.

Vrienden, leden, abonnees, indien u een bloedaderlijke relatie heeft met de N-VA, en u zou toch beslissen het hiernavolgende artikel te lezen, wees dan geïnformeerd dat wij bereid zijn de opzeg van uw abonnement knarsetandend te aanvaarden.

Want, beste lezer, we gaan een zorgvuldig opgebouwd sprookje de achillespees oversnijden. Haat en afgrijzen zullen ons deel zijn.

Wij zijn namelijk helemaal niet onder de indruk van de Veerle Hegge Saga die de laatste 48 uur massaal over het Vlaamse Volk wordt uitgekieperd.

Integendeel, we vinden de Hegge Saga een verhaal dat op de schaal van cringe wedijvert met andere cringe verhalen zoals de bizarre speech van de weduwe van Charlie Kirk aan zijn bureau de dag na zijn overlijden. Erika Kirk stond naast de bureaustoel van Charlie en liet zich filmen terwijl ze afwisselend God en het publiek aansprak. Wanneer ze tot God sprak hief ze haar ogen ten Hemel en sprak zij fluisterend, wanneer ze het publiek aansprak keek ze recht in de camera en was haar stem luid en duidelijk. Dat ze haar speech opsmukte met beelden van haar handen die de handen van haar dode man streelden terwijl hij in een open kist lag bij de doodgraver, bracht het cringe-effect tot ongekende hoogte.

Hetzelfde ‘cringe’-gevoel hebben wij bij het Veerle Hegge verhaal.

Vooreerst, laten we een duidelijke afspraak maken voor u ons met een bazooka uit de ether schiet.

Het volgende artikel gaat NIET over de ziekte van Veerle Hegge. Hegge heeft getuigd aan anorexia te lijden, net zoals haar dochter daar ook mee gekampt heeft. Anorexia is een vreselijke ziekte. Dat beide vrouwen in het gezin van De Wever aan deze ziekte lijden of geleden hebben, is, we herhalen, verschrikkelijk.

Dat Hegge daarover wil getuigen is moedig.

Onthoud dus, dat wij de ziekte van Hegge verschrikkelijk vinden en haar houding moedig.

We wilden de woorden ‘verschrikkelijk‘ en ‘moedig‘ kunnen onderlijnen, wat we helaas technisch met onze software niet kunnen, beschouw dan vrienden, deze woorden onderlijnd.

Tot zover onze empathie.

We verlaten nu het pad dat de familie De Wever en haar consultants uitgesneden hebben in het Vlaamse medialandschap. Het pad dat zij zorgvuldig orkestreerden samen met de hun bevriende regimepersgroepen.

Kapstok één

Herinnert u zich de uitspraak van Bart De Wever dat mensen best hun persoonlijke besognes niet deelden via de media, omdat hij dat ‘pervers’ vond? Bart De Wever zei in 2016 letterlijk: “Ik ben van de overtuiging dat je je emoties voor jezelf moet houden. Wij leven in een heel sentimentele tijd, waar emoties te pas en te onpas naar het publiek worden gebracht, en ik vind dat pervers en redelijk oppervlakkig.”

De Wever deed deze uitspraak op 25 september 2016 in het Radio 1-programma ‘Touché’. Toen Friedl’ Lesage, de presentatrice, hem vroeg wat hij nog graag tegen zijn vader had gezegd, begon De Wever te huilen terwijl hij zei: “Ik zou graag afscheid van hem nemen, want dat is nooit gebeurd.” Na een stukje helende muziek herpakte De Wever zich en deed hij de boude uitspraak dat je emoties voor jezelf moet houden, en dat emoties naar het publiek brengen ‘pervers’ en ‘redelijk oppervlakkig’ is.

Vandaar alvast de titel van dit artikel.

Niet wij, maar Bart De Wever, zelf vindt het publiekelijk malen van emoties ‘pervers’ en ‘redelijk oppervlakkig.

Parkeer dat even in uw hoofd.

Kapstok twee

Herinnert u zich de documentaire van Paul Jambers over Bart De Wever? Weet u nog wat deze documentaire beloofde? Ze beloofde ons de ECHTE Bart De Wever te laten zien en ze beloofde ons ALLES te laten zien.

Parkeer dat ook even in uw hoofd.

Wie de documentaire in de bioscoopzaal zag, of later op VTM in twee delen, dacht dus de ECHTE Bart De Wever voorgeschoteld te hebben gekregen en dacht ALLES van De Wever te weten.

Blijkt nu dat deze documentaire van Jambers fake was.

Jambers claimt De Wever jaren te hebben mogen volgen, zowel professioneel als privé. Dus Jambers moet donders goed geweten hebben dat De Wever balanceerde op de rand van een dysfunctioneel gezin met twee vrouwen met ernstige problemen. Dat is bewust verzwegen. Dat maakt dat Jambers nooit meer kan vertrouwd worden als hij ooit nog een ‘documentaire’ op het publiek loslaat. Dat maakt ook dat we ons ernstige vragen kunnen stellen bij het volledige TV-werk van Jambers in het verleden.

Kapstok drie

Onmiddellijk nadat Veerle Hegge op het podium stapte 48 uur geleden om haar boek en haar verhaal te brengen doken, uiteraard, kritische geluiden op. Deze geluiden werden onmiddellijk door Hegge en de N-VA onthaald op hoon en machete-gezwaai. Er werd oa. gezegd ‘dat niemand aan de kinderen van Hegge en De Wever mag komen’. Er werd geschreven dat ‘men’ de familie van De Wever met rust moet laten. Er werd geschreven dat het ‘laag bij de grond is’ vragen te stellen bij het verhaal van Hegge.

Anorexia versus Barnum

Daarom herhalen we nog eens duidelijk. We gaan het hier niet hebben over de ziekte van Veerle Hegge. We gaan het hebben over de totale hypocrisie van de familie De Wever en de N-VA.

Het publiekelijk maken van het verhaal van Veerle Hegge is niet meer of minder dan een uitgekiende mediacampagne. De campagne is zo slick en massaal dat we gerust mogen spreken van een barnumcampagne naar de Amerikaanse zakenman P.T. Barnum die de kunst verstond om eenvoudige zaken op spectaculaire wijze onder de aandacht te brengen door zoveel mogelijk ‘media’ voor zijn kar te spannen.

Spectaculair in de omkadering van Veerle Hegge is een heuse PR-vrouw. Dat is niemand minder dan Lisbeth Imbo. Imbo werkt voor Uitgeverij Pelckmans, de uitgever van het boek van Veerle Hegge. Imbo sprak uiteraard haar buddy-netwerk van de VRT aan om haar ‘klant’ Veerle Hegge binnen te smokkelen in de Zevende Dag. Dat gebeurde onrechtstreeks, Imbo zelf werd als eerste speerpunt op het publiek afgeschoten, niet Hegge, kwestie van de grond vruchtbaar te maken. Imbo legde de basis voor de verdere ontwikkeling van het marketingverhaal rond Hegge.

De doortocht van Lisbeth Imbo bij de Zevende Dag was voor de kritische kijker een hel om naar te kijken. Imbo heeft sinds ze de VRT verliet haar tic verder ontwikkeld. Kijkers herinneren zich dat Imbo over een vaak scheve mond beschikte. Die scheve mond is vandaag door heel haar wezen heen getrokken. Gedurende haar promotieverslag over Veerle Hegge stond de mond van Imbo zo scheef en schuin dat kijkers gele briefkaarten begonnen te versturen naar de VRT met de vraag of Imbo niet leed aan een acute hersenbloeding op het scherm.

De uren volgend op het optreden van Imbo in de Zevende Dag liet Veerle Hegge vooraf geselecteerde journalisten toe bij haar thuis. Er was een lijst gemaakt van vooral ‘verhalende’ journalisten, journalisten die een eerder literaire schildering maakten van het levensdrama van Hegge onder het wakende oog van de premier van het land. Om de artikels in de kranten door de keel van de bevolking te schuiven verscheen Hegge in zoveel radio- en tv-programma’s dat het leek alsof ze campagne voerde om haar ziekte te laten verkozen worden als meest erge ziekte voor vrouwen rond de 50.

Schermutselingen met kinderen

Zoals gezegd werden de eerste kritische bedenkingen vanuit het publiek vakkundig versmoord vanuit het regime en de aan haar schoenen likkende pers. Hegge wijdde meermaals uit over haar kinderen. Dat niemand hen lastig mocht vallen!

Sta ons toe dat in godsnaam wel zeer bizar te vinden. Het waren de De Wevers zelf die hun kinderen in het verleden meermaals mee het podium op sleurden om hen als aas aan de aasgieren van de pers te voeren. Zo sleurde De Wever een van zijn zonen mee naar de koning tijdens de regeringsonderhandelingen, erger, naar een ontmoeting met de koning waarop De Wever zijn ontslag ging aanbieden als formateur. De beelden van De Wever en zijn zoon, allebei in een sjiek kostuum gestoken, wandelend door het park tegenover het paleis zijn even cringe als het optreden van Imbo in de Zevende Dag. Komt daarbij dat de zoon van De Wever hevig kauwend op een kauwgum in beeld kwam wat er op wees dat de jongeman extreem zenuwachtig voor de camera’s werd gegooid door zijn vader.

Een tweede incident in het De Wever-kind verhaal was uiteraard de blijde intrede na de overwinning van de N-VA bij de laatste verkiezingen. Iedereen in België zal zich het beeld herinneren van de jongeman die een zware Romeinse standaard droeg met zijn vader ernaast die het V-teken maakte, symbool voor ‘Vreemd Soepkieken sleurt zoon mee voor de camera’s met een Romeinse standaard’.

Uiteraard was dit opgezet spel. Dit was opgezet om zo massaal mogelijk de ogen op de Wever en de N-VA gericht te krijgen.

Net zoals de campagne rond het boek van Veerle Hegge dat ook als doel heeft. Zoveel mogelijk reclame op korte tijd om én het boek massaal verkocht te krijgen en Hegge als ‘merk’ naast De Wever te positioneren.

Politieke afrekening

Sta ons toe het verhaal van Veerle Hegge onsmakelijk en onsympathiek te vinden omdat het misbruikt werd voor politieke doeleinden. De grootste hoer in de journalistiek Wouter Verschelden werd in het oor gefluisterd dat De Wever aan de andere partijhoofden had laten weten op reis te gaan naar Zuid-Afrika om met zijn familie te bekomen van de ziekte van zijn vrouw, met andere woorden dat het een uitrust/uitziek/verzorgingsvakantie was. Men liet vervolgens weten dat onder andere Sammy Mahdi de ‘uitrustvakantie’ van De Wever niet had gerespecteerd door te eisen dat De Wever terug naar België kwam om standpunt in te nemen in het zandkastelenoorlogje tussen Israël en Palestina. De Wever kwam uiteraard niet terug en stuurde van de weersomstuit een triade aan Instagramfoto’s rond zoals zijne doorluchtigheid met drie olifantenslurven om de nek, met regenboogkousen aan of springend met een rekker aan zijn teelballen van een hoge brug roepend om zijn moeder. De Wever illustreerde zijn foto’s met politieke grappen waardoor het patiëntenaspect van het verhaal dat achteraf aan het publiek werd opgedrongen een wel heel ranzig randje krijgt.

Omdat Mahdi de Zuid-Afrikaanse bescherming van de familie De Wever had doorbroken werden alle pijlen op hem gericht. Mahdi werd ervan beschuldigd een harteloze zak te zijn die expres De Wever had willen treffen op een ‘zwak’ moment, namelijk op een moment van ‘verzorging’ van zijn vrouw. In een viersterrenhotel in Zuid-Afrika.

Verschoon ons, maar hier misbruikt De Wever de situatie van zijn vrouw om er politiek garen mee te spinnen. Cynici merken op dat Mahdi helemaal niet op de hoogte was van het ziekenhuiscachet van de reis naar Zuid-Afrika van de De Wevers. Niet dat Sammy Mahdi onze vriend is, verre van, maar we geloven hem als hij zegt dat hij zich niet bewust was van de persoonlijke situatie van De Wever in Zuid-Afrika. Iemand die zijn vrouw wil beschermen, iemand die zijn vrouw wil verzorgen, of all places in Zuid-Afrika, blijft geen politieke Instagramfoto’s maken en versturen vanuit de pretparken van Zuid-Afrika.

Achilleshiel

De Wever, zijn entourage, de ingeschakelde consultants, proberen de ziekte van Veerle Hegge zo te spinnen dat het in plaats van een nadeel een voordeel wordt een vrouw met anorexia aan de zijde van de premier te hebben.

Wij zijn bij ‘tScheldt natuurlijk niet bij de slimste van de klas, dat zijn de Bart De Wevers van deze tijd, maar we menen te kunnen stellen dat Bart De Wever hier zijn hand aan het overspelen is.

De gedachte dat het Hegge-verhaal massaal veel sympathie voor De Wever als politicus gaat opleveren is politiek gezien een gigantische gok. Wij gaan ervan uit dat het een verloren gok zal zijn. Financieel zal het boek-project een schot in de roos zijn, maar op lange termijn zal de manier waarop dit drama als een mokerslag tegen de tanden van het publiek wordt geklopt eerder nadelig dan voordelig zijn.

Als er al iets duidelijk is, dan is het dat De Wever het verhaal van zijn vrouw als joker kan en zal inzetten als de grond hem op eender welke manier te heet onder de voeten wordt.

**

Je kan ‘tScheldt haten door niets te doen, ademen is voldoende.

Of

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link