De ware en hemeltergende betekenis van de moord op Charlie Kirk op 10 september 2025 in Utah kan in twee zinnen worden samengevat.
(1) Fundamentalisten die zich “woke” en “links” en zelfs “liberaal democraat” noemen – en die zich opwerpen als verdedigers van het First Amendment – hebben een man uit de weg geruimd die dat First Amendment beter dan wie ook belichaamde.
(2) Fundamentalisten die zich “woke” en “links” en zelfs “liberaal democraat” noemen – en die zich opwerpen als tegenstanders van het Second Amendment – hebben die moord gepleegd met een vuurwapen op een man die nooit in zijn leven een vuurwapen bezat.
De Orwelliaanse omkering van de feiten en waarheid is verbijsterend. Ik verklaar me nader. Het First Amendment van de Amerikaanse Grondwet waarborgt de absolute vrijheid van meningsuiting: “Congress shall make no law […] abridging the freedom of speech, or of the press […]”. Het Second Amendment van de Amerikaanse Grondwet is de “beruchte” wet die de vrijheid waarborgt om wapens te bezitten en te dragen. Op het eerste zicht dus geen fijne wet voor mensen als ik die een afkeer hebben van geweld – tot men de letterlijke woorden ervan leest: “A well-regulated militia being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear arms shall not be infringed.” Die beruchte “pro-wapenwet” zegt dus niets anders dan dat een land zijn vrijheden alleen kan waarborgen als de bevolking over wapens beschikt om zich als het moet te verzetten tegen eender wie of eender wat die die vrijheden bedreigen. Dus óók tegen een overheid die een ongrondwettelijke en tegen de bevolking gerichte politiek voert die deze vrijheden aantast.
Zonder het Second Amendment zou het First Amendment een wassen neus zijn. Het recht op vrije meningsuiting is een holle frase en stelt niets voor als de bevolking met lege handen staat om een totalitaire overheid die dat recht uitholt en aantast tot de orde te roepen. Die aantasting van de vrije meningsuiting zien we tegenwoordig helaas in vele EU-landen gebeuren. In Groot-Brittannië worden heden per dag zo’n veertig mensen gearresteerd voor een “foute” tweet – zelfs gewone huismoeders die zich terecht opwinden over de onbestrafte verkrachting van minderjarige meisjes. En in Duitsland worden mensen juridisch vervolgd omdat ze zittende politici “beledigen” – zelfs een bejaarde vader van een kind met downsyndroom die het waagde een geprivilegieerde “groene” toppoliticus een “domkop” te noemen. Ik zuig dit niet uit mijn duim, hé! En dát terwijl de meerderheid van de Europese bevolking dag na dag met lede ogen moet toezien hoe hun prachtige en vrijheidslievende continent wordt kapotgemaakt door een bewuste en vijandige oikofobe politiek van “verkozen” en vooral niet-verkozen politieke elites – zonder dat die bevolking daar iets tegen kan beginnen of er zelfs maar mag over spréken.
“I left the left”
Het First Amendment en het Second Amendment van de Amerikaanse Grondwet – dit laatste ongetwijfeld een van de grootste politieke documenten uit de wereldgeschiedenis – vormen dus een onlosmakelijke tweeling. Dát is wat Charlie Kirk bedoelde toen hij het Second Amendment verdedigde. Het ging hem níét om het doden van mensen – Charlie Kirk zelf was iemand die geen vlieg kwaad zou doen – maar wél om de vrijwaring en bescherming van de vrijheid van meningsuiting. En dankzij die twee Amendments zullen in de Verenigde Staten de “woke”-fascisten en hun zogenaamde “democratische” politieke verdedigers nooit overwinnen. Wie aan de Amerikaanse Grondwet raakt – die treft het diepste van de Amerikaanse ziel en zal geconfronteerd worden met miljoenen fatsoenlijke maar wél gewapende burgers die de vrijheden van hun land geheel terecht verdedigen. Dat land heet niet voor niets “Land of the Free”. En wegens het ontbreken van die twee Amendments maken wij Europeanen helaas veel minder kans om over een aantal jaren nog op een vrij continent te leven. Vele overheden in de EU – al of niet aangestuurd door elites die liever in de schaduw blijven – voeren gewoon hun agenda uit. En wie zich daar terecht vragen over stelt – loopt de kans om net als Yannick Verdyck in zijn eigen woning te worden geëxecuteerd. De gewelddadige dood van Yannick Verdyck is een weerzinwekkende politieke moord van de Belgische overheid op een eigen burger. Inmiddels deze maand drie jaar geleden – en het gerechtelijk dossier daarover is “nog niet klaar”. En even weerzinwekkend is het absoluut stilzwijgen over die politieke moord door de media en de overheid. Yannick Verdyck was geen Charlie Kirk. Maar beiden hadden tot in hun botten hetzelfde vrijheids-DNA. Beiden hadden het met elkaar in alle vriendschap kunnen vinden.
Roep ik met het bovenstaande op tot geweld? Nee – ik heb een horreur van moord en terreur. Ik heb in mijn jeugdjaren als gewetensbezwaarde geweigerd om mijn legerdienst te vervullen. Ik heb op dat vlak van níémand lesjes te krijgen. Ik was zelfs ooit een man van “links” – totdat “links” en “antifascisme” zich ontpopten tot het nieuwe fascisme – om de waarschuwende woorden van Winston Churchill aan te halen. Ik heb “links” niet verlaten – “links” heeft mij verraden. Ik draag heden dus met trots een T-shirt waarop staat: “I left the left”. Want nee – ik ga niet dezelfde gewelddadige en moorddadige weg op van het crapuul dat zich heden “links” of “woke” noemt. Maar ik roep wél op voor vrije meningsuiting én voor het recht van de bevolking om zichzelf te kunnen beschermen tegen overheden en elites die steeds meer in de waan verkeren om met die rechten de vloer aan te vegen.
JeSuisCharlie – in 2015 én in 2025
Titaniumman
PS. Voor alle minkukels die het bovenstaande “extreemrechtse praat” vinden – laat jullie hoofd eens onderzoeken, hé. En vooral – gooi jullie zogenaamde “morele kompas” in de vuilnisbak.
**
